Η εισηγητική ομιλία στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Αντίστασης (26-04) από τον σ. Γιάννη Χαρτζουλάκη

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες,

Έχουν περάσει μόλις 12 μέρες  από τις 14 Απρίλη, τότε που η πολύπαθη χώρα της Συρίας χτυπήθηκε για άλλη μια φορά από 105 πύραυλους τόμαχοκ από τους συνήθεις ύποπτους , τους φονιάδες των λαών, αμερικάνους ιμπεριαλιστές, αυτή τη φορά σε συνεργασία  με τους Γάλλους και τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές.

Αυτή η «χειρουργική», όπως χαρακτηρίστηκε από τους εκτελεστές, επέμβαση στέφθηκε με επιτυχία, όπως δήλωσαν και αποτελεί προφανώς ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.    Τίποτα δεν έχει τελειώσει . Πρώτα από όλα   είναι μια σαφέστατη απάντηση των ΗΠΑ ,ότι δεν αποδέχονται τετελεσμένα,  για ότι έχει επιτευχθεί στη περιοχή, την πλεονεκτική θέση δηλαδή της Ρωσίας στη σύγκρουση στη Συρία. Ότι θα συνεχίσουν να παρεμβαίνουν και να επεμβαίνουν όποτε και όπου αυτές αποφασίσουν και δεν χρειάζονται ούτε την έγκριση κανενός ΟΗΕ. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ, όχι μόνο δεν θα επιστρέψουν στην πατρίδα, όπως δήλωσε εκπρόσωπος του Τράμπ την επόμενη μέρα, αλλά σύμφωνα και με την προχθεσινή εκτίμηση του Λαβρόφ  ( Ρώσου υπουργού Εξωτερικών ) ,οι ΗΠΑ εδραίωσαν την παρουσία τους στην ανατολική όχθη του Ευφράτη ποταμού στη Συρία.

Ενθαρρύνονται και από τον Γάλλο πρόεδρο που πρόσφατα δήλωσε ότι , ο ,υπό τις ΗΠΑ, συνασπισμός πρέπει να παραμείνει  μέχρι να αποκατασταθεί η «τάξη στη Συρία, η τάξη που συμφέρει τις δυτικές χώρες».

Ήταν ένα μήνυμα προς  το καθεστώς του Άσαντ, που ομολογουμένως έχει ισχυροποιηθεί με τις πλάτες της Ρωσίας, αλλά προφανώς ταρακουνήθηκε και προβληματίστηκες για το τι θα επακολουθήσει στη συνέχεια. Ήταν μια πίεση απέναντι στο Ιράν που είναι στο στόχαστρο  των ΗΠΑ ,που όσο και αν αποτελεί ένα  δύσκολο γρίφο δεν θα ήθελαν να μείνουν μόνο στα λόγια  και στις απειλές. Η κίνηση αυτή των ΗΠΑ λειτούργησε πιεστικά και απέναντι στις χώρες του δυτικού στρατοπέδου, Γερμανία, Ιταλία κλπ, που παρά τη μη συμμετοχή  τους  στην επιχείρηση, την αποδέχτηκαν σαν επιβεβλημένη . Είναι επιτυχία επίσης για το ότι κατάφεραν να στοιχίσουν πίσω τους τόσο τους Άγγλους, όσο και τους Γάλλους ιμπεριαλιστές, που για τους δικούς τους λόγους επιδίωξαν τη δική τους αναβάθμιση και φυσικά κομμάτι από τη μοιρασιά μιας κρίσιμης ενεργειακά και στρατηγικά περιοχής.  

Τέλος ήταν μήνυμα προς κάθε λαό που σήμερα «σηκώνει κεφάλι»  και προσπαθεί να αντισταθεί στην βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, μήνυμα   επιβολής υποταγής απέναντι σε μια  δύναμη που επιδιώκει να έχει την πρωτοβουλία κινήσεων και ότι δεν θα διστάσει, όποτε αυτή κρίνει να ενοχοποιεί χώρες και λαούς και να χρησιμοποιεί τη δολοφονική της μηχανή για να τους υποτάξει. 

            Δυστυχώς ο απολογισμός είναι βαρύς  από τα  πρόσφατα και παλιότερα «κατορθώματα» τους,  τα οποία είναι  χαραγμένα βαθειά στη μνήμη των λαών και δεν μπορούν  να ξεχαστούν. Το Ναγκασάκι, η Χιροσίμα ,οι βόμβες Νάπαλμ, το Βιετνάμ, η Γιουγκοσλαβία , το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη , η Ουκρανία  και ο κατάλογος δεν έχει τέλος με τα εγκλήματα  που έχει διαπράξει ο ιμπεριαλισμός  με πρωτεργάτες τις ΗΠΑ τον μεγαλύτερο  εχθρό των λαών και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Τίποτα  λοιπόν δεν έχει τελειώσει στη Συρία, όπως φυσικά  και πουθενά όπου οι ιμπεριαλιστές έχουν βάλει το χεράκι τους .

Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν επίμονα να προσπαθούν να  πάρουν το πάνω χέρι στη Συρία  χρησιμοποιώντας όποιο μέσο μπορούν, επιστρατεύοντας κάθε δυνατότητα. Στηρίζοντας καθεστώτα όπως το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία , αλλά και κάθε πρόθυμο ή υποταχτικό , επιδιώκοντας συστράτευση κόντρα στο μεγαλύτερο ανταγωνιστή τους στη περιοχή , τη Ρωσία που φυσικά δεν έχει καμιά διάθεση να παραιτηθεί από τα γεωστρατηγικά οφέλη που έχει κερδίσει .

Τα ερωτήματα που τίθενται ίσως είναι πολλά και φυσικά είναι αδύνατον να τα απαντήσει κάποιος με απόλυτη προσέγγιση: ποια θα είναι τα επόμενα βήματα; Ποιες άλλες περιφερειακές δυνάμεις θα εμπλακούν; Ποιοι άλλοι ασκοί του Αιόλου θα ανοίξουν με βάση αυτή τη σύγκρουση ; Τι αναδιατάξεις θα γίνουν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής; Θα καταφέρουν οι λαοί της Μ. Ανατολής να συγκροτηθούν και να δημιουργήσουν μέτωπο αντίστασης  απέναντι στην ιμπεριαλιστική θηριωδία; Το σίγουρο είναι, ότι με βάση τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, όχι μόνο ειρήνη δεν θα οικοδομηθεί τα επόμενα χρόνια στη Συρία,  αλλά ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει,  η χώρα να κομματιάζεται και να καταστρέφεται  και τα καραβάνια των προσφύγων να πολλαπλασιάζονται.  Γιατί ζούμε  στην εποχή του ιμπεριαλισμού . Σε μια εποχή που το παγκόσμιο καπιταλιστικό –ιμπεριαλιστικό σύστημα   περνάει  μια βαθιά  και αθεράπευτη κρίση, που τροφοδοτείται από το  ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα. Αμερικάνο , Ρώσοι, Κινέζοι, Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, όπως και μια σειρά άλλες περιφερειακές δυνάμεις  ανταγωνίζονται  με βάση τους στόχους και τα μεγέθη τους προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντα τους . Οι ανταγωνισμοί  οξύνονται και οι κίνδυνοι για τους λαούς γίνονται καθημερινά   και πιο μεγάλοι. Ο κίνδυνος του πολέμου είναι ορατός και απειλεί  ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Οι ΗΠΑ επιχειρούν σήμερα  με μια  σειρά επιθετικές κινήσεις  στη Μ. ανατολή, στην Ν.Α Μεσόγειο και στα Βαλκάνια  να αναιρέσουν την παρουσία του ρώσικου ιμπεριαλισμού με σκοπό να τον απωθήσουν. Στρατηγικός τους στόχος εξακολουθεί να παραμένει η παγκόσμια κυριαρχία. Γιατί  η Ρωσία σήμερα είναι η μόνη δύναμη  που μπορεί να ανταγωνιστεί σε στρατηγικό επίπεδο τις ΗΠΑ. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση επιδιώκουν να σύρουν  και να συστρατεύσουν τους Ευρωπαίους συμμάχους ( οι οποίοι και αυτοί έχουν τις δικές τους αντιθέσεις και στοχεύσεις) στις αμερικάνικες στοχεύσεις και κινήσεις.

            Η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα δεν αφήνει  κανένα περιθώριο  για παρερμηνείες , σε όποιον θέλει να βλέπει την κατάσταση όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε. Είναι στον αέρα όλες οι απόψεις και τα ιδεολογήματα περί παγκοσμιοποίησης, ειρηνικής διευθέτησης και συνεννόησης  ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές.  

Ιδεολογήματα που λειτούργησαν και λειτουργούν αποπροσανατολιστικά για τις λαϊκές δυνάμεις στην προσπάθεια  που πρέπει να κάνουν για  να συγκροτηθούν  απέναντι στο καπιταλιστικό –ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ένα σύστημα που βρίσκεται  σε βαθιά σήψη και το μόνο που έχει να προσφέρει στην ανθρωπότητα είναι η όλο και μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση, το φασισμό και  τον πόλεμο.

Αντίθετα λοιπόν με όλα αυτά που μας πλασάρουν, τα τελευταία γεγονότα  στη Συρία , ανεξάρτητα του ότι δεν ανέτρεψαν τους συσχετισμούς στην περιοχή,  η κατάσταση δεν είναι όπως πριν. Το καμπανάκι της επικινδυνότητας  της περιόδου χτύπησε ακόμη πιο δυνατά για τους  λαούς της περιοχής, αλλά και για όλο τον πλανήτη. Ήταν ο προάγγελος της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των χειρότερων  με τα οποία απειλούνται οι λαοί. Άλλωστε οι απειλές που εκτοξεύονται σε κάθε ευκαιρία και προς κάθε  κατεύθυνση, ιδιαίτερα από τις δυο μεγαλύτερες πυρηνικές  δυνάμεις του πλανήτη, ΗΠΑ και Ρωσία, η επίδειξη δύναμης  με τις συνεχόμενες πολεμικές ασκήσεις και γυμνάσια που διεξάγονται όλο το χρόνο σε όλες τις θάλασσες, η συσσώρευση σιδηρικών σήμερα στην περιοχή της Μ. ανατολής και της Ν. Α Μεσογείου, η ενίσχυση με εκατομμύρια δολάρια των σιωνιστών του Ισραήλ, αλλά και της Σαουδικής Αραβίας ( από τις ΗΠΑ), για προμήθεια πολεμικού υλικού, δεν γίνεται  για «τον φόβο των Ιουδαίων». Οδηγούν σε σκέψεις για τα πιο επικίνδυνα πολεμικά σενάρια.. Στοχεύουν τους λαούς και την παγκόσμια ειρήνη.   Η παγκόσμια ειρήνη δεν διασφαλίζεται με την ισορροπία του τρόμου, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Τα ίδια τα γεγονότα μαρτυρούν το αντίθετο.

Πολλά δεινά έχουν πληρώσει οι λαοί από την πτώση  των δίδυμων πύργων μέχρι σήμερα. Οι εξελίξεις  είναι ραγδαίες. Η φρίκη του πολέμου  αγγίζει καθημερινά περισσότερους λαούς. Οι ανταγωνισμοί και επιθετικότητα κλιμακώνονται επικίνδυνα.

             Με βάση όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, νομίζω ότι είναι εύκολο να καταλάβει ο καθένας ότι αντίθετα με αυτά που προσπαθεί να μας διαβεβαιώσει η κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , ότι δήθεν η Ελλάδα με τις συμμαχίες που έχει συνάψει, με την εξωτερική πολιτική που εφαρμόζει, διασφαλίζει την ειρήνη στην περιοχή είναι εντελώς στον αέρα.

Η κυβέρνηση της χώρας με την ουσιαστική συμφωνία  όλων των κομμάτων του συστήματος , εκτός από το ότι μεθοδεύει την επίθεση της απέναντι  στις εργαζόμενες  λαϊκές  μάζες  και οδηγεί  τον κόσμο της δουλειάς και της καθημερινής βιοπάλης  στην εξαθλίωση,  έχει μετατρέψει τη χώρα σε μόνιμο πολεμικό ορμητήριο των επιχειρήσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ενάντια σε άλλους λαούς. Το βάθεμα της  ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας ,όχι μόνο δεν αναβαθμίζει τις δυνατότητες της,  αλλά βάζει σε τεράστιους κινδύνους τον ίδιο το λαό της.

Η Ελλάδα βρίσκεται δίπλα στην διακεκαυμένη ζώνη, εκεί που οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών  οξύνονται και κλιμακώνονται. Αξιοποιείται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό  ως τόπος εξόρμησης  στις γύρω περιοχές, στη Μαύρη Θάλασσα και στον Καύκασο  υλοποιώντας το στόχο του στριμώγματος της Ρωσίας, η οποία όχι μόνο επιδιώκει να σταθεροποιήσει τα ερείσματα της, αλλά και να τα διευρύνει. Οι αμερικανονατοϊκές εγκαταστάσεις ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σ’ όλη την Ελλάδα από την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη και τα νησιά , ενώ ολόκληρο το έδαφος της χώρας είναι στη διάθεση των ιμπεριαλιστών. Η χώρα έχει γίνει στην κυριολεξία  ξέφραγο αμπέλι . Το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε νατοϊκή  θάλασσα,  ενώ οι πολεμικές στρατιωτικές ασκήσεις  με την υψηλή επιτήρηση του  πρέσβη Πάιατ και τη μόνιμη πλέον συμμετοχή του Ισραήλ και της Αιγύπτου διαδέχονται η μία την άλλη. Ιδιαίτερα η βάση της Σούδας που αποτελεί το διαμάντι του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ίδιων των Αμερικάνων, αναβαθμίζεται και επεκτείνεται. Διαδραμάτισε,  εξ’ άλλου πολύτιμο ρόλο, τόσο στην πρόσφατη πολεμική επιδρομή στη Συρία,  αλλά και σε προηγούμενες στρατιωτικές επεμβάσεις, στην Λιβύη , στο Ιράκ, στην Γιουγκοσλαβία και αλλού. Έχει το θράσος η κυβέρνηση, που λερώνει ακόμη και τη λέξη «αριστερά», μέσω του υπουργού της να καλεί τους φονιάδες των λαών  να στείλουν κι άλλα πλοία  στο Αιγαίο, να φτιάξουν κι άλλες βάσεις  στη χώρα. Στη Σούδα λειτουργεί και το περίφημο ΚΕΝΑΠ ( κέντρο ναυτικής αποτροπής), όπου  εκεί μπαινοβγαίνουν και εκπαιδεύονται εκατοντάδες πράχτορες  και κομάντος για νηοψίες και κάθε λογής πολεμικές επιχειρήσεις. Αποτελεί κέντρο  εκπαίδευσης ασύμμετρου πολέμου.    

Από το Ακρωτήρι γίνονται και οι βολές Πάτριοτ που δεν επιτρέπονται  σε καμια άλλη χώρα της Ευρώπης. Τα αεροπλανοφόρα μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι της Σούδας, ενώ, όπως μας διαβεβαιώνουν  και οι τοπικοί παράγοντες , οι ροές των επισκέψεων τους θα αυξηθούν σημαντικά το επόμενο διάστημα  και γι αυτό  το σκοπό έχουν γίνει  οι ανάλογες προετοιμασίες για την καλύτερη  εξυπηρέτηση τους. Συνολικότερα θα μπορούσε να πει κανείς, ότι η χώρα τα τελευταία χρόνια  , αλλάζει και προσαρμόζεται  απροκάλυπτα πλέον στις νέα ανάγκες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού . Αυτό δηλώνεται ευθαρσώς από τα επίσημα κυβερνητικά χείλη. Βέβαια ο λαός   έχει ζήσει και άλλες εποχές της ξενοδουλείας  της αστικής τάξης της χώρας, όπως εκφράστηκε με την περίφημη φράση « ιδού ο στρατός σας» το 1948.

 Σήμερα τα πράγματα τίθενται σε νέα επικίνδυνα αναβαθμισμένη  βάση.

Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν είναι μόνο, ότι η αστική τάξη της χώρας έχει παραχωρήσει στεριά , αέρα κα θάλασσα  και έχει μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο των φονιάδων. Η  αστική τάξη θεωρεί ότι   μπορεί η Ελλάδα ν αναλάβει και να παίξει  η ίδια ένα πιο αναβαθμισμένο ρόλο στην γενικότερη αναδιάταξη που συντελείται στην ευρύτερη  περιοχή   της Μ. Ανατολής –Βαλκάνια και ότι είναι ιστορική ευκαιρία να αναβαθμίσει τη θέση της  αναλαμβάνοντας γαιοστρατηγικούς ρόλους υπηρέτησης των αμερικανονατοϊκών.

►  Να αλλάξει το συσχετισμό σε βάρος της ανταγωνίστριας , δεκάδες χρόνια τώρα , αστικής τάξης της  Τουρκίας, που πέραν ότι και αυτή δεν παραιτείται , αλλά κάθε στιγμή δείχνει την επιθετικότητα της, είναι αντιμέτωπη  με ένα κυκεώνα προβλημάτων  μέσα στη χώρα και στα ανατολικά της σύνορα.

 ►  Να διεκδικήσει  από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ ένα πιο αναβαθμισμένο ρόλο ,σαν μια χώρα ,που όχι μόνο προσφέρει το έδαφος της  σαν ορμητήριο , αλλά και δεν λοξοκοιτάζει προς την Ρωσία , αλλά είναι ένας σταθερός και πιστός σύμμαχος  του δυτικού στρατοπέδου και ιδιαίτερα  τα τελευταία χρόνια, των ΗΠΑ . Οι συχνές επαφές ανώτερων κυβερνητικών στελεχών , αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού με τους αμερικάνους και τον Τράμπ, τα εγκώμια που έχουν ανταλλάξει μεταξύ τους , δείχνουν ,ότι η ζυγαριά έχει γύρει σημαντικά προς  την αμερικανική  υπερδύναμη ,χωρίς να υποτιμάμε τις δεσμεύσεις και την εξάρτηση από τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση έχουν ενισχυθεί και σταθεροποιηθεί  οι σχέσεις της χώρας με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ , τη χούντα της Αιγύπτου και άλλες αντιδραστικές αραβικές χώρες. Γι αυτό η Ελλάδα έδειξε τόση προθυμία να προωθήσει τα αμερικάνικα συμφέροντα στα Βαλκάνια α για να «σώσει» την ΠΓΔΜ και να βοηθήσει  να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αλήθεια πόσο προοδευτικό ακούγεται να λέγεται   από μια κυβέρνηση, που υποτίθεται «θέλει να υπηρετήσει το λαό», ότι πασχίζει να βοηθήσει μια χώρα να ενταχθεί στο δολοφονικό συνασπισμό που λέγεται ΝΑΤΟ; 

Επί της ουσίας  η παρέμβαση της αυτή, πέρα από τις δικές της φιλοδοξίες, που γι αυτές θα αναφερθώ παρακάτω, στοχεύει να  υπηρετήσει και να εξυπηρετήσει τις επιδιώξεις των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, που θέλουν  να απωθήσουν τους Ρώσους από τη Βαλκανική χερσόνησο.

Αλλά μήπως η συμμαχία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ δεν έγινε κάτω από την επίβλεψη των ΗΠΑ που επιδιώκουν να πιέσουν και να εκβιάσουν την Τουρκία   για τις σχέσεις που έχει διαμορφώσει με τους Ρώσους ιμπεριαλιστές;

 Μήπως οι  προσπάθειες  που γίνονται  για την επιβολή ενός νέου σχεδίου «ΑΝΑΝ» στο πολύπαθο νησί της Κύπρου δεν  ξεκινούν από την προσπάθεια των δυτικών ιμπεριαλιστών που επιδιώκουν να στριμώξουν τις κυβερνήσεις Ελλάδας,  Κύπρου και Τουρκίας προκειμένου να βρεθεί μια «λύση» που θα δίνει τη δυνατότητα, όχι στον κυπριακό λαό να ζήσει ειρηνικά και ελεύθερα, αλλά στους ιμπεριαλιστές να μετατρέψουν το νησί σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο για τα πολεμικά τους σχέδια;

Ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών  οξύνεται καθημερινά ολοένα κι περισσότερο και αυτό εκφράζεται με τον  πιο ξεκάθαρο τρόπο στις μέρες μας.Οι εξαρτημένες  αστικές τάξεις  των χωρών καθώς και αντιθέσεις και ο διεκδικήσεις  τους αξιοποιούνται  στην κατεύθυνση  υπηρέτησης  πρώτα απ’ όλα  των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Γιατί  οι ιμπεριαλιστές ,όπως έχουν δείξει και στο παρελθόν  στη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία  ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σήμερα μ’ αυτά που ζούμε  στην περιοχή του Αιγαίου  με τις κόντρες των αστικών τάξεων Ελλάδας Τουρκίας. Με ευθύνη και των δυο αστικών τάξεων επικρατεί για μήνες τώρα ένα επικίνδυνο  ψυχροπολεμικό κλίμα,  που δεν αποκλείει  ακόμη και την ύπαρξη κάποιου θερμού επεισοδίου και  που δηλητηριάζει τις σχέσεις των δυο λαών  και ενισχύει τις πιο μαύρες εθνικιστικές  φωνές . Δημιουργείται  ένα κλίμα  που  επί της ουσίας  ενισχύει την ιμπεριαλιστική παρουσία  , που εκτοξεύει τις πολεμικές δαπάνες των δυο χωρών στα ύψη.   Όπως έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν,  οι φιλοδοξίες, που δεν λείπουν  και από τις δυο αστικές τάξεις  και στις μέρες μας αφορούν   ζητήματα  σε σχέση με τους ρόλους που θέλουν να αναλάβουν στην περιοχή , αλλά και ζητήματα που έχουν σχέση με το ποιος θα κυριαρχεί σε μια περιοχή, έχουν αποβεί  καταστροφικές και για τις δυο χώρες  και φυσικά το βαρύ φόρο τον έχουν πληρώσει οι λαοί και των δυο χωρών.

Τα γεγονότα τόσο το ’22 με την μεγάλη ιδέα του Βενιζέλου δημιούργησε την προσφυγιά των Μικρασιατών, ενώ το πραξικόπημα του Ιωαννίδη το 1974 στην Κύπρο  με τις πλάτες των ΗΠΑ, έφερε την τουρκική εισβολή  και στη συνέχεια τη διχοτόμηση  και την κατάσταση που επικρατεί σήμερα που όλοι γνωρίζουμε. Επομένως μιλάμε για δυο αστικές τάξεις  που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τους λαούς τους και οι όποιες διεκδικήσεις τους  και φιλοδοξίες τους μπορούν να αποβούν οδυνηρές και καταστροφικές και για τους δυο λαούς. Εδώ οφείλουμε να είμαστε εντελώς  ξεκάθαροι και σαφείς.

 Διεκδικήσεις και προκλήσεις δημιουργούνται  και από τις δυο μεριές του Αιγαίου και όχι μόνο απ’ την ανατολική μεριά. Μήπως τα 12 μίλια στο Αιγαίο δεν είναι επιθετικό αίτημα της αστικής τάξης της Ελλάδας,  που είναι έτοιμη  ενδεχομένως να το διεκδικήσει, αν της ανάψουν το πράσινο φως οι ιμπεριαλιστές; Οι Α. Ο. Ζ που φιλοδοξεί να ανακηρύξει η ελληνική πλευρά  δεν έχει στόχο  να αποκλείσει την αστική τάξη της  Τουρκίας από το Αιγαίο, αλλά και την Αλβανία απ’ το Ιόνιο;

Ποιος λαός μπορεί να ωφεληθεί  από την εκμετάλλευση  των ΑΟΖ  πέραν από τα μεγαθήρια των πολυεθνικών και τους ιμπεριαλιστές που τις χρησιμοποιούν στην κατεύθυνση επιβολής  και διαμόρφωσης  συσχετισμών; Αυτοί οι ενεργειακοί  πόροι   που σε επάρκεια διαθέτει ο πλανήτης  έχουν ενίοτε καταστεί κατάρα για τους λαούς  μιας σειράς χωρών.

Μήπως οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου  και οι προκλητικές δηλώσεις γίνονται μόνο απ’ τη μια πλευρά του Αιγαίου και δεν ήσαν προκλητικές οι δηλώσεις του Παυλόπουλου ή του Βίτσα  με την παρουσία και των βουλευτών της Χρυσής Αυγής ή οι απειλές  που κάθε τόσο εκστομίζει ο Καμένος;   Από πότε τα σύνορα μιας χώρας  φτάνουν μέχρι τις ΑΟΖ;

 Αυτό που έχουμε  ξεκάθαρο  είναι    ότι αυτές οι «διεκδικήσεις» διαμορφώνουν ένα αντιδραστικό κλίμα  και μπορούν να οδηγήσουν  πιο κοντά  στο ξέσπασμα ενός άδικου και καταστροφικού πολέμου. Ενός πολέμου που μπορεί να πυροδοτήσει αλυσιδωτά επεισόδια, με δεδομένη τη θερμή κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή.  Είμαστε αντίθετοι σε κάθε αλλαγή συνόρων γιατί αυτό οδηγεί σε πόλεμο και αιματοχυσία.

 Είμαστε λοιπόν με την ειρήνη και όχι με τον πόλεμο  και δεν θέλουμε οι λαοί μας  να γίνουν κρέας για κανόνια. Έχουμε την άποψη, ότι οι λαοί  μπορούν να ζήσουν ειρηνικά χωρίς προστάτες και επιδιαιτητές, χωρίς πολέμους  και πρέπει να σπάσουμε το κλίμα του  μίσους και του εθνικισμού που έντεχνα καλλιεργείται προκειμένου να εγκλωβίσουν το λαό και να τον οδηγήσουν στην αγκαλιά της αστικής τάξης.

Είμαστε με τη φιλία των λαών και πρέπει να αγωνιστούμε για την κοινή πάλη ενάντια στους κοινούς εχθρούς, που είναι οι ιμπεριαλιστές και οι αστικές τάξεις των χωρών.

Πρέπει να αγωνιστούμε για να φύγουν  οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις  από την περιοχή μας, όπως και οι πολεμικοί στόλοι των ιμπεριαλιστών που είναι στο Αιγαίο και στην Α,. Μεσόγειο. Να αντιταχθούμε  στις νέες εξοπλιστικές δαπάνες  που θα πληρωθούν  από την πλάτη του κοσμάκη για να πλουτίζουν οι πολεμικές βιομηχανίες των ιμπεριαλιστών.  Αυτό που μπορεί πραγματικά  να διασφαλίσει  την ειρήνη είναι μόνο το δυνάμωμα  του κοινού  μετώπου  των λαών  ενάντια στον ιμπεριαλισμό και  τον πόλεμο.

Όλα τα παραπάνω  θεωρούμε ότι διαμορφώνουν  ένα σωστό πλαίσιο πάλης  με το οποίο  είναι ανάγκη  να κινηθεί ο λαός μας  και οι γειτονικοί λαοί  απέναντι στην κλιμακούμενη  επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών, αλλά και την ένταση που επικρατεί στην περιοχή του Αιγαίου. Έχουμε ξεκάθαρο, ότι όσο καθυστερεί η συγκρότηση του μετώπου πάλης των λαών, αλλά και η συγκρότηση των εργαζόμενων λαϊκών μαζών, τόσο  το ποτάμι του αίματος των λαών θα μεγαλώνει , αλλά και η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της δουλειάς  θα εντείνεται και η συσσώρευση πλούτου στα χέρια των λίγων  θα αυξάνεται.

Είναι  γεγονός, ότι η κατάσταση του κινήματος  στη χώρα μας   και σ’ ολόκληρο τον κόσμο εμφανίζει πολλές αδυναμίες. Είναι κάτω από αυτό που απαιτούν οι σημερινές επικίνδυνες συνθήκες, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί. Αυτό δίνει τη δυνατότητα  στους ιμπεριαλιστές,  αλλά και γενικότερα στο  κεφάλαιο να φαντάζει ανίκητο και πανίσχυρο. Δίνεται η εντύπωση, ότι οι λαοί έχουν αποδεχτεί  ντε φάκτο,  ότι αυτή θα είναι η μοίρα τους. Αυτό προβάλλουν με ιδιαίτερο ζήλο  όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, που τις πρώτες μέρες της εισβολής των αμερικανών στο Ιράκ,  παρουσίαζαν σκηνές ότι δήθεν οι Ιρακινοί υποδέχτηκαν  τους καταχτητές με λουλούδια. Βέβαια η συνέχεια  είναι σ’ όλους γνωστή.          Η ηρωική ιρακινή αντίσταση έχει κάνει τους αμερικάνους να μην έχουν συνέλθει ακόμη από το πατατράκ που έπαθαν στο Ιράκ.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει οργανωμένο μέτωπο των λαών απέναντι τους, το εκμεταλλεύονται και κινούνται  με ακόμη μεγαλύτερο θράσος και χωρίς προσχήματα. Το Ιράκ σαν χώρα καταστράφηκε με την αιτιολογία ότι είχε χημικά όπλα και αποδείχτηκε εκ των υστέρων  ότι ήταν ένα ψεύτικο σενάριο. Τη Λιβύη τη διέλυσαν με το πρόσχημα ότι ήταν «άντρο τρομοκρατών». Τη Γιουγκοσλαβία την κομμάτιασαν με το πρόσχημα ότι ήθελαν να «προστατεύσουν τις διάφορες εθνότητες». Ακόμη και για τον προχθεσινό βομβαρδισμό των στόχων στη Συρία  χρησιμοποίησαν το γελοίο επιχείρημα ότι ο Άσαντ έριξε χημικά.

 Όμως, όσο κι να  έχουν επικρατήσει παγκόσμια οι πιο μαύρες και επιθετικές δυνάμεις του συστήματος, όσο κι αν η διεθνής προπαγάνδα  οργιάζει, οι αντιθέσεις είναι τόσο οξυμένες  που οι αντιστάσεις, όσο κι αν έχουν προβλήματα οργάνωσης, θα συνεχίσουν να εκδηλώνονται παρά την τρομοκρατία  και την προπαγάνδα.

Οι λαοί μισούν τους ιμπεριαλιστές φονιάδες και ιδιαίτερα τους αμερικάνους, όπως και οι εκμεταλλευόμενοι μισούν τους εκμεταλλευτές τους και αυτό το έχουν αποδείξει σε διάφορες ιστορικές φάσεις. Αυτό θα συνεχίσουν  να το κάνουν και στο μέλλον, όσο κι αν αυτό  καθυστερήσει  να εκδηλωθεί. Οι λαοί λοιπόν δεν έχουν μιλήσει ακόμη. Το ζητούμενο  όμως δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο  είναι πως όλοι εμείς  που λέμε, ότι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα των καιρών θα συμβάλλουμε να επιταχυνθεί  αυτή η διαδικασία . Για να το κάνουμε αυτό όμως χρειάζεται να δείξουμε  εμπιστοσύνη  στο λαό κόντρα στην κυρίαρχη λογική και την ηττοπάθεια. Η αντίσταση του λαού μπορεί να δημιουργήσει  τεράστια προβλήματα στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.  Ο αγώνας για το διώξιμο των ξένων βάσεων από τον τόπο μας π.χ δεν είναι μόνο αναγκαίος αγώνας για τον ίδιο το λαό μας . Δεν είναι μόνο ένας απαραίτητος αγώνας που συνδέεται με τον αγώνα της εργατικής τάξης  για την απελευθέρωση  της από την καπιταλιστική σκλαβιά. Είναι ένας αγώνας ταυτόχρονα αλληλεγγύης απέναντι στους άλλους λαούς που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ιμπεριαλιστική θηριωδία.  Άρα έχει τεράστια αξία η αντιιμπεριαλιστική ,αντιβασική ,αντιπολεμική πάλη στη χώρα μας και σε κάθε χώρα. Αυτό το αντιλαμβάνονται πολύ καλύτερα από εμάς οι ιμπεριαλιστές που επανειλημμένα έχουν εκφράσει  σε προηγούμενες περιόδους τη δυσαρέσκεια τους  απέναντι σε αντιιμπεριαλιστικές αντιαμερικανικές διαδηλώσεις που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Την πάλη των λαών, όχι μόνο την υπολογίζουν ,αλλά προσπαθούν  να πάρουν όλα τα μέτρα για την αποτροπή και  αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.

Επιβεβαίωση για τα παραπάνω αποτελεί και το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη στις 25-04-2018

«Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες από τη Θεσσαλονίκη, δυνάμεις της 113 ασκήθηκαν σε σενάριο βάσει του οποίου τη βάση προσεγγίζει ειρηνική διαδήλωση που εξελίσσεται σταδιακά σε «βίαιη». Διαδηλωτές αφήνουν, δε, ένα «κουτί» στην είσοδο του στρατοπέδου. Σε αντίδραση, δυνάμεις της 113 συγκροτούνται σε ομάδες, προχωρούν σε προσαγωγές διαδηλωτών, ενώ ταυτόχρονα φροντίζουν για τον έλεγχο του «κουτιού» και την εξουδετέρωση του εκρηκτικού μηχανισμού που υποτίθεται κρύβει…………….. το 2014 πραγματοποιήθηκε εκπαίδευση «καταστολής κινητοποιήσεων» από το Μεικτό Λόχο Στρατονομίας (ΜΛΣΝ), μέσα στο Πεντάγωνο. Στρατονόμοι - στρατιώτες που υπηρετούσαν τη θητεία τους - εξοπλίστηκαν με στολές τύπου ΜΑΤ, με προστατευτικές περικνημίδες, θώρακες, γκλομπ, κράνη και πλαστικές ασπίδες. …………. Επίσης, η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «Πόντος» χρησιμοποιήθηκε το 2012 για αστυνομικά καθήκοντα φύλαξης στο Πεντάγωνο, με αφορμή τη συγκέντρωση εργατών των ναυπηγείων»

Αν λοιπόν κάνουμε σωστή ανάγνωση των σημερινών   εξελίξεων, δεν έχουμε παρά να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας προς αυτή την κατεύθυνση. Το πρόβλημα που εμείς εντοπίζουμε  στον συντονισμό και την κοινή δράση  όλων των δυνάμεων που σήμερα αναφέρονται  στην αντιβασική και αντιπολεμική  δράση  είναι οι λαθεμένες  απόψεις που κυριαρχούν  μέσα σε μια σειρά δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς.

Κάποιες απ’ αυτές ,όπως η ΚΟΕ έχουν ανοιχτά ταχθεί και συμμετείχαν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια , συντασσόμενοι με τις απόψεις  των πιο ακραίων φιλοπόλεμων  κύκλων ,προβάλλοντας την  «τουρκοφαγία» και τον εθνικισμό σαν πατριωτισμό.

Κάποιες άλλες που κουβαλάν  ουσιαστικά την ίδια άποψη , που δεν βλέπουν δηλαδή  τις ευθύνες  και τις διεκδικήσεις και των δύο αστικών τάξεων,  αλλά μόνο της Τουρκίας ,που κατηγορούν την κυβέρνηση  ότι ενδίδει  απέναντι στις πιέσεις των Τούρκων, όχι μόνο δεν συμβάλλουν σε μέτωπο φιλίας των δυο λαών, αλλά αντίθετα στηρίζουν  τις επιλογές και αθωώνουν την αστική τάξη της χώρας.

Έφτασε στο σημείο  η μεγαλύτερη  οργάνωση της αριστεράς στη χώρα να συντάσσεται  με την αστική τάξη και να απαιτεί από το γειτονικό κράτος της ΠΓΔΜ  να αλλάξει  ακόμη και το σύνταγμα της χώρας του.

 Από πού προκύπτει, ότι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα;  μήπως  διαθέτει βάσεις στη Γερμανία, στη Γαλλία, στη Κίνα ή κάπου αλλού ή μήπως  υπαγορεύει μνημόνια  για να εφαρμόσουν κάποιες άλλες χώρες; Πως μπορεί να ιεραρχηθεί ο αγώνας  για το  διώξιμο των  ξένων βάσεων  από τον τόπο  και τη χώρα  σαν ζήτημα πρώτης  προτεραιότητας , όταν αρνούνται  να δουν  ότι ζούμε  σε μια χώρα εξαρτημένη  από τον ιμπεριαλισμό; Που και  ο αγώνας  για την απελευθέρωση  της εργατικής τάξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ξωπέταγμα των ξένων βάσεων, οι οποίες είναι  σπαρμένες από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη.

Η Πρωτοβουλία Αντίστασης  ιεραρχεί  την αντιιμπεριαλιστική –αντιπολεμική πάλη  σαν ζήτημα πρώτης γραμμής, που πρέπει να αγκαλιάσουν όλοι οι εργαζόμενοι, όλος ο  λαός και η νεολαία. Είναι αγώνας ουσιαστικά για την ειρήνη, τη ζωή και τα δικαιώματα  μας.  

Κάθε συλλογικότητα, κάθε οργάνωση , κάθε αγωνιστής  που ανησυχεί για το μέλλον  που μας ετοιμάζουν, οφείλει  να κινηθεί  αποφασιστικά  και να συμβάλλει  σ’ αυτή την κατεύθυνση. Απαιτείται   να δημιουργηθεί  ένα κίνημα  με μαζικά χαρακτηριστικά  με συνέπεια  και συνέχεια, που δεν θα έχει επετειακό χαρακτήρα, που δεν θα εντάσσεται σε προεκλογικές στοχεύσεις  και υπολογισμούς. Ένα κίνημα που δεν θα είναι  κίνημα για τη φωτογραφία  και την προβολή, αλλά θα στοχεύει  στο να δώσει τη δυνατότητα  στο λαό να το πλαισιώσει  και να το αγκαλιάσει. Που θα του δώσει τη δυνατότητα και την ευκαιρία  να βγει στο δρόμο του αγώνα  και να εκφράσει μαζικά την οργή και την απέχθεια  που αισθάνεται για τους φονιάδες  των λαών. Που μέσα από τον αγώνα θα αρχίσει  να συνειδητοποιεί  την πραγματική του δύναμη και ότι οι ιμπεριαλιστές  είναι  στην πραγματικότητα   χάρτινες τίγρεις.

Το ερώτημα βέβαια  που μπορεί να τεθεί είναι πόσο εύκολα και σύντομα μπορούν να γίνουν όλα αυτά. Πόση μεγάλη προσπάθεια  πρέπει να γίνει. Σίγουρα μαγικές, έξυπνες και ταχύρρυθμες συνταγές δεν υπάρχουν. Ο δρόμος είναι μακρύς και καθόλου  επίπεδος.                                                                                                                          Όμως τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Αναιρεί κάτι από την πραγματικότητα που παραπάνω περιγράψαμε; Μήπως  υπάρχει περίπτωση το καπιταλιστικό  ιμπεριαλιστικό σύστημα να αλλάξει χαρακτηριστικά; Να καταρρεύσει από μόνο του; Αν κάτι  απ’ όλα αυτά  δεν πρόκειται  να  συμβεί δεν έχουμε  να κάνουμε τίποτα διαφορετικό παρά αυτό που μπορούμε και είναι αναγκαίο.

            Στη βάση όλων των παραπάνω  στηρίζεται και η πρόταση μας για κοινή δράση  και συμπόρευση  χωρίς ηγεμονισμούς  και καπελώματα, με διάθεση για συζήτηση –αντιπαράθεση, αλλά  και συμφωνία σ’ αυτά  τα μίνιμουμ που μπορούμε  να καταλήξουμε. Σίγουρα αντιλαμβανόμαστε, ότι ούτε αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο ούτε για εμάς, ούτε για τους υπόλοιπους  που απευθυνόμαστε. Οφείλουμε  όμως  να το  επιχειρήσουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι και φίλες,    

            Σε 5 μέρες από σήμερα θα γιορτάσουμε  τα 132 χρόνια  από την απεργία  του Σικάγου το 1886 και το άνοιγμα του δρόμου  για την καθιέρωση  της 8ωρης δουλειάς. Φέτος επίσης συμπληρώνονται  και 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ ( ΚΚΕ).

Η 1^η Μάη είναι μέρα αγώνα. Είναι μέρα  αγώνα  ενάντια στην εκμετάλλευση, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Είναι μέρα τιμής των αγώνων και της ιστορίας του εργατικού κινήματος.   Στις μέρες μας η εργατική τάξη  και ο λαός μας βιώνουν δύσκολες μέρες. Η αποσυγκρότηση  του εργατικού κινήματος έδωσε την ευκαιρία στο κεφάλαιο να πάρει πίσω ότι είχε κατακτήσει ο λαός τον προηγούμενο αιώνα με αγώνα και θυσίες. Σήμερα εκτός  από τους τεράστιους κινδύνους που είναι εκτεθειμένος ο λαός μας, που αναφέρθηκα παραπάνω, βρίσκεται μπροστά  σε νέα αβάστακτα μέτρα που προετοιμάζουν   κυβέρνηση –κεφάλαιο και ιμπεριαλιστές για τον λαό. Είναι τα 88 προαπαιτούμενα της 4ηςαξιολόγησης,  είναι το νέο μεταμνημονιακό πρόγραμμα επιτήρησης,  είναι  τα μέτρα που ψηφίστηκαν και αφορούν τη μείωση των συντάξεων,  τα πρωτογενή πλεονάσματα, το αφορολόγητο και τα οποία θα εφαρμοστούν από την επόμενη χρονιά. Είναι οι 130.000 πλειστηριασμοί που πρέπει να προχωρήσουν άμεσα. Είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Διευκόλυνση των επενδύσεων με διαδικασίες  fast track  και φορολογικό παράδεισο εγγυάται ο Μητσοτάκης και τόσα άλλα που δεν είδαμε ακόμη, αν γίνει Κυβέρνηση, για να ξέρουμε τι μας περιμένει .

Η κατάσταση  που ζουν οι εργαζόμενοι χειροτερεύει μέρα με τη μέρα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat. 2.241000  στην Ελλάδα, 1 στους 5 δηλαδή, αδυνατούσαν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες το 2017.  Ας μας λέει ο πρωθυπουργός, ότι οι αριθμοί ευημερούν και ότι «καλύψαμε»  τους στόχους που μας έθεσαν οι ιμπεριαλιστές.

Ο λαός οφείλει να εμπνευστεί από τους αγώνες της εργατικής τάξης  του προηγούμενου αιώνα και να διεκδικήσει τη ζωή και τα δικαιώματα του. 

Τα δικαιώματα στη δουλειά, στην ασφάλιση και την περίθαλψη.

 Να παλέψει για την ανατροπή του εργασιακού μεσαίωνα. Για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς.