Να μην συνηθίσουμε στο θάνατο! Να αντιπαλέψουμε την εντεινόμενη εργασιακή βαρβαρότητα!

Η φρικαλεότητα αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, η αποθράσυνση της εργοδοσίας πάνω στο ζόφο που έχουν φτιάξει  κεφάλαιο, κυβέρνηση και στηρίζει όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό, ήρθε να δώσει κι άλλο ''μεμονωμένο περιστατικό''. Αυτή τη φορά στην πόλη μας, παραμονή Πρωτοχρονιάς, νεκρός 27 χρονος ντελιβεράς με δυο μωρά παιδιά. Αναγκασμένος να δουλεύει 2 δουλειές, πρωί βράδυ, για να μπορεί να συντηρεί την οικογένειά του.

Θα μπορούσε κάποιος να γράψει για ''άλλον ένα νεκρό στο βωμό του κεφάλαιου'', για τη ''λίστα που μακραίνει'', αν δεν ήταν το κάθε ένα γεγονός πιο τραγικό από το άλλο, που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί ξεχωριστό εφαλτήριο, για να εκφράσει ο κόσμος της δουλειάς την αγανάκτηση, την οργή, την οδύνη του. Για τη μακριά αυτή αιματοβαμμένη λίστα. Για τις λευκές και τις μαύρες νύχτες. Για τα ελαστικά ωράρια, την απλήρωτη δουλειά, την απειλή της ανεργίας, το πετσόκομμα των δικαιωμάτων σε ασφάλιση,περίθαλψη.
Την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης κεφάλαιου ΕΕ-ΔΝΤ, που κάνοντας την κρίση ευκαιρία εντείνουν την καταλήστευση των εργαζόμενων μαζών ενώ ταυτόχρονα μπλέκουν το λαό μας και στα πιο επικίνδυνα φιλοπόλεμα σχέδια στην περιοχή.

Δεν συμμεριζόμαστε τον υποκριτικό πόνο των διάφορων καλοθελητών του συστήματος,τα διάφορα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και τους αστούς πολιτικούς εκπροσώπους που καθαγιάζουν και υπηρετούν τις αντιλαϊκές αυτές πολιτικές. Ούτε θα τα ρίξουμε στην κακιά στιγμή, την βροχή ή την απροσεξία, για να κουκουλωθούν ξανά τα πραγματικά αίτια. Το να δουλεύει κάποιος εξαντλητικά ωράρια, σε 2 δουλειές, σε αντίξοες(και καιρικές) συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας,  με τέτοιους εξοντωτικούς ρυθμούς, με την απειλή της ανεργίας και της εξαθλίωσης, δίνει ξεκάθαρα την απάντηση στο τι φταίει που πληθαίνουν τέτοια περιστατικά. Που αποτυπώνει την εικόνα στο τι βιώνει στην καθημερινότητά του ένας εργαζόμενος.

Αυτά και άλλα χειρότερα υπόσχεται το σύστημα αυτό, της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης. Δεν θα σταματήσουν, αν δεν μπει φραγμός από την μεριά των εργατολαϊκών μαζών. Είναι επιτακτική η πάλη ενάντια στις πολιτικές της φτώχειας, της εξαθλίωσης, που θέλουν τους εργαζόμενους φτηνά αναλώσιμα εργαλεία. Πρέπει να σπάσουμε το κλίμα της τρομοκρατίας και της πειθάρχησης που επιβάλλει το κεφάλαιο και η εργοδοσία, εκμεταλλευόμενο το συσχετισμό. Να μπει στους χώρους δουλειάς, παντού, η φωνή της αντίστασης και του αγώνα. Η υπόθεση υπεράσπισης των εργατικών κατακτήσεων και των δικαιωμάτων είναι αρμοδιότητα των ίδιων των εργατολαϊκών μαζών και δεν ανατίθεται σε τρίτους!

Γ.Π.