Πανάρχαια η τακτική όπου το αφεντικό ενός υποζυγίου με πονηριά το εξανάγκαζε σε εξαντλητική δουλειά κρεμώντας παραπλανητικά μπροστά στη μούρη του ένα καρότο. Κρατώντας όμως πάντοτε εναλλακτικά και το καμουτσίκι για κάθε ενδεχόμενο ανυπακοής του ταλαίπωρου ζώου. Ακριβώς αυτή τη μεθοδολογία με το «καρότο και ρόπαλο» εφαρμόζουν οι εκμεταλλευτές της εργατολαϊκής μάζας. Ανέκαθεν βέβαια η δοσολογία του μείγματος της «πειθούς» είτε με την πλατωνική βία ή με τη ξεγυμνωμένη, στυγνή καταστολή καθορίζεται από τις ιδιαίτερες συνθήκες και απαιτήσεις της εκάστοτε περιόδου.
Σε ορισμένες λοιπόν εποχές αρκεί (κυρίως) να «πίπτει ο λόγος» πειθάρχησης της κοινωνικής πλειοψηφίας μέσα από τα διάφορα πανούργα εργαλεία των κυρίαρχων. Κοινοβουλευτισμοί, ψίχουλα (κατακτημένα) βιοπορισμού, τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου, ιδεολογικό κατηχητικό της παιδείας, πολιτιστική αποχαύνωση, διαφθορείο των θρησκευτικών οπιούχων, ποδοσφαιρικός φανατισμός, ρεφορμιστική θεομπαιξία, κατάπτωση με εξαρτησιογόνα, κλπ.