“Η Μεγάλη Παντομίμα” του Ντάριο Φο από την ΘΟΠΚ

 

Η θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης παρουσίασε αυτές τις μέρες στα Χανιά το έργο του Ντάριο Φο “Η Μεγάλη Παντομίμα”. Μια παράσταση που προβλήθηκε για μια βδομάδα με δωρεάν είσοδο για το κοινό και προσέλκυσε πολύ κόσμο τόσο του Πολυτεχνείου όσο και της κοινωνίας των Χανίων.
  Στρατευμένος πολιτικά στην αριστερά, ο Ντάριο Φο επιδίωκε στα κείμενά του να βρίσκει τις ρωγμές εκείνες που θα ήταν σε θέση να ταρακουνήσουν, να αμφισβητήσουν, να προκαλέσουν θυμό, να ανοίξουν το μυαλό του κόσμου.
Χρησιμοποιούσε το θέατρο ως μέσο, στρατευμένο στην υπηρεσία του λαού και δεν τον ενδιέφερε η απλή διασκέδαση  και “η τέχνη για την τέχνη”. Ο ίδιος έχει πει: “Εκείνο που πάντα προσπάθησα να κάνω αυτά τα χρόνια ήταν να επιδιώξω να δει ο κόσμος την πραγματική διάσταση της εξουσίας, να ανακαλύψει το πρόσωπό της. Με λίγα λόγια να δημιουργήσεις στον κόσμο την συνείδηση ότι είναι εκμεταλλευόμενος, να τον κάνεις να δει την διάσταση της εκμετάλλευσής του”. Χαρακτηριστικό είναι ότι oι συγκρούσεις του με τις εκάστοτε ιταλικές κυβερνήσεις άφησαν εποχή, και μάλιστα στις ΗΠΑ του είχε απαγορευθεί η είσοδος για ένα διάστημα και γενικώς οι θέσεις του ενοχλούσαν το «κατεστημένο».
  Η “Μεγάλη Παντομίμα” είναι ένα από τα πολλά θεατρικά έργα με κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο που έχει γράψει ο Ντάριο Φο. Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, μας μεταφέρει στην μεταπολεμική Ιταλία μετά την πτώση του φασισμού και μας ταξιδεύει μέχρι τα γεγονότα του Μάη του 68' όπως περιγράφει και το εισαγωγικό σημείωμα της ΘΟΠΚ. Το σκηνικό αποτελείται από μια γιγαντιαία μαριονέτα, που αντιπροσωπεύει το φασισμό, που γεννά τους εκπροσώπους της Εκκλησίας, της Μοναρχίας, του Στρατού και της Βιομηχανίας. Απέναντι τους έχουν το Λαό, Εργάτες και Αγρότες οι οποίοι ξεσηκώνονται, διεκδικούν και αγωνίζονται για τη ζωή τους. Η παράσταση χρησιμοποιώντας έντονο χιούμορ και συμβολισμό δείχνει τον διακαή αγώνα της εξουσίας με κάθε μέσο και τρόπο για την παραπλάνηση και καθυπόταξη του αγωνιζόμενου λαού. Στον συνεχή αγώνα για ζωή, ο λαός έρχεται αντιμέτωπος με τις καλοστημένες παγίδες της εξουσίας και του κεφαλαίου. Αναδεικνύονται ο ρόλος του τύπου, της τηλεόρασης, των διαφημίσεων, του ποδοσφαίρου, των εκλογών, των “αρχηγών” των εξεγέρσεων που ξεπουλάνε τον αγώνα, της αλυσίδας εργασίας, της θρησκείας. Στο έργο υπάρχει επίσης έντονο το αντιιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό στοιχείο ιδιαίτερα ενάντια στις ΗΠΑ με αναφορές στον πόλεμο του Βιετνάμ όσο και στην σοσιαλιμπεριαλιστική ΕΣΣΔ και την επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία.
  Κατά την άποψη μου ήταν μια πολύ καλή επιλογή έργου, πολύ διαχρονικού που αν και ο θεατής ίσως θα έπρεπε να έχει μια στοιχειώδη πολιτικοποίηση για να το παρακολουθήσει εντούτοις αν μη τι άλλο προβληματίζει και δίνει τροφή για συζήτηση. Τιμά την ΘΟΠΚ που επέλεξε τον Ντάριο Φο και αυτό το έργο για φέτος. Όλα τα παιδιά φαίνεται ότι έριξαν πολλή δουλειά στην προετοιμασία αυτής της παράστασης και πραγματικά έδειχναν να το απολαμβάνουν και οι ίδιοι. Περιμένουμε από την ομάδα και άλλες τέτοιες παραστάσεις που θα κινούνται στο πνεύμα των ιδανικών που υπηρέτησε ο Ντάριο Φο. Για ένα θέατρο στην υπηρεσία του λαού, που θα πολιτικοποιεί τον κόσμο σε μια προοδευτική κατεύθυνση, θα τον θέτει σε κίνηση αμφισβήτησης και αγώνα κόντρα στα κυρίαρχα πρότυπα και το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Γ.Χ