Πως θα βγάλουμε το χειμώνα;

Έρχεται ένας χειμώνας που προμηνύεται σκληρός από κάθε άποψη. Ο λαός κινδυνεύει να πεινάσει ή να παγώσει ή ακόμα και τα δύο, αφού καλείται να πληρώνει πανάκριβο το ρεύμα, το νερό, τα πιο στοιχειώδη είδη ανάγκης.

Στις ήδη σοβαρές μειώσεις μισθών μέσω της ακρίβειας αθροίζονται συνεχώς καινούργιες, με καθοριστικό ρόλο να παίζει η αύξηση στη τιμή του ηλεκτρικού και του φυσικού αερίου.

Η ακρίβεια ως ένας άλλος μηχανισμός υφαρπαγής πλούτου, ληστεύει το λαϊκό εισόδημα κατευθύνοντας τα κλοπιμαία προς τα πάνω και προς τα έξω από τη χώρα. Δηλαδή προς τα μεγάλα αστικά τζάκια και στα γνωστά κέντρα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού που έχουν “ξανά ανακαλύψει” ένα τρόπο να σπρώχνουν προς τα κάτω τις συνέπειες της κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Πληρώνουμε τα πάντα πιο ακριβά, για να συνεχίσουν να διατηρούν ή και να αβγατίζουν τα κέρδη τους ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες, κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης ενεργειακής κρίσης από το 1973.

Η κυβέρνηση κάνει λόγο για εξωγενή αίτια για να μας πείσουν ότι δε μπορούν να γίνουν και πολλά. Παραβλέπουν ότι η εμπλοκή της χώρας στο σφαγείο του Ουκρανικού πολλαπλασιάζει και τους πολεμικούς κίνδυνους αλλά και το κόστος διαβίωσης του λαϊκού νοικοκυριού.

Υποκρίνονται λέγοντας ότι δύσκολος θα ναι μόνο αυτός ο χειμώνας. Για τον λαό δε θα ξανά είναι φτηνό το ηλεκτρικό, το νερό, το σουπερμάρκετ. Ο εργασιακός μεσαίωνας διασφαλίζει σε ντόπιο και ξένο κεφαλαίο που λυμαίνονται τη χώρα ότι οι εργαζόμενοι εδώ θα συνεχίζουν να δουλεύουν με μισθούς πείνας ακόμα και αν έρθουν εποχές ανάπτυξης.

Στη πραγματικότητα μπαίνουμε σε μια παρατεταμένη σκοτεινή περίοδο, που η πείνα, η ανεργία, τα πολεμικά σφαγεία θα συνιστούν κανονικότητα ακόμα και στην καρδιά της Ευρώπης.

Είναι το αποτέλεσμα της ήττας του κομμουνιστικού κινήματος, του κινήματος μαζών που άλλαξε το κόσμο τον προηγούμενο αιώνα. Μια ήττα που απελευθέρωσε τις πιο μαύρες αντιδραστικές δυνάμεις σε Δύση και Ανατολή και που σήμερα για ξαναμοιράσουν το κόσμο κατά τις ορέξεις τους φτάνουν να απειλούν με τα πιο εφιαλτικά των σεναρίων.

Οι κοινωνικές εκρήξεις που έρχονται είναι αυτές που θα αποτελέσουν την απάντηση των λαών σε αυτό το ζόφο. Ήδη στην ηπειρωτική Ευρώπη αλλά και στη Βρετανία οι απεργιακές κινητοποίησεις πληθαίνουν με αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς. Αγώνες που γίνονται υπό το βάρος των αρνητικών συσχετισμών, αλλά που ενίοτε αποσπούν νίκες και τελικά ανοίγουν δρόμους.

Και στη χώρα μας το σφίξιμο του ζωναριού θα γεννήσει αντιστάσεις. Τα επιδόματα ψίχουλα, που στην πράξη είναι δελτία σε τρόφιμα και καύσιμα, δε φτάνουν ούτε κατά διάνοια για να περάσει ο κόσμος έστω τους επόμενους μήνες. Ο στόχος τους όμως είναι να πειθαναγκάσουν σε κοινωνική αποδοχή της φτώχειας.

Έτσι πρέπει να ερμηνεύσουμε και την ένταση της καταστολής. Η τρομοκρατία είτε στα πανεπιστήμια, είτε με το ξύλο στις διαδηλώσεις, είτε με τα δικαστήρια σε απεργούς και αγωνιστές επιδιώκει να παγώσει τις αντιδράσεις για αυτό που έρχεται.

Αυτό που φοβούνται λοιπόν, αυτό να βοηθήσουμε για να συμβεί.

Σε κάθε χώρο δουλειάς ή σπουδών πρέπει να δυναμώσει η κατεύθυνση της συλλογικής πάλης, της οργάνωσης κόντρα στο αδιέξοδο της ατομικής λύσης. Στον κοινωνικό ζόφο κανείς δε πρέπει να δίνει τη μάχη μόνος.

Ο απεργιακός αγώνας για συλλογικές συμβάσεις, για πραγματικές αυξήσεις στο κόστος της ζωής μπορεί και πρέπει να είναι η απάντηση της εργατικής τάξης, συνολικά των εργαζομένων στη ληστεία του εισοδήματός τους.

Για να παρθούν πίσω οι αυξήσεις σε ρεύμα – τρόφιμα – καύσιμα – είδη πρώτης ανάγκης.

Η πάλη για το ψωμί είναι αναγκαίο να συνδεθεί με τη πάλη για να μη σφαχτεί η νεολαία στα πολεμικά σφαγεία των καιρών μας.

Σε αυτό το πεδίο μπορεί να αρχίσει η αναζήτηση διεξόδου από τη σκοτεινή περίοδο που βάζει όλη την ανθρωπότητα το σύστημα της φτώχειας και των πολέμων. Σε αυτό πεδίο θα κάνει ο λαός μας τους λογαριασμούς του με όρους αναμέτρησης με τη κοινωνία της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης

Αναγκαίο να συμβάλλει κάθε πολιτικός φορέας που θέλει να υπηρετήσει τα μέτωπα πάλης του λαού την επόμενη περίοδο. Με μέγα ζητούμενο την κοινή δράση ακριβώς για να αναβαθμιστεί η δυνατότητα να φτάσει σε όσο γίνεται περισσότερα αυτιά η φωνή της αντίστασης και του αγώνα. Με αγωνιστική ενότητα και κόντρα στις εκλογικές αυταπάτες που δρουν παραλυτικά στην λαϊκή πάλη.

Ο Νίκος Χαρτζουλάκης, είναι μέλος ΚΚΕ (μ-λ) και Πρωτοβουλίας Αντίστασης

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα Χανιώτικα Νέα στις 24/09 (https://www.haniotika-nea.gr/pos-tha-vgaloyme-to-cheimona/)