ΕΓΚΛΗΜΑ ΒΟΑΚ: ΘΑΝΑΤΟΣ & ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ

Να μην συνηθίσουμε το θάνατο και την εκμετάλλευση.

Το τελευταίο φρικτό έγκλημα στο ΒΟΑΚ το οποίο στοίχισε τη ζωή σε 3 νέους ανθρώπους και αφήνοντας 1 νέα κοπέλα να χαροπαλεύει, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα τραγικό γεγονός για τον τόπο μας. Δυστυχώς δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε το πρώτο και σίγουρα ούτε το τελευταίο. Φταίει άραγε το «κακό ριζικό» κάποιων «άτυχων» ανθρώπων, «η κακιά η ώρα» που αναμασιέται συνεχώς ή μήπως είμαστε μπροστά σε μια υπαρκτή και άκρως ζοφερή πραγματικότητα πλήρους απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, μέσα στην οποία ζούμε και εργαζόμαστε και η οποία καθορίζει όλο το πλέγμα της ζωής μας;

Το πρόσφατο έγκλημα στο ΒΟΑΚ ανέδειξε τις άγριες συνθήκες εργασιακού «μεσαίωνα» που βιώνουν οι εργαζόμενοι στις μέρες μας. Και στη βαριά βιομηχανία του τουρισμού, στον πολυδιαφημισμένο κλάδο που φέρνει εκατομμύρια στις τσέπες του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι καλούνται να εργαστούν σε συνθήκες γαλέρας. Ατελείωτες ώρες δουλειάς, εντατικοποίηση, εξουθένωση, χαμηλοί μισθοί, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, ακόμα και εργασία ανηλίκων. Συνθήκες που ευθύνονται φυσικά και για την εκτίναξη των εργοδοτικών εγκλημάτων, φτάνοντας να μετράμε 182 νεκρούς το 2023, 31 νεκρούς και πάνω από 7800 δηλωμένα «εργατικά  ατυχήματα» μόνο το 1ο εξάμηνο του 2024.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ! ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ!

Τρεις νέοι άνθρωποι νεκροί στον ΒΟΑΚ μετά από 12ωρη ολονύκτια εργασία. Ανάμεσα τους ένας 15χρονος, ενώ μια νέα εργαζόμενη δίνει τη μάχη για τη ζωή της. 

Όταν ο θάνατος δεν είναι η φυσική κατάληξη της ολοκλήρωσης του κύκλου της ζωής, αλλά το βίαιο σταμάτημα της από την αναλγησία του κεφαλαίου και των εργοδοτών ή από τους πολέμους των ιμπεριαλιστών, τότε δικαιολογημένα, ανάμεσα στον πόνο και την οργή, το ερώτημα, αν μπορούμε να κάνουμε κάτι, ζητάει απάντηση.

Το έγκλημα στον ΒΟΑΚ ήταν η κορυφή του παγόβουνου που αποκάλυψε με οδυνηρό τρόπο τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας που έχουν επιβληθεί και ιδιαίτερα στη «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας και στον τόπο μας, τον τουρισμό. 12ωρα εργασίας, καταστρατήγηση ωραρίου,  εντατικοποίηση και εξουθένωση, ανασφάλιστη εργασία, παιδική εργασία! Η κυβέρνηση με την πολιτική της, αλλά και οι προηγούμενες, έχει πετάξει τους εργαζόμενους έρμαια στις ορέξεις του  κεφαλαίου, αφού έχει απελευθερώσει τις απολύσεις, έχει ψηφίσει νόμους για την 16ωρη εργασία, και  την 6ημερη εργασία. Η ραγδαία αύξηση των εργοδοτικών εγκλημάτων είναι αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών εργασίας. Πάνω από 31 νεκροί το 1ο εξάμηνο του 2024 και πάνω από 7800 «εργατικά  ατυχήματα».

Θόλος με κενά ακούσια ή με επιλεκτικότητα;

Φαντάζει πράγματι αξιοπερίεργη η πρόσφατη αστοχία της αντιαεροπορικής άμυνας του Ισραήλ για κατάρριψη μιας απλής ρουκέτας. Σε σχέση βέβαια με την εντυπωσιακή (χολυγουντιανών προδιαγραφών) εξουδετέρωση του 99% (σύμφωνα με δηλώσεις ιθυνόντων) της μέσα στον Απρίλη  και εσκεμμένα ήπιων τόνων επιθετικής ομοβροντίας του Ιράν με 300 περίπου πυραύλους και drones.

Επομένως δεν αποκλείεται το συγκεκριμένο γεγονός, να εντάσσεται στη τετριμμένη μεθοδολογία των αντιδραστικών για κατάστρωση πολύτιμων σκευωριών. Δηλαδή μελετημένα η πολυθρύλητη και άτρωτη (μέχρι και η άρχουσα και αρχόμενη τάξη της χώρας μας ονειρεύεται να την αποκτήσει) σιδερένια ασπίδα να διύλισε το κουνούπι και να κατάπιε την καμήλα. Μια εξαιρετικά λοιπόν εύστοχη αποτυχία;