17 ΑΠΡΙΛΗ: ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10πμ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ

Συλλογικές συμβάσεις-Αυξησεις σε μισθούς και συντάξεις στο κόστος της ζωής

Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι Χατζηδάκη-Γεωργιάδη

Αγώνας ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της καταστολής, της εμπλοκής στον πόλεμο.

Η ακρίβεια θερίζει το λαϊκό εισόδημα. Τα ψίχουλα που πέταξε η κυβέρνηση για να κοροϊδέψει δεν καλύπτουν ούτε τις αυξήσεις τιμών των τελευταίων μηνών. Καλούμαστε να εργαστούμε με μισθούς φτώχειας γιατί “τόσο αντέχει η οικονομία τους” και τελικά κάνουμε δύο δουλειές για να βγουν τα έξοδα.

Εργασιακό μεσαίωνα βιώνουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι με όλο και πιο βάρβαρό τρόπο. Οι ανάγκες, ο κόπος ή ακόμα και η ζωή μας δεν αξίζουν δεκάρα, η κερδοφορία του κεφαλαίου είναι τα πάντα. Οι τραυματισμοί ως και οι θάνατοι εν ώρα εργασίας βαφτίζονται ατυχήματα αλλά δε μπορεί να κρυφτεί ότι πολλαπλασιάζονται με βάση τους τρελούς ρυθμούς δουλειάς και τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Το ωράριο γίνεται λάστιχο ενώ οι πρόσφατοι νόμοι Χατζηδάκη–Γεωργιάδη έρχονται για να απογειώσουν την εκμετάλλευση για χάρη ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Η αντιλαϊκή ταξική πολιτική υπηρετήθηκε με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις και συνεχίζει να γκρεμίζει κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα. Στο στόχαστρο είναι και το δικαίωμα για δωρεάν σπουδές και περίθαλψη. Πλέον αν θες να χειρουργηθείς στην ώρα σου πρέπει να πληρώσεις (και με νόμο!). Η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής είναι η πολλαπλώς επικίνδυνη για το λαό εμπλοκή στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μ. Ανατολής και η μετατροπή όλης της χώρας (και όχι μόνο της Σούδας) σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. Τα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται για πολεμικούς εξοπλισμούς ενώ για το λαό δεν έχει φράγκο.

Η ενεργή εναντίωση σε όλα αυτά είναι η μόνη πραγματική διέξοδος που έχει ο κόσμος της δουλειάς .Τα δίκια μας δε θα τα βρούμε στις εκλογικές ευρωαυταπάτες που βασικό στόχο έχουν να νομιμοποιήσουν το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ.

Η οργάνωση και η μαζική αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, η συγκρότηση αγώνων για την ανατροπή των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων είναι ο δρόμος για να μπει φρένο στην ολομέτωπη επίθεση. Για να διεκδικήσουμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας και πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και όχι να ζούμε με ψίχουλα. Για αυτό είναι ανάγκη να έχουμε σωματεία ανεξάρτητα από κράτος και εργοδοσία. Να υπερασπιστούμε τις συνδικαλιστικές-δημοκρατικές μας ελευθερίες που χτυπά το σύστημα για να πνίξει τη διέξοδο των αγώνων.

Σε αυτή τη κατεύθυνση η απεργία είναι από τα πιο σπουδαία όπλα μας .Σε αυτό πρέπει να συμβάλλει και η 17 Απρίλη. Κόντρα στις επιδιώξεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών που σταθερά υπονομεύουν τους αγώνες όταν δεν τους μποϊκοτάρουν απροκάλυπτα .Κόντρα και στις δυνάμεις του ρεφορμισμού που μετατρέπουν τα σωματεία από όργανα πάλης σε “αποκούμπι” και τάζουν ανατροπές στις ευρωκάλπες.

Η απεργία στις 17 Απρίλη να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων. Οι κινητοποιήσεις φοιτητών και αγροτών του προηγούμενου δίμηνου, η απεργία στις 28 Φλεβάρη αν και υπονομεύτηκαν, έδειξαν λίγες από τις δυνατότητες που έχει ο λαός αν βγει στο δρόμο!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ