Τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά (των Σωμάτων Ασφαλείας);

      Αφορμή για το κείμενο αποτέλεσε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων που αφορά το ΚΚΕ και τις διάφορες εκδηλώσεις με τα σώματα ασφαλείας, με πιο πρόσφατη και πιο ενδεικτική αυτή για τα Ίμια, ειδικά όταν τοποθετείται σε  περίοδο που εντείνεται το αντιδραστικό κλίμα και οι επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή.  Ας προλογίσει η ίδια η ειδησεογραφία του 902...

‘’Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21 Γενάρη στο Περιστέρι, το γλέντι και η κοπή της πίτας που οργάνωσε η Επιτροπή για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας της ΚΕ του ΚΚΕ.’’

‘’Σειρά συναντήσεων θα πραγματοποιήσει αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με τις Ενώσεις Στρατιωτικών Περιφερειακών Ενοτήτων Καβάλας, Ξάνθης και Δράμας το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 του Γενάρη.’’

‘’Εκδήλωση τιμής στους νεκρούς των Ιμίων διοργανώνει η Κίνηση για την Εθνική Άμυνα, την Τρίτη 30 Γενάρη, στο μνημείο των πεσόντων που βρίσκεται στη συμβολή της Β. Σοφίας και των οδών Ρηγίλλης και Μουρούζη.’’

        Φαίνεται ότι το ΚΚΕ, την ίδια ώρα που η ένταση στις αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών φουντώνει,τη στιγμή που η ελληνική αστική τάξη εμφανίζεται ολοένα και πιο τυχοδιωκτική ,πιο υποτελής και πιο επικίνδυνη για το λαό, επιλέγει να βαδίσει το δρόμο της παραπέρα συμμόρφωσης. Το βάθεμα της εξάρτησης της άρχουσας τάξης, η ανάδειξη του ρόλου της χώρας σαν σημαντικό πυλώνα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, η ένταση της φασιστικοποίησης και η υπονόμευση της ειρήνης και της φιλίας των λαών, θέτει συγκεκριμένα καθήκοντα στην ταξική πάλη.

        Ή θα ενισχυθεί η κατεύθυνση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και κατάδειξης του ρόλου των φονιάδων των λαών, που ενισχύουν και κρύβονται πίσω από αλυτρωτισμούς και σοβινισμούς ή οι λαϊκές δυνάμεις θα αφεθούν ευάλωτες στις φασίζουσες ρητορείες και στις επιδιώξεις των δυνάστων τους.

        Καθόλου λοιπόν δεν μπερδεύεται η ηγεσία του ΚΚΕ, όταν αντί να στραφεί στη συγκρότηση ΜΑΖΙΚΩΝ αντιστάσεων και διαδηλώσεων, τη στιγμή που επιδίδεται σε εφετζίδικες και ακτιβίστικες ενέργειες, παράλληλα επενδύει στις σχέσεις του με τους επίσημους και κρατικούς φορείς. Καλλιεργεί και σπέρνει αυταπάτες για το ρόλο του κράτους, την αστική δικαιοσύνη, τον αστικό στρατό.Αποσυνδέει το ρόλο του κατασταλτικού μηχανισμού από τα όργανά του, συνδιαλλέγεται με απόστρατους και όργανα της αστυνομίας, υποδεικνύοντας μάλιστα και το έργο που πρέπει να επιτελέσουν!Που φτάνει μέχρι και σε παρεμβάσεις με μοιράσματα φυλλαδίων στην αστυνομία, για να μην επιτίθενται στο λαό και να απομονώσουν τους χρυσαυγίτες από τις τάξεις τους!Πλήρης σύγχυση και κρεσέντο ρεφορμιστικών προτάσεων!

      Ας διαβάσουμε τι λέει ο ΓΓ της ΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας...

«Ξεκαθαρίζουμε ότι το ΚΚΕ δεν το ταυτίζει (το προσωπικό ασφαλείας) σε καμία περίπτωση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που υπηρετούν. Η θέση μας για την αποστολή της Αστυνομίας είναι η αντιμετώπιση του εγκλήματος. Για την Πυροσβεστική η αντιμετώπιση των συνεπειών από πυρκαγιές και φυσικές καταστροφές. Για το Λιμενικό, η αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου, η προστασία του θαλάσσιου πλούτου της χώρας μας».

   Τα λόγια περιττεύουν.

         Πιο πίσω και από αυτό που έχει κατακτήσει ο λαός, με τις προηγούμενες εμπειρίες καταστολής και τρομοκρατίας να είναι νωπές. Μακριά από αυτό που πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή πάλης, για ανάγκη ανάπτυξης μαζικού κινήματος ανεξάρτητου από το κράτος, στην κατεύθυνση υπεράσπισης της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και καταγγελίας της ΝΑΤΟικής παρέμβασης που βάζει φωτιά στην περιοχή. Ξέχωρα από τις ανάγκες της ταξικής πάλης, παραπέμποντάς τις στην μελλοντική  σοσιαλιστική κοινωνία.

        Αυτό που αξίζει να ειπωθεί σαν κλείσιμο, είναι ένα κομμάτι που καπηλεύεται η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, για να δικαιολογήσει την τωρινή στάση του. Πράγματι το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα και στην Ελλάδα, πλαισιώθηκε με αρκετούς αγωνιστές που προερχόταν από τα σώματα ασφαλείας. Η διαφορά με το τώρα,όμως που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ παραγνωρίζουν εκ Περισσού, είναι ότι τότε η συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων, η δυναμική του κομμουνιστικού κινήματος ήταν που συμπαρέσυρε και τέτοια κομμάτια στην υπόθεση (κλασικό ράβε ξήλωνε της ιστορίας για καθαγιασμό του ρεβιζιονισμού). Κάνοντας την αναγωγή στο τώρα, με την επέλαση του κεφάλαιου στον κόσμο της δουλειάς, την δοσμένη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, εύκολα αναγνωρίζει την διαφορά, κάποιος που ενδιαφέρεται στη  συμβολή ανοίγματος του  νέου κύκλου αγώνων που είναι περισσότερο αναγκαίοι από ποτέ.

Γ.Π.