Όσο
αφορά στους 32 ασθενείς που εξυπηρετούσε η μονάδα, ο άμεσος «συναγερμός» για
τις τύχες τους που σήμανε το νοσοκομείο Χανίων όσο και η 7η ΥΠΕ
κατέληξε στη κυνική διαπίστωση των ίδιων των διοικητών και διευθυντών του
νοσοκομείου ότι αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο Χανίων δεν έχει τη δυνατότητα ν’
αναλάβει τους ασθενείς αυτούς, οι οποίοι καλούνται πλέον να απευθυνθούν σε άλλη
ιδιωτική μονάδα που λειτουργεί στα Χανιά.
Η
εργοδοσία, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες προσπαθούν με κάθε
μέσο να μας πάρουν πίσω κάθε δικαίωμα και κατάκτηση. Ιδιαίτερα τα τελευταία
χρόνια με την πρόφαση της κρίσης, τα επιδόματα, οι μισθοί, η ασφάλιση, η μόνιμη
και σταθερή δουλειά έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο. Τα τελευταία 2 χρόνια
συνεχίζεται αμείωτη η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και των εργαζομένων από
την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έχοντας στο ενεργητικό της ένα μνημόνιο και πολλά
αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, συνεχίζει – πιστή στις εντολές του κεφαλαίου –
να νομοθετεί μειώσεις μισθών και συντάξεων, καταστρατήγηση των πιο στοιχειωδών
δικαιωμάτων (του δικαιώματος στην απεργία, στην ασφάλιση, στον συνδικαλισμό)
και όχι μόνο. Η επίθεση συνεχίζεται, βαθαίνει και ντύνεται με το μανδύα της
«ανάπτυξης». Συνοδεύεται από την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια και
οικονομικούς δείκτες που προσπαθούν να παρουσιάσουν μια αντίστροφη
πραγματικότητα, να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες. Το κλείσιμο της τέταρτης
αξιολόγησης και τα προαπαιτούμενα μέτρα που θα την συνοδεύουν θα είναι ο
επόμενος στόχος που πρέπει να υλοποιήσει η κυβέρνηση για να ευθυγραμμιστεί
ακόμα περισσότερο με τις απαιτήσεις ΕΕ και ΔΝΤ.
Στο
πρόσφορο αυτό έδαφος της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης και σε συνθήκες
εργασιακής ζούγκλας, η εργοδοσία έχει όλο το περιθώριο να κερδίσει έδαφος
ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα διαμορφώνοντας μια μαύρη πραγματικότητα για
τους εργαζόμενους. Και ποια είναι αυτή η πραγματικότητα; Είναι τα ελαστικά
ωράρια, οι υπερωρίες, η εξαντλητική και εντατική εργασία, τα μεροκάματα της
πείνας, η δουλειά και τις Κυριακές, ο φόβος της ανεργίας, οι λογαριασμοί που
τρέχουν, οι φόροι και το μαύρο μέλλον που βρίσκεται μπροστά αλλά και η αίσθηση
μοναξιάς και ανημποριάς να αντιμετωπίσεις αυτή την πραγματικότητα. Παράλληλα, η
εργοδοτική τρομοκρατία τσακίζει κόκκαλα. Ο φόβος της απόλυσης για όποιον
σηκώσει το κεφάλι καραδοκεί. Οι αντιστάσεις των εργαζομένων έχουν μπει στο
γύψο, ο φόβος και η ηττοπάθεια έχουν κυριαρχήσει, με τις συνδικαλιστικές
ηγεσίες να κάνουν ότι μπορούν για να εξυπηρετήσουν την επίθεση του κεφαλαίου.
Πιστό
σε αυτή την κατεύθυνση το Εργατικό Κέντρο Χανίων αφού δήλωσε «αιφνιδιασμένο από
την εξέλιξη αυτή» ανέφερε πως στέκεται δίπλα στους εργαζόμενους και πως θα
κάνει τα πάντα προκειμένου να διασφαλιστούν στο ακέραιο τα δικαιώματά τους, οι
αποζημιώσεις τους όσο και τα δεδουλευμένα τους. Μάλιστα, τόνισε πως θα
ξεκινήσει πλέον δικαστικός αγώνας για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Δεν
παρέλειψε δε να ρίξει τις ευθύνες στους ίδιους τους εργαζόμενους οι οποίοι δεν
απευθύνθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Χανίων από τον πρώτο μήνα που διαπιστώνεται
καθυστέρηση στην καταβολή μισθών».
Η δικαίωση
των εργαζομένων δεν θα γίνει μέσω δικαστηρίων. Μόνο μέσα από την οργάνωση, τον αγώνα και την συλλογική πάλη, σε κάθε
εργασιακό χώρο, μικρό ή μεγάλο, μπορούμε να βάλουμε φρένο στην επίθεση.
Πρέπει να ξεπεραστούν αυταπάτες για «καλά» αφεντικά, που δήθεν νοιάζονται για
το «καλό του τόπου και των εργαζομένων». Αυτές οι απόψεις κρατάνε τους
εργαζόμενους σε λήθαργο, χαμηλώνοντας όλο και πιο πολύ τον πήχη των
διεκδικήσεων. Καμιά ενότητα συμφερόντων δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ εργαζομένων
και αφεντικών. Μόνο ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα, της συγκρότησης της
εργατών σε δύναμη αντιπαράθεσης με την εκάστοτε εργοδοσία και συνολικά το
κεφάλαιο, μπορεί να βάλει φρένο στον εργασιακό μεσαίωνα. Να κατανοήσουν πλατιά
οι εργαζόμενοι ότι το παρόν και το μέλλον τους βρίσκεται στη μαζική οργανωμένη
πάλη, με αιχμή την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Ότι πρέπει να παλέψουν οι ίδιοι και όχι να
εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε δεξιούς και αριστερούς σωτήρες. Μόνο αυτή η
διαδικασία μπορεί να «εγγυηθεί» τα δικαιώματα στη δουλειά, το μισθό, την
ασφάλιση, την αξιοπρεπή ζωή. Γιατί το δικαίωμα στη δουλειά εμείς το κατακτήσαμε
και εμείς πρέπει να το υπερασπιστούμε.
·
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ!
·
ΚΑΤΩ Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ!
·
ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
·
ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου