Όπως όλα δείχνουν, η απεργία της 28ης Φλεβάρη παίρνει όλο και πιο πλατιά χαρακτηριστικά και αναμένεται να είναι από τις μαζικότερες απεργίες που θα έχουν γίνει στη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Το έγκλημα στα
Τέμπη και η δολοφονία των 57 συνανθρώπων μας, δυο χρόνια μετά, όχι απλώς δεν
έχει ξεχαστεί αλλά αντίθετα εξακολουθεί να οργίζει τον καθένα και την καθεμιά
μας. Η απαξίωση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, το «πάμε κι όπου βγεί» που
εφαρμόζεται, όχι μόνο στα τρένα αλλά, σε κάθε πτυχή της ζωής μας εξακολουθεί να
αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση της κυβερνητικής πολιτικής.
- Γιατί τι είναι αν όχι απαξίωση της ανθρώπινης ζωής το γεγονός πως ήδη για
το 2025 μετράμε 31 νεκρούς σε εργατικά ατυχήματα-εργοδοτικά εγκλήματα που αντιστοιχεί
σε 1 νεκρό κάθε 2 μέρες;
- Τι είναι αν όχι απαξίωση της ζωής μας τα χτυπήματα στο δικαίωμα μας στη δωρεάν υγεία και η χειροτέρευση των όρων περίθαλψης;