Αφορμή για το παρών κείμενο, ένα –ακόμα- εργατικό ‘ατύχημα’, έτσι όπως συνηθίζεται να λέμε τα εργοδοτικά εγκλήματα, με το νησί αυτό ιδιαίτερα να έχει μακρύ αιματοβαμμένο κατάλογο από αυτά. Αυτή τη φορά είχαμε ακρωτηριασμό των κάτω άκρων ενός 50 χρονου στο Ηράκλειο, αφού τον καταπλάκωσε το κλαρκ. Βαρύ το τίμημα, για ένα άνθρωπο του μόχθου, που αδυνατεί πλέον να συντηρήσει την οικογένειά του, θύμα όπως και αυτός, της αποθρασυμμένης εργοδοσίας, του κεφάλαιου και των κυβερνήσεών του.
Σκληρή η πραγματικότητα. Για όλους αυτούς που καθημερινά χειμώνα-καλοκαίρι παλεύουν για το μεροκάματο, που ολοένα και μικραίνει, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή και εξωθούμενοι να εργάζονται στις πιο άθλιες και εξοντωτικές συνθήκες, πολλές φορές γυρνώντας σπίτι σακατεμένοι. Χωρίς τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας, έρμαιο μπροστά στις ολοένα και σκληρότερες απαιτήσεις τις εργοδοσίας. Με πολλούς από αυτούς να πληρώνουν με την ίδια τους τη ζωή την εργασιακή ζούγκλα που έχει φτιαχτεί.
Σκληρή η πραγματικότητα. Αυτή που διαμόρφωσε η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και μετά ΣΥΡΙΖΑ σκέτο, αλλά που δυναμικά και γρήγορα, χωρίς προσχήματα και φερετζέδες συνεχίζει η ΝΔ, υπέρ του κεφάλαιου και ενάντια στον κόσμο της δουλειάς. Που λειτουργεί όπως ειπώθηκε σαν οδοστρωτήρας ενάντια σε δικαιώματα, κατακτήσεις για να λειάνει το έδαφος για τις ξένες επενδύσεις και την «ανάπτυξη» που ορέγονται. Προετοιμάζοντας τον αυριανό εργαζόμενο υποταγμένο στις ορέξεις ντόπιων και ξένων αρπακτικών, με ελαστικά ωράρια, με μισθούς πείνας, να ζει με το φόβο της απόλυσης και την ποινικοποίηση των μέσων πάλης του.
Σκληρή η πραγματικότητα. Οι δυο τροπολογίες που ήρθαν στις «καθυστερήσεις» της ψήφισης, από τον υπουργό εργασίας Βρούτση, είναι χαρακτηριστικές. Αφού έβαλαν πάνω ταβάνι στις συντάξεις ( για να χαμηλώσουν αυτές που είναι στο πάτωμα) , απάλλαξαν και την εργοδοσία από την τήρηση της νομοθεσίας όταν προσλαμβάνει εργολαβικούς εργαζόμενους, απαλλάσοντας τις επιχειρήσεις (ή και το κράτος?) από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζόμενους. Σαν να μην έφταναν αυτά, πλέον οι απολύσεις θα γίνονται χωρίς το ‘βαρίδι’ των αιτιολογήσεων, κάνοντας ακόμα πιο εύκολο το έργο των εργοδοτών.
Σκληρή η πραγματικότητα. Και πως να την εξηγήσεις, όταν καθημερινά κρύβεται και διαστρεβλώνεται από όλους τους «ανεξάρτητους» φορείς μαζικής ενημέρωσης, από τους καλοθελητές και απολογητές της μισθωτής σκλαβιάς, από αυτούς που παρουσιάζουν τα καλά του επιχειρείν που θα φέρει δουλειές και μισθούς, αυτούς που νοιάζονται για την οικολογία και τα καλαμάκια που ρυπαίνουν, ορίζοντας επαρκώς το νόημα της υποκρισίας.
Σκληρή η πραγματικότητα. Για την εργατική τάξη και τις εργαζόμενες μάζες, αποσυγκροτημένες, χωρίς πραγματικά όργανα πάλης, χωρίς σωματεία με περιεχόμενο και υπόσταση, με την κυρίαρχη αριστερά να ασχολείται με τα προβλήματα της εκλογικής της επιβίωσης, να σπέρνει αυταπάτες για το πως παλεύεται η ζωή και να κάνει διακηρύξεις και αυτοεκπληρούμενα διδάγματα, χωρίς να την ενδιαφέρει το πραγματικό πεδίο που παράγει δεδομένα και δίνει απαντήσεις, το πεδίο της ταξικής πάλης.
Σκληρή η πραγματικότητα. Από την άρνηση να παραχθεί θέση. Που δίνει χειροπιαστά όμως καθήκοντα. Τα μικρά. Τα πρώτα βήματα που θα χαράξουν το δρόμο για τα επόμενα. Το σπάσιμο του φόβου. Την εμπιστοσύνη στο λαό. Το όρθωμα του αναστήματος. Το κουράγιο. Την ενότητα και την πάλη. Τις πρωτοβουλίες, τις κινήσεις, τις εστίες αντίστασης που θα δώσουν τη δυνατότητα για ζυμώσεις, δράσεις. Την συναδελφική συζήτηση, την συνέλευση. Την αναγκαιότητα να αναδειχθεί η κατεύθυνση που μιλά για αγώνα, διεκδίκηση, οργάνωση των εργαζόμενων μαζών ενάντια στο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, που φέρνει πολέμους, φασισμό, εθνικισμό, φτώχεια, εξαθλίωση, εργοδοτικά εγκλήματα.
Σκληρή η πραγματικότητα. Άρα θέλει σκληρά χέρια και σκληρούς αγώνες για να πλαστεί.
Γ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου