«Το Σωματείο καλεί την …. (τη συγκεκριμένη εργοδοσία) να επιδείξει ανθρωπιά και να σταματήσει τις «απάνθρωπες πρακτικές» (τα εισαγωγικά δεν προστέθηκαν, αλλά περιέχονταν στην όλο αβρότητα ανακοίνωση) που αφήνουν εργαζόμενους χωρίς δουλειά και στέγη».
Αυτή η έκκληση (ή και ικεσία) αποτελεί την ατιμωτική επωδό διάφορων κινητοποιήσεων στα Χανιά από ένα επιχειρησιακό σωματείο, που αντιδρά στις 5 (το τριμελές προεδρείο και 2 μέλη της εφορευτικής επιτροπής) εκδικητικές απολύσεις συνδικαλιστών. Εργαζομένων δηλαδή οι οποίοι τόλμησαν να καταγγείλουν την αθέτηση από τη μεριά των αφεντικών δελεαστικών (κάτι σαν το δόλωμα στο αγκίστρι) υποσχέσεων και συμφωνιών για παροχή δωρεάν διαμονής και οικονομικής ηλεκτροδότησης. Διεκδικώντας συνάμα αυξήσεις των επί 14 χρόνια καθηλωμένων μισθών, καθώς και την ακύρωση της εκβιαστικής μεθοδολογίας με άρση ισχύος της βίζας ειδικού σκοπού (για αλλοδαπούς υπαλλήλους) στην περίπτωση λήξης της σύμβασης απασχόλησης.