Με τόλμη να δούμε την πραγματικότητα...Με τόλμη και αποφασιστικότητα ν’ αντισταθούμε

Αφορμή για το σημείωμα, ο πρωτόγνωρος πολιτικαντισμός καθώς και τα έλλειμμα πολιτικού λόγου και αγωνιστικότητας που εκδηλώνει η παράταξη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας μπροστά στο ετήσιο φεστιβάλ της, γνωστό ως αντιπολεμικό διήμερο και το σχετικό κάλεσμα για πορεία στη βάση. Ένα κάλεσμα με το περιεχόμενό του εκτός θέματος, όταν ειδικά στη συγκυρία το θέμα της βάσης γίνεται κρίσιμο για τη ζωή, το μέλλον, την αξιοπρέπεια και το κίνημα στα Χανιά.

Το ζήτημα είναι ότι  σ’ ένα τέτοιο κλίμα κινείται συνολικά η Αριστερά με τα σχήματά της και τις εκλογικές κοινοπραξίες της. Οι επιμένοντες   να διαβάζουν την πραγματικότητα της επίθεσης κεφαλαίου- ιμπεριαλιστών στους λαούς και να μπαίνουν μπροστά υπερασπιζόμενοι συνολικότερα τη γραμμή της Αντίστασης είναι αλήθεια πως αντιμετωπίζουν στις μέρες μας μεγάλες δυσκολίες.

Όμως αυτοί που συνεχίζουν να επιμένουν σ’ αυτή την αντίληψη και στάση αν μη τι άλλο δικαιώνονται απέναντι στους ορυμαγδούς των ρεαλιστικών προτάσεων τόσο του αριστερού κυβερνητισμού (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ), όσο και των μεταβατικών προγραμμάτων – αντιφατικών κυβερνήσεων, που το μόνο που κατάφεραν ήταν η υποταγή ενός ολάκερου λαού στο σύστημα και ο αποπροσανατολισμός και στη συνέχεια η απογοήτευση και το τσάκισμα χιλιάδων αγωνιστών από αυτούς που βγήκαν στο δρόμο με την μνημονιακή επιτάχυνση της επίθεσης στην εργατική τάξη, ευρύτερα στον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία.

Η ζοφερή πραγματικότητα και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν συνεχώς σε πλανητική κλίμακα η εργατική τάξη και οι λαοί επιδεινώνονται συνεχώς. ο Τραμπ παραγγέλνει νέα αεροπλανοφόρα και αυξάνει και 10 % τις πολεμικές δαπάνες της μεγαλύτερης φονικής μηχανής που γνώρισε η ανθρωπότητα και το ίδιο κάνουν και Ρώσοι, Ευρωπαίοι και Κινέζοι ιμπεριαλιστές. Και αυτά την ώρα που παγκόσμια αναζητιούνται εύνοιες για το κεφάλαιο με περικοπές κοινωνικών δαπανών, συντάξεων και μισθών, με άπλωμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης στους λαούς. Η φασιστικοποίηση, ο πόλεμος και τα κύματα προσφύγων και κατατρεγμένων, είναι σημεία των καιρών που συμπληρώνουν το ζόφο και την επικινδυνότητα του συστήματος της βαρβαρότητας.

Ζούμε σε μια χώρα που η επίθεση του κεφαλαίου πατρονάρεται από τους θεσμούς ληστείας του ιμπεριαλισμού (Ε.Ε. – ΔΝΤ) και ταυτόχρονα σε μια χώρα που με επιλογή της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων της μετατρέπεται συνεχώς σε πολεμικό ορμητήριο της φονικής μηχανής των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Ζούμε ταυτόχρονα σε μια  πόλη που το λιγότερο που μέλλεται να υποστεί είναι η μετατροπή της σε σύγχρονη Τρούμπα για τα στρατεύματα του ιμπεριαλισμού. Η εγκατάσταση μόνιμα χιλιάδων πεζοναυτών παράλληλα με το συνεχή ελλιμενισμό αεροπλανοφόρων και άλλων τερατόπλοιων θα μετατρέψει τα Χανιά σε μια πόλη σαν αυτές από τις βάσεις της Ν. Κορέας ή της Οκινάουα στην Ιαπωνία στις Φιλιππίνες και αλλού.  Η εκπόρνευση και ο εξανδραποδισμός των ιθαγενών γύρω  από τις βάσεις είναι ζητούμενο και όχι παράπλευρη απώλεια για τα επιτελεία του ιμπεριαλισμού μιας και η φονική δύναμη των όπλων ποτέ δε φτάνει για την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, που γύρω από τη βάση θέλουν να είναι απόλυτη.

Ζητούμενο για τα επιτελεία των ΗΠΑ είναι το σβήσιμο των αντιιμπεριαλιστικών – φιλειρηνικών και αγωνιστικών αισθημάτων του λαού μας και στη θέση τους να επιβληθεί ο πειθαναγκασμός της υποταγής. Μόνο έτσι θα γίνει ανεκτός ο καρκίνος  από τις βολές PATRIOT  και τον ελλιμενισμό πυρηνοκίνητων δίπλα στις παραλίες, καθώς και ο φονικός ρόλος των βάσεων στις γύρω χώρες και ο τεράστιος κίνδυνος που εκτίθεται ο ίδιος ο τόπος μας. Πόσο μάλλον όταν οι επιλογές της αστικής τάξης εμπλέκουν ήδη επικίνδυνα τη χώρα με την εγκατάσταση του Νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο να υποδηλώνει πως είμαστε ήδη στη διακεκαυμένη ζώνη του πολέμου που συντηρούν και απλώνουν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή.

Τα καραβάνια των προσφύγων είναι μονάχα μια πλευρά εμφανή σε μας της βαρβαρότητας και της φρίκης που επιβάλλει στους λαούς ο ιμπεριαλισμός. Η αλληλεγγύη που επιδείχνει ο λαός μας στην πλειοψηφία του κόντρα στην ατέλειωτη απανθρωπιά του συστήματος είναι αναγκαία, πρέπει να ενισχυθεί παραπέρα, μα πάλι δε φτάνει. Δεν έχουμε δικαίωμα να ανεχόμαστε τη φονική δράση του ιμπεριαλισμού αλλά και των κυβερνήσεων που διεκδικούν ρόλους για το ντόπιο κεφάλαιο υπηρετώντας το και μετατρέποντας τη χώρα σε προκεχωρημένο φυλάκιο και πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Κάτι τέτοιο κρύβει πρώτα- πρώτα κινδύνους τεράστιους και για το δικό μας λαό. Ταυτόχρονα δηλητηριάζει την ιστορική φιλία με τους γύρω λαούς.

Είναι ανάγκη να δούμε με τόλμη, να καταγγείλουμε και ν’ αντισταθούμε σ’ αυτή την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε άμεσα οι Χανιώτες ακούγοντας το βόμβο των βομβαρδιστικών στο Ακρωτήρι  αντικρίζοντας συνεχώς τα τερατόπλοια του θανάτου στον κόλπο της Σούδας και όλο και πιο συχνές τις ορδές των πεζοναυτών στην πόλη μας.     

Είναι λίγο, λειψό και προβληματικό εν τέλει να καλούμε πορεία στη Βάση και να μη στηρίζουμε πολιτικά στο περιεχόμενο και στις διαδικασίες μια τέτοια σημαντική κινητοποίηση, μέσα μάλιστα σε αρνητικούς για το κίνημα συσχετισμούς που δεν επιτρέπουν στο λαό να βγει στο δρόμο, ούτε καν για τα στοιχειώδη δικαιώματά του στη δουλειά και στην αξιοπρεπή ζωή.

Η νεολαία και ο λαός της πόλης μας, με σημαντικό το ρόλο φοιτητών – μαθητών, μπορούν να απομονώσουν τους ντόπιους παράγοντες που ξεδιάντροπα εξωραΐζουν τον καταστροφικό- φονικό ρόλο του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ και της βάσης του. Ο λαός και η νεολαία συνολικά μπορούν και έχουν ανάγκη ν’ αντισταθούν στην κάθε έκφραση της βαρβαρότητας του συστήματος. Οι υποτιθέμενες πρωτοπορίες και οι συλλογικότητες που εμφανίζονται σαν αριστερές και αγωνιστικές έχουν ευθύνη να εμπιστευτούν τη νεολαία και το λαό και να μη μένουν σε πιασάρικες ακτιβίστικες δράσεις στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σοβαρά ζητήματα όπως αυτό της βάσης της Σούδας.

Το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και του ρόλου της βάσης της Σούδας είναι ανάγκη ν’ ανοίξει στην πόλη μας σ’ όλο το βάθος και με όρους μαζικής πάλης. Οι ακτιβισμοί πολιτικού μάρκετινγκ και η απολιτική  δεν υπηρετούν την ανάγκη συγκρότησης αντιβασικού κινήματος στην πόλη μας και πανελλαδικά σαν σοβαρό κομμάτι του μετώπου Αντίστασης στην επίθεση που δέχεται ο λαός σ’ όλα τα μέτωπα.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, όμως με κοινή δράση, ενότητα και πάλη, μπορούμε να συμβάλλουμε καταλυτικά στην ενεργοποίηση ξανά των αντιστάσεων των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Όσοι αντιλαμβάνονται αυτή την πραγματικότητα οφείλουν να μπουν στην πρώτη γραμμή. Με εντιμότητα, τόλμη και εμπιστοσύνη στο λαό μπορούμε να καταφέρουμε σημαντικά πράγματα.

Η Πρωτοβουλία Αντίστασης μ’ ένα τέτοιο πνεύμα και με δικό της κάλεσμα θα κινηθεί και για την πορεία στις 2 Απρίλη στη Βάση, χωρίς να αποσπάται από το κυρίαρχο στη συγκυρία που είναι η πάλη για να μη περάσουν τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Ν.Κ.