<<…….να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη λαϊκή αντεπίθεση>> υποστηρίζει το ΠΑΜΕ. Απόλυτη συναίνεση σε αυτή τη διαπίστωση και αναγκαιότητα. Και ακολουθεί η πλέρια διαφωνία στο πως θα επιτευχθεί αυτή η στόχευση.
Ενδεικτικά ΠΑΜΕ και ΚΚΕ δεν ανιχνεύουν τον Μάη του 13 όρους ευνοϊκούς σε μια εντυπωσιακή δυναμική του σώματος των δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών με τις συγκριτικά με άλλους κλάδους τεράστιες συνδικαλιστικές δυνατότητες. Όπου με βάση τη τροφοδότηση τους από την (με όλες τις αδυναμίες της, αλλά όμως υπαρκτή και αξιοποιήσιμη) κινηματική ορμή ένεκα των αρχικά ζωηρών λαϊκών αντιδράσεών στα πρώτα μνημονιακά κύματα απείλησαν για την πρώτη σοβαρή ρωγμή στην κατοπινή πιο ασύδοτη βέβαια επέλαση κεφάλαιου, κυβέρνησης και δανειστών.
Φτάνοντας μάλιστα η (κατά ΚΚΕ <<απροετοίμαστη>>) συμμετοχή των καθηγητών στις συλλογικές διαδικασίες και η αγωνιστική διάθεση τους για απεργία εν μέσω εξετάσεων στα υπερενθαρυντικά επίπεδα (και <<χαμηλά>> κατά ΚΚΕ) της τάξης σχεδόν του 90%!!
Βέβαια αυτή η ελεεινή και εξόχως αποκαλυπτική στάση ήταν φυσικό επακόλουθο της προηγούμενης συμπεριφοράς περιφρόνησης και υπερθεματικής λοιδορίας του κινήματος των πλατειών με το έωλο πάλι επιχείρημα από μεριάς ΚΚΕ, πως αυτό χαρακτηρίζονταν από μια σειρά αρνητικών (σωστή σε ένα βαθμό επισήμανση) γνωρισμάτων. Το πολυπόθητο όμως λαϊκοεξουσιαστικό ρεύμα θα προσεδαφιστεί ωριμότατο, αξιόμαχο και ανένδοτο από το υπερπέραν κατόπιν αποκρυφιστικών διεργασιών μέσα στα καπιταλιστικά κάτεργα και τα ιμπεριαλιστικά χαρακώματα και με εκλογική μεθοδολογία; Η` θα αντρωθεί μέσω της κοπιαστικής διάχυσης και γείωσης σε ότι ταξικά, αντιστασιακά και ανατρεπτικά κινείται διορθώνοντας και μπολιάζοντας το ιδεολογικοπολιτικά και προάγοντας το οργανωτικά; Αναρριχώμενο έτσι αργά, βασανιστικά σε κάθε σκαλί της καθημερινότητας και αξιοποιώντας τις όντως πλούσιες ευκαιρίες της αφόρητης μνημονιακής πραγματικότητας, ώστε να φτάσει στην επαναστατική κορυφή (και όχι με μεταφυσικό κοινοβουλευτικό άλμα) της εξελικτικής σπείρας.
Θα κάνει άραγε ποτέ η ιστορία τη γενναιόδωρη χάρη, ειδικά στις ριζοσπαστικές δυνάμεις που εναντιώνονται στη κατεστημένη και ολέθρια κίνηση των πραγμάτων, να εξασφαλίσει ταυτόχρονα, πολυδιάστατα και ολοσχερώς όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις; Η` θα πρέπει αυτές (οι δυνάμεις της προόδου) να μάχονται κόντρα σε διαρκείς αντιξοότητες αποκλειστικά στον στίβο της ταξικής πάλης, δίχως να αφήνουν ούτε μια σταγόνα ευκαιρίας ανεκμετάλλευτη για αγωνιστική ανάταση; Και χωρίς φυσικά να απαξιώνουν και υπονομεύουν πολλά τέτοια σκιρτήματα αντίστασης με το άλλοθι ότι απλά δεν υπακούουν στη λογική του κεντρικού προγράμματος , οπότε κρίνονται ανώφελα. Άρα πας μη ενταγμένος και εναρμονισμένος στα μεγαλόπνοα (κούφια δηλαδή) οράματα της λαϊκής εξουσίας, αφελής, μάταιος, αντικομουνιστής και προσκυνημένος.
Γιατί όμως ΑΝΤΙΘΕΤΑ ο Μπούτας και το ΚΚΕ εντοπίζουν αξιόλογες προϋποθέσεις στις άμαζες και υποτονικές (γιατί άραγε η περιβόητη κλιμάκωση μετά τα τσίπουρα με τον Τσίπρα οδήγησε σε αυτό το δυσάρεστο κλίμα;) πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις και όχι μόνο αυτό αλλά πανηγυρίζουν παρά την κατά κράτος υποχώρηση των αγροτών; Γιατί ανακαλύπτουν ουσιαστικές προϋποθέσεις στα γελοιωδέστατα μετακαρναβαλικά σκηνοθετημένα στιγμιότυπα (τηλεοπτικά εννοείται) εικονικών κινητοποιήσεων (πχ, ΠΟΕΔΗΝ) ερήμην των εργαζόμενων; Γιατί αναγνωρίζουν ξανά θετικές προϋποθέσεις στην προπασχαλινή λιτανεία αποφάσεων αποστεωμένων σωματείων-σφραγίδων με πλήρη απραξία-παθητικοποίηση-
ΕΝΩ ΕΦΤΥΣΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΔΙΧΩΣ ΑΙΔΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΣΤΕΙΕΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΜΑΖΙΚΩΝ ΠΛΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΤΕ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ; Με τραγικό επακόλουθο μέρος της δυσαρέσκειας του λαού να την καρπώνεται (πέραν της προκυβερνητικής καπήλευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ και της σχετικής εξιλέωσης παλιότερων φθαρμένων αστικών κομμάτων) η πιο αδυσώπητη εκπροσώπηση του καπιταλισμού, ο φασισμός και όχι ο αυθεντικός υποτίθεται υπηρέτης των λαϊκών συμφερόντων, το κόμμα της εργατιάς.
Όταν όμως ένας ρεφορμιστικός φορέας (που αποσχισμένο κομμάτι του, αλλά ιδεολογικά παραπλήσιο, διαχειρίζεται αυτή τη στιγμή το σύστημα) ολάκερες δεκαετίες δεν κατόρθωσε να αισθανθεί την κραυγάζουσα παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και δικαιολογεί τη Γκομπατσοφική στροφή με έναν τρόπο που απάδει παντελώς του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού αποδίδοντας την σε πραξικοπηματική παρέκκλιση, ΘΑ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΠΙΑΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΟΡΩΝ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΒΑΝΑΥΣΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΟΛΑΙΚΩΝ ΜΑΖΩΝ;
Μπορεί πράγματι, αλλά σαν άξιο τέκνο της συνδιαλλαγής δεν θέλει επουδενί. Μηχανεύεται ως εκ τούτου σαθρά ιδεολογήματα και αποπειράται ασθμαίνοντας και φορώντας μια κουρελιασμένη κομουνιστικοφανή προβιά να μη ξεμπροστιαστεί ολότελα, χάνοντας τις ύστατες (αλλά και πάλι υπολογίσιμες) ποσότητες εμπιστοσύνης των εργαζόμενων και της αγνής αριστερής βάσης του. Υποχρεώνεται λοιπόν να παραπαίει στη συνειδητή αλλοκοτιά θάβοντας σπουδαίες προυποθέσεις όταν υπάρχουν (περσινοί αγρότες και καθηγητές του 13) και υποστηρίζοντας άλλες εκεί που όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά τουναντίον καταστρατηγούν κιόλας και τις σωστές.
Και άμα ακόμη θελήσουν η εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα τη σύγκρουση με τους δυνάστες τους, θα τον βρουν οπωσδήποτε απέναντι τους. Όπως άλλωστε χαρακτηριστικά συνέβη κάποτε στη ματωβαμένη καγκελόπορτα ενός Πολυτεχνείου, όπου δρούσαν λέει κάποιοι πράκτορες του Ρουφογάλη…..
ΚΜ μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης Χανίων και της ΛΑ.ΑΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου