Με σκληρή και μέχρι υπερκόπωσης προσπάθεια ας προχωρήσουμε στην παρακάτω υπόθεση εργασίας. Το ΚΚΕ θεωρείται μη ρεφορμιστική δύναμη. Καταψύχοντας τις κατηγορίες που στοιχειοθετημένα εκτοξεύονται από τους «αριστεριστές». Τους «πουθενάδες» οι οποίοι υποφέρουν από το σύμπλεγμα μειονεξίας απέναντι στο «μεγάλο και μοναδικό» κόμμα του λαού. Ενώ αυτός «μυστηριωδώς» παραμένει απελπιστικά νανόσωμος απέναντι στον ταξικό του αντίπαλο, παρά τον εύρωστο μπροστάρη του. Τους λοιδορημένους επίσης σαν «συκοφάντες» του κομουνιστικού οράματος ή «πράκτορες των ΗΠΑ», επειδή ακαριαία καυτηρίασαν την ρεβιζιονιστική κατρακύλα της ΣΕ. Αν και το ΚΚΕ την εκθείαζε μέχρι την ύστατη στιγμή με το γνωστό κόστος διασυρμού των μαρξιστικών ιδεωδών.
Ας συνεχιστεί όμως η πλαστογραφία και διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Γίνεται επιπλέον η καταχρηστική παραδοχή, πως ο εν λόγω σχηματισμός χαρακτηρίζεται από ένα ζωηρό αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό.
Απαλείφοντας τις σοβαρές ευθύνες του, για την ουσιαστικά καταβύθιση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Δηλαδή το εκ των ουκ άνευ όχημα των σχετικών στρατηγικών κατευθύνσεων. Όπως ακόμη την εξωφρενική αναγόρευση της δουλικά εξαρτημένης χώρας μας σε ιμπεριαλιστικό κράτος μικρής κλίμακας, καθιστώντας τουτέστιν και αυτεπάγγελτα περιττή την αντιιμπεριαλιστική στοχοπροσήλωση. Ή το σημερινό χάσμα ανάμεσα στις απαράδεκτα λειψές κινητοποιήσεις που αποφασίζει (ή σύρεται), ενώ οι επιταγές της μπαρουτοκαπνισμένης περιόδου θα δικαιολογούσαν αναβρασμό στους δρόμους.
.jpg)
