Χανιά, 09 – 04 – 2017
Την 1η Απριλίου διοργανώθηκε ημερίδα από το ΕΚΑ Ηρακλείου και την ΓΣΕΕ, με σκοπό «μια κοινή προσπάθεια συμβολής στο διάλογο για το αναπτυξιακό πρότυπο σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο». Στην ημερίδα συμμετείχαν «πρόεδροι και εκπρόσωποι των οργανώσεων των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ), ο Περιφερειάρχης Κρήτης, Δήμαρχοι και εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων του νομού Ηρακλείου, πρόεδροι των Εργατικών Κέντρων και Ειδικοί Επιστήμονες».
Αλλά ποια είναι στην πράξη η περιβόητη «τουριστική ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται όλοι αυτοί (τόσοι οι εργοδοτικές οργανώσεις και οι κυβερνητικοί θεσμοί έως και οι οργανώσεις των εργαζομένων); Μα δεν είναι άλλες από τις εργασιακές συνθήκες που ζουν όλοι οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και τα τουριστικά επαγγέλματα, ώστε να φέρουν αυτή την «ανάπτυξη»! Όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους τομείς είναι μάρτυρες μιας πολύ σκληρής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά, με όλο και πιο εντατική εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, λειψά ένσημα, μαύρη εργασία, μεροκάματα που δεν φτάνουν ούτε για τις βασικές μας ανάγκες, δώρα που δεν δίνονται, απολύσεις και στην κορυφή του εργασιακού μεσαίωνα την διακύβευση της ίδιας της ζωής των εργαζομένων, με πρόσφατα και θλιβερά γεγονότα τους θανάτους των εργαζομένων σε EVEREST και MIKEΛ. Ακούμε δε συνέχεια τα αφεντικά να παραπονιούνται για τα χαμένα κέρδη τους και για τη δουλειά που μειώνεται, ώστε να δικαιολογήσουν το βάρος που μας φορτώνουν. Θέλουν να μας κάνουν συνυπεύθυνους στη «χασούρα» του μαγαζιού λέγοντάς μας ότι είμαστε «φίλοι» και «μια παρέα», ενώ την ίδια στιγμή κρατάνε για τον εαυτό τους τα κέρδη. Και ούτε λόγος για τα χρωστούμενα και τα δικά μας δικαιώματα!
Όλα τα παραπάνω βρίσκουν πάτημα και στην πολιτική που εφαρμόζουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τη στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ. Την πολιτική που ξηλώνει κάθε εργατικό δικαίωμα, που μειώνει τους μισθούς, που διευρύνει τις «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και τις ατομικές συμβάσεις, που καταργεί το επίδομα ανεργίας κ.ά.
Και αν, από τη μια, οι εργαζόμενοι έχουν να αναμετρηθούν με την επίθεση των δυνάμεων του συστήματος, από την άλλη, έχουν να αναμετρηθούν και με την ίδια την συνδικαλιστική τους ηγεσία. Η οποία υιοθετώντας τη γραμμή της «συνδιαχείρισης-συνδιαμόρφωσης-συνεννόησης» συμβάλλει στη διάλυση και την απομαζικοποίηση των σωματείων και των συνδικάτων, οδηγεί στην υποταγή της εργατικής τάξης στις ορέξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, γι’ αυτό και αποτελεί πολύτιμο όπλο στη φαρέτρα των δυνάμεων του συστήματος. Αυτή η γραμμή βασίζεται στην αταξική, και άρα αποπροσανατολιστική, θεωρία του «κοινωνικού εταιρισμού» και του «εθνικού συμφέροντος» (εξού και οι κοινές ημερίδες εργοδοτών & εργαζομένων). Πάνω σε αυτήν τη θεωρία βασίστηκε η νομιμοποίηση και στήριξη αντεργατικών πολιτικών, πάνω σε αυτήν τη θεωρία οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για χρόνια λειτουργούσαν -και συνεχίζουν να το κάνουν- ως στελέχη της αστικής τάξης, με προτάσεις «για την ανάπτυξη της χώρας», «για την έξοδο από την κρίση» και άλλα παρόμοια. Πάνω σε αυτήν τη θεωρία συνυπογράφτηκαν προδοτικές συμφωνίες με τον ΣΕΒ και τον ΣΕΤΕ. Σ’ ένα τέτοιο κλίμα, η ΓΣΕΕ, χωρίς ντροπή, συζητά με το ΔΝΤ. Μάλιστα ο Παναγόπουλος έφτασε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού για συναντήσεις… Άξιος ο μισθός του!
Ο αγώνας για να περάσει η υπόθεση στα χέρια των εργαζομένων, για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε επαναστατική βάση με προοπτική την ταξική σύγκρουση και την επαναστατική ανατροπή, για να μπορούν να αποφασίζουν για το παρόν και μέλλον τους, περνάει μέσα από τη δική τους οργανωμένη πάλη στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στις γειτονιές και παντού. Μόνο τότε μπορεί να απομονωθεί και να παραμεριστεί η συμβιβασμένη ηγεσία των εργατοπατέρων. Σε αυτή την κατεύθυνση, οι ταξικές δυνάμεις και οι πρωτοπόροι αγωνιστές εργαζόμενοι οφείλουν μέσα από την κοινή τους δράση να συγκροτήσουν παντού, όπου ζουν και εργάζονται, πρωτοβουλίες που θα προωθούν τη γραμμή της αντίστασης και της διεκδίκησης.
Α.Σ.
Την 1η Απριλίου διοργανώθηκε ημερίδα από το ΕΚΑ Ηρακλείου και την ΓΣΕΕ, με σκοπό «μια κοινή προσπάθεια συμβολής στο διάλογο για το αναπτυξιακό πρότυπο σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο». Στην ημερίδα συμμετείχαν «πρόεδροι και εκπρόσωποι των οργανώσεων των κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ), ο Περιφερειάρχης Κρήτης, Δήμαρχοι και εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων του νομού Ηρακλείου, πρόεδροι των Εργατικών Κέντρων και Ειδικοί Επιστήμονες».
Αλλά ποια είναι στην πράξη η περιβόητη «τουριστική ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται όλοι αυτοί (τόσοι οι εργοδοτικές οργανώσεις και οι κυβερνητικοί θεσμοί έως και οι οργανώσεις των εργαζομένων); Μα δεν είναι άλλες από τις εργασιακές συνθήκες που ζουν όλοι οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και τα τουριστικά επαγγέλματα, ώστε να φέρουν αυτή την «ανάπτυξη»! Όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους τομείς είναι μάρτυρες μιας πολύ σκληρής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά, με όλο και πιο εντατική εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, λειψά ένσημα, μαύρη εργασία, μεροκάματα που δεν φτάνουν ούτε για τις βασικές μας ανάγκες, δώρα που δεν δίνονται, απολύσεις και στην κορυφή του εργασιακού μεσαίωνα την διακύβευση της ίδιας της ζωής των εργαζομένων, με πρόσφατα και θλιβερά γεγονότα τους θανάτους των εργαζομένων σε EVEREST και MIKEΛ. Ακούμε δε συνέχεια τα αφεντικά να παραπονιούνται για τα χαμένα κέρδη τους και για τη δουλειά που μειώνεται, ώστε να δικαιολογήσουν το βάρος που μας φορτώνουν. Θέλουν να μας κάνουν συνυπεύθυνους στη «χασούρα» του μαγαζιού λέγοντάς μας ότι είμαστε «φίλοι» και «μια παρέα», ενώ την ίδια στιγμή κρατάνε για τον εαυτό τους τα κέρδη. Και ούτε λόγος για τα χρωστούμενα και τα δικά μας δικαιώματα!
Όλα τα παραπάνω βρίσκουν πάτημα και στην πολιτική που εφαρμόζουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τη στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ. Την πολιτική που ξηλώνει κάθε εργατικό δικαίωμα, που μειώνει τους μισθούς, που διευρύνει τις «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και τις ατομικές συμβάσεις, που καταργεί το επίδομα ανεργίας κ.ά.
Και αν, από τη μια, οι εργαζόμενοι έχουν να αναμετρηθούν με την επίθεση των δυνάμεων του συστήματος, από την άλλη, έχουν να αναμετρηθούν και με την ίδια την συνδικαλιστική τους ηγεσία. Η οποία υιοθετώντας τη γραμμή της «συνδιαχείρισης-συνδιαμόρφωσης-συνεννόησης» συμβάλλει στη διάλυση και την απομαζικοποίηση των σωματείων και των συνδικάτων, οδηγεί στην υποταγή της εργατικής τάξης στις ορέξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, γι’ αυτό και αποτελεί πολύτιμο όπλο στη φαρέτρα των δυνάμεων του συστήματος. Αυτή η γραμμή βασίζεται στην αταξική, και άρα αποπροσανατολιστική, θεωρία του «κοινωνικού εταιρισμού» και του «εθνικού συμφέροντος» (εξού και οι κοινές ημερίδες εργοδοτών & εργαζομένων). Πάνω σε αυτήν τη θεωρία βασίστηκε η νομιμοποίηση και στήριξη αντεργατικών πολιτικών, πάνω σε αυτήν τη θεωρία οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για χρόνια λειτουργούσαν -και συνεχίζουν να το κάνουν- ως στελέχη της αστικής τάξης, με προτάσεις «για την ανάπτυξη της χώρας», «για την έξοδο από την κρίση» και άλλα παρόμοια. Πάνω σε αυτήν τη θεωρία συνυπογράφτηκαν προδοτικές συμφωνίες με τον ΣΕΒ και τον ΣΕΤΕ. Σ’ ένα τέτοιο κλίμα, η ΓΣΕΕ, χωρίς ντροπή, συζητά με το ΔΝΤ. Μάλιστα ο Παναγόπουλος έφτασε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού για συναντήσεις… Άξιος ο μισθός του!
Ο αγώνας για να περάσει η υπόθεση στα χέρια των εργαζομένων, για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε επαναστατική βάση με προοπτική την ταξική σύγκρουση και την επαναστατική ανατροπή, για να μπορούν να αποφασίζουν για το παρόν και μέλλον τους, περνάει μέσα από τη δική τους οργανωμένη πάλη στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στις γειτονιές και παντού. Μόνο τότε μπορεί να απομονωθεί και να παραμεριστεί η συμβιβασμένη ηγεσία των εργατοπατέρων. Σε αυτή την κατεύθυνση, οι ταξικές δυνάμεις και οι πρωτοπόροι αγωνιστές εργαζόμενοι οφείλουν μέσα από την κοινή τους δράση να συγκροτήσουν παντού, όπου ζουν και εργάζονται, πρωτοβουλίες που θα προωθούν τη γραμμή της αντίστασης και της διεκδίκησης.
Α.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου