Αγώνων σάλπισμα, ελπίδας χαραυγή

Ως πότε παλικάρια στην κάλπη θα ξεσπά
η όργητα κι η πίκρα για κάθε συμφορά.
Συνέχεια μας τάζουνε  Εδέμ  και  λυτρωμούς,
μα πάντα καταλήγουνε σε πίκρες, στεναγμούς. 

Σαράντα πέντε χρόνια ελεύθερης σκλαβιάς  *
ψηφίζουμε φωστήρες , βουνά απατεωνιάς.
Και ποιοι δεν παρελάσαν στην άβουλη βουλή;
Σωτήρες προβληθήκανε αμέτρητοι πολλοί.
Καραμανλής, Αντρέας κι ο Τσίπρας μέχρι χτες
οχτρών   ντόπιων  και ξένων  υπήρξαν ζηλωτές.

Στον μπουρζουά κηφήνα με ζέση περισσή 
προσφέραν υπηρέτηση για μια ζωή χρυσή.
Ο φουκαράς εργάτης αδίκως καρτερεί
στην καταχνιά της κρίσης το δίκιο του να βρει.

Με μόχθο πια αβάστακτο και με μπουκιά λειψή
για μια αράδα γνώση κόπτεται,  το τέκνο  του να δει.
Μυριάκριβη όμως και αυτή. Κάθε ανάγκη λαϊκή γιομάτη από οξύ.
Σαν τη φαρμακερή γιατρειά, σαν το χαράτσι το αψύ.
Ονείρατα  που ξεψυχούν  συχνά σε φέρετρο γιαπί.
Αγάπες που χωρίζονται σε μισεμού στρατί.



Κι αν της χαμοζωής   ο σβέρκος κάποτε  τον τρόμο  αψηφάει,
το δημοκρατικό των λόρδων  χνούδι πάραυτα  αγκάθι   καταντάει.
Σκιάζεται. Σκυλιάζει ο δικαστής.  Της σβάστικας η λάμα κατάκαρδα κτυπά. 
Χνώτα  αντίστασης μικρών  αγνών θεριών  τα πνίγουν  μες στα χημικά.

Τ`  αφεντικού τα γρόσια τα αισχρά  νιότης  το δάκρυ κι αίμα αχνό ασμένως  λαχταράνε,
μάνα Τουρκάλα και Ρωμιά ξανά τα μαύρα να φοράνε.
Πολέμων αργαλειός  θανατερή στιγμή  δεν ξαποσταίνει.
 Μα πως μπορείς, ω  μέγα φονιά, ακέρια πατρίδα από σε ακόμη να γλιτώνει;
Ταχιά θε σπεύστε, Αλέξη, Κούλη και Φωφώ και   τα άρμενα ανοίξτε.
Την έρμη χώρα μας τυφλά  στον άγριο σκύλο του ντουνιά  απλόχερα χαρίστε.
Αντί σπαρτά να βγει φαί, αντί γελάδια να βοσκούνε σιμά με φάμπρικας βοές,
φυτέψτε σύνεργα φρικτά αμερικάνων δούλοι κι ας γεύεται ο χάρος  σας κανίβαλες  χαρές.

Στα δεξιά, στα νόθα  ζερβά πολιτευτάδες  λέπρα
στ` αυτιά του εργάτη  κράζουνε: ψήφα μας μύριες φορές και ύστερα αλέγρα.
Ας είσαι ράθυμος, βουβός στης πάλης το καμίνι,
αρκεί  το μένος σ` εκλογές ανέκαθεν να σβήνει.

Θα διώχνεις  πάντα τον  κακό  κι αχρείο θεομπαίχτη
αυτόν  που σ` έγδαρε  άπονα, των  καημών σου φταίχτη.
Μα στο κατόπι, να, ο χειρότερος, πριχού  εξορκισμένος
κι αν  δεν τον θες ποτέ να  `ρθει, ιδού τον, επανέκαμψε, αρκούντως  λυσσασμένος.

Κυλούν έτσι αμείλικτα  τα βουλισμένα χρόνια
αλέθοντας το μέλλον μας στα μαρμαρένι` αλώνια.
Αγάλλονται  οι προύχοντες.  Χορεύουν,  τραγουδούνε.
Άντε κι αν ζοριστούν πολύ και τ` άχτι δεν ζαρώνει, κάποιοι γραφιάδες τους γριές ας πάνε να καούνε.

Είν` ο λαός περίλυπος, βαθέως  κουρνιασμένος.
Ω ποία ευλογία ουράνια για δαύτους τους κακούργους. Ρεφορμιστές ο ρόλος  σας δεν  είν` ατιμασμένος;
Καθότι εκαταφέρατε οργιές πολλές  λιοντάρι,
δόντια μην έχει η` βρυχηθμό. Τελείως φνουχισμένο. Σε δόλια  ξόβεργ` άλαλο, ένα μικρό  κανάρι.

Στην αντίπερα όχθη μάχεται το Κου Κου Ε (μι – λάμδα).
Ν` ανάψει πάλι προσπαθεί  επαναστατική λαμπάδα.
Μικρό στο μπόι, μα ακιότευτο και μ` αψηλές ιδέες  ποτές του δεν λασπώθηκε , ποτές συμβιβασμένο. 
Σε φοιτητές, σε μαθητές, σ` αγρότες και εργάτες, σκοπός του ένας και βαρύς να είναι ριζωμένο.

Όπου θωρεί αντίσταση κι όταν μπορεί θα στέρξει.
Πάλης σπιθιές  σαν ψηλαφεί, χρεία μετώπου αν κρίνει, ολόθερμα  θα τρέξει.
Στις μάζες απευθύνεται, πασχίζει να εμψυχώσει: είσαι λιοντάρι αγέρωχο με νύχια απ` ατσάλι.  Πίστη στη δύναμη σου.   
Σήκω. Στους δρόμους ξαναβγές. Χορτάτοι, ανήθικοι, σκληροί  σου κλέβουν το ψωμί σου.

Σήκω. Στους δρόμους ξαναβγές. Κοσκίνισε τους φίλους.
Η ρημαγμένη αριστερά κρύβει πανούργα  Δαλιδά  και δυστυχώς αλάργεψε από παλιούς της θρύλους.
Σου στήσανε λαέ παμπόνηρα της κάλπης την παγίδα.
Αυτήν πούχει εικόνισμα η κάθε του συστήματος προσκυνημένη ακρίδα.

Γι` αυτό σωστά αξιοποίησε  τη μέρα που ψηφίζεις. Μήνυμα στείλε βροντερό, καθάριο, μεστωμένο.
Στηρίζω  την άποψη αυτή και όποιον την εκφέρει, αφού εξάλλου αποτελεί τρόπο δοκιμασμένο.
Με σιργουλεύει θαρρετά δεκαετίες τόσες ετούτη η οργάνωση των κάποιων  πρωτοπόρων:
 θα γίν` η φωνή μου δυνατή, μονάχα σαν με δύναμη  ακουστεί  σε καλντερίμι` αγώνων.



Ας φωναχθεί και την μέρα των εκλογών η θέση αυτή σαν απαρχή για το ξεδίπλωμα των όσο πιο ποτέ άλλοτε αναγκαίων κινητοποιήσεων. Για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των πλατιών κοινωνικών στρωμάτων σε δουλειά, μόρφωση, περίθαλψη, μόρφωση, στέγαση, ειρήνη, πρόοδο, ανεξαρτησία. Ψηφίζοντας – ενισχύοντας το ΚΚΕ (μ-λ).


(Με πελώριο σεβασμό στον διαχρονικά επίκαιρο Σουρή και στον σπουδαίο οραματιστή Φεραίο γράφτηκαν αυτές οι σειρές. Η ποιητική αδεία είθε να συγχωρέσει αδέξιους πειραματισμούς  στα χωράφια της με την πληθώρα των έμμετρων παρασπονδιών. Μακάρι επίσης η κινηματική ανάταση και οι κοινωνικές θύελλες να γεννήσουν νέες, γνήσιες, εμβληματικές πέννες συγκριτικά με τη στειρότητα της εποχής μας και στα διαλεκτικά πάντοτε πλαίσια ανάδρασης τέχνης, γραμμάτων και ταξικής πάλης. Όμως το πολιτικό νόημα αυτού του <<τσαλαβουτήματος>> παραμένει ολότελα ορθό.)
*(1974-2019)


ΚΜ