ΠΡΟΣΟΧΗ, ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΠΡΟΦΥΛΑΧΘΕΙΤΕ: κυκλοφορεί ελεύθερος ένας φονιάς απείρως σατανικότερος από τον Παρασκάκη

Το σούρουπο σιγά –σιγά γλίστρησε και η σιγαλιά μαζί με το σκοτάδι της καλοκαιρινής νύχτας αγκάλιασε  το αμέριμνο σπιτικό μιας φιλήσυχης οικογένειας κάπου στη Μέση Ανατολή. Τυραννισμένης οπωσδήποτε και με τα συνηθισμένα βάσανα της επιβίωσης. Έχοντας όμως εξασφαλίσει μια υποφερτή κανονικότητα ζωής.   Τίποτα δεν μαρτυρούσε πως λίγη ώρα αργότερα αυτό το σημείο θα αποτελούσε τον τόπο,  όπου θα διαδραματίζονταν ένα από τα πιο μαζικά και ανατριχιαστικά εγκλήματα της μετασοβιετικής ιστορίας του πλανήτη από ένα κατά συρροή αμετανόητο δολοφόνο. 

Ξαφνικά λοιπόν κάποιοι παράξενοι ανατριχιαστικοί ήχοι ταράζουν την ηρεμία του αραβικού μαχαλά ξυπνώντας απότομα τον οικοδεσπότη. Και πριν καλά –καλά προλάβει να αντιδράσει ο δύσμοιρος, βλέπει έναν με αποκρουστική όψη  γιγαντόσωμο άντρα (τον ψηλότερο της οικουμένης),  να σπάει την πόρτα. Γρύλιζε αμερικανικά και ήταν οπλισμένος σαν αστακός με τα πιο εξοντωτικά σύνεργα. Αμέσως ο βάνδαλος τον γαζώνει με το πολυβόλο  απροειδοποίητα, λες και θέριζε κοτόπουλα, απλώνοντας τον νεκρό στο πάτωμα.  Την ίδια κατάληξη έχουν επίσης πολλά αρσενικά της φαμίλιας.

 Όχι μόνο χωρίς οίκτο αλλά και με εξοργιστική χαιρεκακία στη συνέχεια αμολά ομοβροντία πυραύλων γκρεμίζοντας  τη με τόσο κόπο φτιαγμένη κατοικία και αδιαφορώντας για το ότι έτσι καταπλακώνονται, σακατεύονται και απανθρακώνονται δεκάδες αθώες ψυχές. Όσα γυναικόπαιδα  πάλι ξεφεύγουν από την καταστροφική μανία του αδίστακτου εισβολέα, τρέχουν αλαφιασμένα να σωθούν βουτώντας  στην κοντινή θάλασσα του Αιγαίου.  Ακόμη όμως και εκεί ο ανικανοποίητος εξολοθρευτής τα ακολουθεί και αλύπητα καταφέρνει να  πνίξει αρκετά. Αρκετές χιλιάδες μάλιστα.

Το δράμα όμως δεν έχει τελειωμό. Γιατί όσοι γλυτώνουν από το ξεκλήρισμα, άλλους τους φυλακίζει σε πανάθλια  στρατόπεδα συγκέντρωσης και ορισμένους  ικανότερους  τους στέλνει για καταναγκαστικά έργα  σε ευρωπαϊκές φάμπρικες.

Τώρα πια στη θέση της αγροικίας που κάποτε έσφυζε από διάθεση δημιουργικότητας, κείτονται σωροί ερειπίων σαπίζοντας  από κάτω τους άθαφτα ανθρώπινα  κουφάρια. Αντί να στολίζουν τον αέρα χαμόγελα παιδιών παίζοντας  και διασκεδάζοντας ξέγνοιαστα στην αυλή του παλιού νοικοκυριού, τον σκίζουν  πλέον βογγητά πόνου και θρήνοι σπαρακτικοί για την πανωλεθρία, που τόσο άδικα έλαχε.  Η βροχή πια δεν χρειάζεται να ποτίσει τη μαρτυρική γη. Περισσεύουν τα δάκρυα και το αίμα.

Ο  δράστης επαναλαμβάνει  την ειδεχθή πράξη του αλλεπάλληλα και με λύσσα.  Μυριάδες φορές. Σπέρνει την οδύνη και το ρήμαγμα σε Βόρεια Αφρική, Ευρώπη, Ανατολή. Καταντά η προσωποποίηση του τρόμου και της συμφοράς των λαών. Δεν ξέρει από συμπόνια. Ανεπίσημες στατιστικές του χρεώνουν  μετά το 1991 πάνω από οκτακόσιες χιλιάδες αφαιρεμένες ζωές!

Και το τραγικότερο; Δεν ξαποσταίνει. Αχόρταγα ακονίζει τα σπαθιά του και ετοιμάζεται για καινούριο γιουρούσι  θανάτου  κατά την Περσία μεριά.

Το όνομα του; Μα πασίγνωστο. Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.

Η πατρότητα της φρίκης

Παρόλο ετούτο  οι προηγούμενες μακάβριες ειδήσεις ποτέ δεν χρωματίστηκαν  από τα συστημικά ειδησεογραφεία με τον αρμόζοντα αποτροπιασμό. Ούτε με συντριπτικά υπέρτερη  αγανάκτηση και αποστροφή από εκείνη, που χαρακτηρίζει την περιγραφή του πράγματι κτηνώδους βιασμού και στραγγαλισμού της καημένης αμερικανίδας βιολόγου  στα  Χανιά.   Και το σπουδαιότερο; Απουσιάζει παντελώς η μη επιδερμική ερμηνεία, αιτιολογική  προσέγγιση και κοινωνιολογική ανάλυση. Οι οποίες  ακριβώς θα  ξεγυμνώσουν  και καυτηριάσουν τη μήτρα του οποιουδήποτε φαινόμενου βίας. Σε  ατομικό και πολύ  περισσότερο σε ανώτερο οργανωμένο, κρατικό και  οικουμενικό  επίπεδο. Στην τρέχουσα ιστορική στιγμή αλλά και διαχρονικά.

Εφόσον  ο απαίσιος αυτός φονιάς στο Κολυμπάρι συνιστά την πιστή μεν και μικροσκοπικότατη δε απεικόνιση  μιας θεσμικής βίας των κρατούντων. Η οποία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο περιφρούρησης της ακεραιότητας κάθε άνισης και εκμεταλλευτικής κοινωνίας και βασικό συστατικό της πολιτικής τους. Της οποιασδήποτε αγεφύρωτα ταξικά διαχωρισμένης. Αναπόφευγα ανελεύθερης και συνοδευτικά αυταρχικής. Βίας με πολύπλευρες μορφές, μα με κοινή πηγή. Βίας κυρίαρχης και εκπορευόμενης από τον γενεσιουργό  της και η οποία ακολούθως  διαχέεται σαν εξασθενημένος αντίλαλος στο εποικοδόμημα μέσω σωρείας ποικίλων εκφάνσεων.

Δηλαδή πιο συγκεκριμένα, επεξηγηματικά και συνοπτικά, επουδενί νοείται συναινετική και αδυνάστευτη  καταλήστευση του μόχθου πολυάριθμων εργατικών  μαζών από την κατεξοχήν μειοψηφική και απόλυτα παρασιτική ολιγαρχία του κεφαλαίου. Επίσης είναι αδιανόητη κατάσταση μια ειρηνικά και αδυνάστευτα εξελισσόμενη    διαδικασία  λεηλασίας ολάκερης της ανθρωπότητας  και  διαμοιρασμού του πλανήτη από μια μικρή αγέλη υαινών. Από μια χούφτα πειρατικών  πανίσχυρων  χωρών.  

Πως θα μπορούσε άλλωστε μια (βεβαίως αλληλοσπαρασσόμενη) αρπακτική  δράκα ελάχιστων διαμαντοφόρετων μεγιστάνων, μια ομάδα που θα χωρούσε άνετα σε κάποιους συρμούς τραίνου,  να  ληστεύει τον απέραντο πλούτο απαξάπασας της υφηλίου με  ιδιοκτησιακή αντίληψη και έχοντας απέναντι της ένα ωκεανό  δισεκατομμυρίων καταδεινοπαθημένων (και μνημονιακά) , εξαθλιωμένων (ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ) αλλά και  συνάμα αυτόβουλα πειθήνιων;;;  Η επιβολή από την αριστοκρατία  ακραίας φτώχειας και στοιχειωδών στερήσεων στους αποκλειστικά  παραγωγούς αγαθών (ενώ μεσολαβεί κιόλας κατακλυσμιαία αφθονία ακατανάλωτων προϊόντων) επισυμβαίνει έτσι  απλά, αγόγγυστα και κατόπιν << αφελούς >>  εθελούσιας  επιλογής  των από κάτω;

Η` με μια μονοκοντυλιά διατυπωμένα, ο βουτηγμένος στην ανέχεια  εργάτης οδηγήθηκε στο μουχλιασμένο περιθώριο και ο πλούσιος κατέλαβε τον θρόνο της χλιδής σφετεριζόμενος ξένο ιδρώτα όχι με πρόθυμη παραχώρηση του πρώτου στον δεύτερο. Αλλά με άσκηση πολυδιάστατης βίας του δεύτερου στον πρώτο. Από εκείνη που εφάρμοζε  στο μυαλό των καταπιεσμένων ο πρωτόγονος μάγος με τις μαγγανείες μέχρι τον σημερινό πατριάρχη, το ποδόσφαιρο και το Χόλυγουντ. Και από το πρωτόγονο μαστίγιο ίσαμε το σύγχρονο αστυνομικό τέιζερ, που εκκενώνει ακαριαία 50.000 volt στο << νέγρικο >> κορμί.

Ο ελέφαντας και οι ψύλλοι του

Πιο ανάγλυφα, εμπεριστατωμένα και σαν εμβληματικό  παράδειγμα και τρανή επίρρωση της προέλευσης και αποκάλυψης των συνεπειών της κορωνίδας  κάθε είδους  βίας, αρκεί να αναφερθούν οι απώλειες των δυο παγκόσμιων πολέμων. Περίπου 150 εκατομμύρια άτομα θυσιάστηκαν τότε στον βωμό της αισχρότητας στυγνών συμφερόντων!!!    Με ένοχο, όχι όπως αφηγούνται τα αστικά παραμύθια την χιτλερική παράκρουση. Μήτε ξαφνικά μια ωραία πρωία κυρίεψε τους λαούς μια παραφροσύνη, ένα αίσθημα αδελφοκτόνας ανθρωποφαγίας, ένας αυτοκτονικός ιδεασμός και ξεκίνησαν αυθόρμητα την αλληλοσφαγή. Αλλά υπεύθυνος για το μεγαλύτερο μακελειό στην ιστορία ήταν οι νομοτελειακές αναγκαιότητες του ίδιου του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού και νυν δήθεν αθώα περιστερά.

 Δυστυχώς  κυοφορείται νέα γενικευμένη σύγκρουση. Θερμοπυρηνική αυτή τη φορά, αναμφισβήτητα η βιαιότερη όλων των εποχών και  πιθανό ρέκβιεμ της υδρογείου.

Άραγε, ποιος λοιπόν δίνει το παράδειγμα της σε τεράστια κλίμακα θηριωδίας, στέλνοντας σε ευεπίφορα υποσυνείδητα (όπως του Παρασκάκη)  μιμητικά μηνύματα; Βία τόσης μανίας, με συνέπεια όχι λιγοστές κηλίδες αίματος (όπως στο Κολυμπάρι) , αλλά ποταμούς αιματοχυσιών.

Τι είναι όμως στυγερότερο; Ο ετερόφωτος Παρασκάκης όντας ψυχωτικός η` με διαταραγμένη προσωπικότητα η` έστω απύθμενα κακός  χαρακτήρας και με ένα θύμα στο ενεργητικό του; Η` οι ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις με 150  εκατ. πτώματα και σχεδιασμένες σε στρατηγικά επιτελεία ψυχρών εκτελεστών και  επιφανών εγκεφάλων;  

Άρα  ο πυρήνας της ανά τις χιλιετηρίδες εκδηλωμένου ανθρώπινου πολιτισμού δομικής βίας, εκεί δηλαδή όπου  συνωθείται όλο το καταραμένο μάγμα της και απλά αναζητά χαραμάδες διαφυγής και δευτερεύουσας έκφρασης, είναι η ανισότητα και διαίρεση των κοινωνιών. Ας θυμηθούμε μονάχα το εντυπωσιακό, πως απουσίαζε δηλαδή ολοσχερώς από το λεξιλόγιο  πρωτόγονων ινδιάνικων φυλών (αυτές που υπέστησαν γενοκτονία από την << εξευγενισμένη >> αποικιοκρατία) με στοιχεία κομουνιστικής συγκρότησης και κοινοκτημοσύνης η κτητική έννοια του << δικό μου>>.    Με ότι αυτό συνεπάγετο στη σφαίρα της καθημερινότητας και της αρμονικής  συνύπαρξης και συναδελφικής λειτουργίας των μελών τους.

Οι παραφυάδες

Τουναντίον στα καθ` ημάς, έχουμε να θαυμάσουμε απεριόριστες πτυχές της κεντρικής ταξικής βίας. Πέραν της πολεμικής που ήδη θίχτηκε, παρατηρούμε μία πανσπερμία υποδεεστέρων ομοειδών. Αγκαλιασμένες με συγγενικές καταστάσεις και οι οποίες συνωμοτώντας με λοιπές γόνιμες συνισταμένες προάγουν ένα αποτέλεσμα.  Αυτό που επιβεβαιώνει το σύνθημα των χίπις:  << δεν φοβόμαστε καθόλου την επουράνια κόλαση, γιατί  τη νιώσαμε ήδη εδώ κάτω στη γη >>.  

Τηλεγραφικά και ενδεικτικά  αναφέρονται οι παρακάτω εκδοχές και υποταγμένα εργαλεία στην πρωτεύουσα βία. Η πανούργα ιδεολογική (πλύση και διαπότιση εγκεφάλου). Πολιτιστική, όπως  ο κινηματογράφος και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που ενσταλάζουν στη τρυφερή παιδική σκέψη τέτοιες ελεεινές αξίες και πρακτικές. Θρησκευτική μισαλλοδοξία, διαφυλική, σεξουαλική (σχετικά πρόσφατο είναι το εξίσου βασανιστικό τέλος της ροδίτισσας φοιτήτριας) , ενδοοικογενειακή, ομοφοβική. Σχολικό bullying, δημόσιες  επιθέσεις κατά καιρούς φρενοβλαβών  κυρίως στη ακτινοβολούσα μητρόπολη της βιαιοπραγίας εν ΗΠΑ και αλλού.  Αστυνομική- κατασταλτική, νομική-δικαστική, ρατσιστική, φυλετική, φασιστική-παρακρατική, εθνικιστική. Συμπεριλαμβανομένης  ακόμη και της κακοποίησης ζώων και περιβάλλοντος. Μηδέ εξαιρουμένης της άνωθεν ενορχηστρωμένης και επικερδούς διασποράς ναρκωτικών. 

Πονηρή ενδυμασία παραλλαγής επιπρόσθετα είναι και ο καταναγκασμός της σκοπούμενης ανεργίας. Συμβαδίζει η ολωσδιόλου απαλή εδραίωση συνθηκών απασχόλησης της  εργατιάς δανεισμένες από τα μουσεία  της δουλοπαροικίας και  οι εργοδοτικές  απειλές. Η υπόσκαψη συνάμα της συλλογικής  συμπεριφοράς μέσω καλλιέργειας μιας ανταγωνιστικής λογικής (προάγουσας μοιραία την εχθρότητα ανάμεσα σε φύσει αλληλέγγυους) από τις εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια μέχρι την εξασφάλιση μιας μίζερης  θέσης δουλειάς.

Ας μην απορούν λοιπόν και εξίστανται υποκριτικά οι διάφοροι δημοσιολογούντες ειδήμονες για το μέγεθος της κατρακύλας στην κτηνωδία ορισμένων παρεκτρεπόμενων.  Αποβράσματα είναι σίγουρα. Αλλά πρώτιστα είναι σιχαμερά , τιποτένια αντίγραφα της πατρογονικής βαρβαρότητας των εξουσιαστών. Δικά τους πρότυπα μιμούνται, δικούς τους κώδικες υιοθετούν. Έχουν θητεύσει στο μέγα διδασκαλείο του συστήματος, που υποθάλπει ανάλογες τάσεις. Διαβρώθηκαν με τα ανασυρμένα από τα έγκατα του δυσώδη ιδεώδη, ένστικτα και << αρετές >>. Βύζαξαν μίσος για τον συνάνθρωπο, περιφρόνηση και έλλειψη σεβασμού στο μεγαλείο γενικά της ανθρώπινης υπόστασης. Σε συνδυασμό με έναν επιρρεπή χαρακτήρα και διάφορες ειδικότερες προυποθέσεις, ιδού το αποτέλεσμα. Γεννήθηκε όχι μυστηριωδώς  άλλο ένα τέρας.

Ο φαρισαϊσμός των αντιδραστικών υπαιτίων

Ενδεχομένως κάποιος πολιτικά κοντόφθαλμος θα αναρωτηθεί: μα καλά, επίσημα (προσποιητά, μεροληπτικά και αδέξια συγκαλυμμένα)  η πολιτεία δεν καταγγέλλει τη βία; Σαφέστατα ναι. Άλλωστε θορυβείται σε φάσεις κοινωνικού χάους. Απαιτεί την εύρυθμη πορεία, που αυτή όμως αυστηρά χαράζει. Καμία άλλη, κανενός αλλουνού γίνεται επιτρεπτή. Ως εκ τούτου καταδικάζει τη βία << από όπου και αν προέρχεται >>. Από παντού αλλού εκτός από τη δική της σκοπιά. Αυτή σημαιοστολίζεται εθνικά. Δοξολογείται από δεσποτάδες. Επικυρώνεται από βουλευτάδες. Εξιλεώνεται από εισαγγελείς. Αποσιωπείται από τη δημοσιογραφία.  

Ενώ συγκεντρώνει όλη τη μήνι και λοιδορία της (μαζί με τον πανικό της φυσικά)  η θεμιτή, επιβεβλημένη, μαχητική   και επί της ουσίας αντιβία της αντίστασης των αδικημένων και κατατρεγμένων. Αλήθεια κύριοι, απορριπτέα από όπου και αν προέρχεται; Και από τα καριοφίλια του Κολοκοτρώνη κατά της τουρκοκρατίας και των κοτζαμπάσηδων; Και από τους Εαμοελασίτες αντάρτες που σφυροκόπησαν γερμανούς κατακτητές και τους δοσίλογους; Και από τους εξεγερμένους του Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο όταν πάλευαν για το γκρέμισμα της χούντας;

 Συλλήβδην λοιπόν αποδοκιμάζονται όλες αδιάκριτα; Αντάμα προφανώς και του άνεργου διαδηλωτή η  << βίαιη >> διακοπή της κυκλοφορίας στους δρόμους, που αγωνιά για το ψωμί των τέκνων του; Εξυπακούεται και του απολυόμενου η << βίαιη >> κατάληψη του εργοστασίου;   Εύλογα και του Χαλκιδικιώτη που κινητοποιείται δυναμικά αξιώνοντας να μην δηλητηριάζονται τα σωθικά και ο τόπος του;  Οπότε  ομογενοποιείται η τρισάθλια βία του Ρουπακιά, των SS,  του σουλτάνου με τη << ιερή βία >> του Βελουχιώτη, του αγωνιστή του `21, του φιλειρηνιστή διαδηλωτή κατά των βομβαρδισμών με ραδιενεργά υλικά στη Γιουγκοσλαβία;

Όχι. Ούτε για εμάς, ούτε και για αυτούς ταυτίζονται.

Επειδή κάπου εδώ σκοντάφτει το πανταχόθεν τους. Οι βιαιότητες των ΜΑΤ , της φυλάκισης Τούρκων αγωνιστών, της απόλυσης μεροκαματιάρη (που ακόμη και αν δούλευε, πάλι πεινούσε), του υδροκυανίου για να πλημμυρίσει από παραπανίσιο χρυσό η καναδέζικη πολυεθνική,  της κατάργησης του άσυλου ώστε ο μη κατέχων (χρήμα) να απέχει ταπεινωμένος από τη μόρφωση, βαφτίζονται σωτήρια μέτρα παρεμπόδισης της διασάλευσης της ομαλότητας. Δηλαδή της υποταγής της  εργατολαϊκής πλειοψηφίας στην αδιατάρακτη ροή της  επέλασης του ντόπιου και ξένου  κεφαλαίου και οπωσδήποτε της << ακλόνητης >>  βασιλείας τους. Παναπεί στην κορύφωση της  δυστυχίας των πολλών  και των πολεμικών κινδύνων για του αφέντη το φαί και τα επίκαιρα  κοιτάσματα υδρογονανθράκων, που επισκιάζονται από τις  γεωπολιτικές ονειροπολήσεις του.

Η θεραπεία

Διαφαίνεται ξάστερα στον μαυρισμένο ορίζοντα η αναζωογονημένη κυβερνητικά ένταση και μεγιστοποίηση της αντιλαϊκής επίθεσης με την απαραίτητη πλαισίωση της με ενισχυμένα  << σωφρονιστικά >> εργαλεία. Ας μην απορούν και εξίστανται ειδικοί και ιθύνοντες, εάν ξεφυτρώσουν κατοπινά  παρόμοια κρούσματα τύπου του                    αποβράσματος Παρασκάκη. Η υποχώρηση του κινήματος και το  οποίο μπολιάζει τον συλλογισμό του κόσμου με τις υψηλές αξίες της συντροφικότητας, της αυτοπεποίθησης, της αλληλοϋποστήριξης απωθώντας ότι σάπιο, αχρείο και κανιβαλικό  πρεσβεύει αυτό το σύστημα, είναι αρνητικό δεδομένο. Κοινωνιολογικές υπό προοδευτικό πρίσμα μελέτες το επαληθεύουν.

Έτσι  οι εκδηλώσεις βίας αλά Παρασκάκη δεν αντιμετωπίζονται με βλακώδεις  δεήσεις φώτισης από τον Ύψιστο, ανακυκλώσιμα κούφια  αναθέματα και αδιέξοδους λιθοβολισμούς όσων ατομικά  παρεκτρέπονται από τα χρηστά ήθη. Κτυπιούνται με καίρια  πλήγματα στην καρδιά  του προβλήματος. Την πρωτογενή, θεμελιακή βία. Η οποία με τη σειρά της δεν αποκαθαίρεται, περιστέλλεται και εξουδετερώνεται με ηλίθιες εκλογικές δοξασίες, ριζοσπαστικές τάχατε κοινοβουλευτικές τομές , ψευτοαριστερές προτάσεις εναλλακτικής- ανατρεπτικής (συμφιλιωτικής) διαχείρισης και το σημαντικότερο με την καθήλωση της  πάλης του λαού.

Παρά  μονάχα με την οργάνωση και αντίσταση των εργαζόμενων ενάντια στην επελαύνουσα βαρβαρότητα.

Ο  στην τρισεκατομμυριοστή αγριότερος από τον Παρασκάκη φονιάς της υφηλίου (και εμπνευστής του) έχει στήσει λημέρια και  σκάψει λαγούμια αποθηκεύοντας εφιαλτικά όπλα σε πολλές γωνιές της Ελλάδας. Σε Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Άραξο, Λάρισα. Καταστρώνει  << λαμπρά >> προγράμματα συνέχισης του μνημονιακού βιασμού  και ποδοπάτησης, κατακρεούργησης λαών. Δεν θα τον κατακρίνουν και αποτρέψουν οι εγχώριες θεραπαινίδες του, η εξαρτημένη αστική τάξη και το προσωπικό  της. Απεναντίας απολαμβάνει υποδειγματικές υπηρεσίες. Εμείς μονάχα μπορούμε και πρέπει τον σταματήσουμε.   Με τους εργατικούς, αντιιμπεριαλιστικούς, αντιπολεμικούς αγώνες μας.

-Μα  είναι ρε φίλε ανίκητος, παντοδύναμος.

-Λάθος. Πλανάσαι.  Δεν  ισχύει αυτό που λες.

-Εντάξει. Απόδειξε μου το. Πες μου το πως.

-Όχι, δεν σου απαντώ εγώ. Ρώτα τους Βιετκόνγκ….

ΚΜ (μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης Χανίων)