7-10-20. Ιστορική, σημαδιακή πράγματι μέρα; Ο παράδεισος
της δημοκρατίας «μας» κατήγαγε όντως νίκη
λαμπρή, κομβική
κατά του «παρθενογεννημένου»
σατανά της Χρυσής Αυγής αποκεφαλίζοντας
τον; Ωσαννά, οι οικουμενικές αξίες του ανθρωπισμού τελικά θριάμβευσαν κατά των
εγκάθετων δυνάμεων του σκότους και της μισαλλοδοξίας; Να κοιμόμαστε (και στον
ξύπνιο μας
δηλαδή) ήσυχοι, πως κανένα
στιλέτο πλέον
δεν θα καρφωθεί κατάκαρδα
στον οποιονδήποτε μετανάστη, αντιεξουσιαστή, αριστερό, σεξουαλικά «διεστραμμένο»
ή και εργαζόμενο ακόμη;
Μάλλον αυτά τα εξαίσια συνέβηκαν στην αναστάσιμη Τετάρτη.
Τουλάχιστον με βάση τις διθυραμβολογίες των εκπροσώπων όλου του επίσημου
πολιτικού φάσματος. Μέχρι και ο προσφυγοφάγος Βελόπουλος ζητωκραύγασε
επιδοκιμαστικά την απόφαση της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης. Αυτή η οποία όμως σίγουρα κρυφοκοίταζε παρά τη τύφλα της με
ανησυχία και άγχος από τα παράθυρα του μεγάρου της την οργή δεκάδων χιλιάδων
διαδηλωτών. Επισφραγίζοντας καταλυτικά την «ευθυκρισία» του προεδρείου
και απόντος του καθ` ομολογία φονιά!!! Με πεντάχρονη κιόλας απαράδεκτη κωλυσιεργία.
Παραλίγο μάλιστα και ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος να συμμετείχε
στο ξέφρενο πανηγύρι χαράς και
ενθουσιασμού.