Το τιμόνι του αγώνα έζεχνε περισσότερο και από τα σκουπίδια

Άλλη μια μάχη - από τις πιο σημαντικές της τελευταίας περιόδου και η πιο υπολογίσιμη μετά τη ψήφιση του τέταρτου μνημονίου - είχε τη «συνήθη» κατάληξη ελέω των «συνήθων υπόπτων». Των απροκάλυπτα δηλαδή φιλοαστικών και ρεφορμιστικών φορέων (εντός, εκτός κοινοβουλίου, αλλά επί τα αυτά συνδιαχειριστικά) που καθοδηγούν τον κλάδο. Για πολλοστή φορά το σύστημα προσπαθεί να παρακάμψει τους σκοπέλους κινηματικών σκιρτημάτων όχι επιστρατεύοντας ιδίαις δυνάμεις, αλλά προσπαθώντας να το ξελασπώσουν από τη δυσχερή θέση πεμπτοφαλαγγίτες που δρουν μέσα στις γραμμές του προλεταριάτου.

Παράταση λοιπόν της παραμονής των εργαζόμενων μέχρι την ανακοίνωση των πινάκων διορισμού μέσω ΑΣΕΠ εισηγήθηκαν οι μνημονιακοί γραμματικοί των πιστωτών και αποδέχτηκαν επιλήσμονες του ταξικού καθήκοντος συνδικαλιστές της ΠΟΠ-ΟΤΑ. Λεπτομέρεια: έσχατο όριο, καταληκτικό η 31-3-2018. Ένα εννεάμηνο το μέγιστο δηλαδή μισθοδοσία πείνας και μετά ακολουθεί η φρικιαστική λογιστική του Προκρούστη: 12.000 τωρινοί συμβασιούχοι - 2.500 πιθανών (θεομπαίχτες γαρ και ανυπόληπτοι) προσλήψεων = κραυγές ηδονής για τον καιάδα της ανεργίας. Μονάχα που και ο υφιστάμενος αριθμός αγκομαχητά αρκεί για να διεκπεραιώσει τον όγκο της δουλειάς και το αληθές του γεγονότος πιστοποιούν τα συχνά ατυχήματα. Οπότε αυτή η δήθεν υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξασφαλίζει το χρονικό περιθώριο (εν τω μεταξύ οι συμβασιούχοι θα καλύπτουν τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες) ώστε να αναδιαρθρωθεί επί του εντατικότερου ο μηχανισμός αποκομιδής και αν ένεκα του λειψού δυναμικού προκύψουν δυσλειτουργίες, μέχρι τότε λύση έχει ο θεός των καπιταλιστών…

Μα δεν είναι εξωφρενικό να πανηγυρίζουν δήθεν εκπρόσωποι της εργατιάς που συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο «έντιμου συμβιβασμού», όταν το ξεκάθαρο και δυναμικό αίτημα των απεργών (ΜΕ ΒΡΟΝΤΕΡΑ ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) για μονιμοποίησή τους μετατράπηκε ανέξοδη υπόσχεση μελλοντικής κατοχύρωσης ούτε του ενός πέμπτου; Τη στιγμή μάλιστα που προέκυψε - αποκρυσταλλώθηκε κάτω από την οργή και ορμή της βάσης η αξίωση όχι για επιμήκυνση της προσωρινότητάς τους, αλλά κατευθείαν αντεπιτέθηκαν στοχεύοντας στη μονιμοποίηση του συνόλου. Αν αυτή η εξέλιξη συνιστά νίκη, τύφλα να έχει η ήττα και παρόμοια με τέτοιους συνδικαλιστές τι να κάνεις τους εχθρούς. Φυσικά η θυμοσοφία προειδοποιεί ότι ο ψεύτης δεν θα χαίρεται στο διηνεκές.

Συνηθίζεται από το στυγνό σύστημα της παρασιτοκρατίας και της δουλοφροσύνης στους δημίους των λαών να χαρακτηρίζει ορισμένες φορές καταχρηστικά διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες, όπως φερειπείν τους δικαστές, σαν λειτουργήματα. Ενώ αντίθετα σε εκείνους που κάτω από ολότελα αντίξοες συνθήκες προσφέρουν πολύτιμες κοινωνικές υπηρεσίες (αλλά και συλλήβδην βέβαια στα εργατολαϊκά στρώματα) δείχνει το ανάλγητο και μισανθρωπιστικό του πρόσωπο. Ακριβώς όπως συμβαίνει στους εργαζόμενους στον τομέα της περισυλλογής των απορριμμάτων.

Οχυρωμένη με παιδαριώδη τρόπο η αντιδραστική συγκυβέρνηση πίσω από την απόφαση-λαιμητόμο του αστικού θεσμικού οργάνου της ολομέλειας του Ελεγκτικού Συμβουλίου (για όσους δηλαδή της γονατισμένης αριστεράς διατηρούν αμφιβολίες περί της ταξικότητας του κράτους) επιχείρησε (και κατόρθωσε) να προωθήσει την απόλυση 12.000 χιλιάδων συμβασιούχων στους δήμους. Ένιπτε λοιπόν τα χέρια της παριστάνοντας την αθώα περιστερά, ενώ πριν μερικές μέρες είχε υπογράψει με θριαμβολογίες το τέταρτο μνημόνιο το οποίο πέραν των άλλων δεινών για τον λαό απελευθερώνει τα χέρια της εργοδοσίας, ώστε να φουντώσει ακόμη περισσότερο το κύμα της ανεργίας.

Επιδόθηκε έτσι ο αρμόδιος υπουργός σε ελιγμούς, λεκτικές ακροβασίες, φρούδες υποσχέσεις και κινήσεις παραπλάνησης των απεργών θορυβημένος από τον μετασχηματισμό της απογοήτευσής τους σε αγανάκτηση και αγωνιστικό παλμό. Συμπυκνώνει χαρακτηριστικά άλλωστε το κλίμα που επικράτησε στον χώρο των απασχολούμενων στη τοπική αυτοδιοίκηση η αποφασιστική δήλωση μιας εργαζόμενης πως με τις κινητοποιήσεις τους δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο πλέον. Αφού αυτονόητα δίχως τη συνέχιση τους σε αδιάλλακτη κατεύθυνση είναι προεξοφλημένη η καταδίκη τους. Αγωνιά και πιέζει επίσης ο Σκουρλέτης για τη δυνατότητα της συνδικαλιστικής ηγεσίας εάν καταφέρει τελικά τον εκφυλισμό της απεργίας οδηγώντας την στα γνωστά τσίπουρα της υποχώρησης και παράδοσης στον αντίπαλο.

Εξάλλου και οι επικεφαλείς της ΠΟΕ-ΟΤΑ ήταν χρεωμένοι με μια παρελκυστική τακτική μακρόσυρτης κωλυσιεργίας και διάσπασης της ενότητας μόνιμων και απαράδεκτα μη εγγραφόμενων σε ενιαία σωματεία συμβασιούχων. Με αποκορύφωμα τη στάση εργασίας στα μέσα του Μάη στους παιδικούς σταθμούς σε διαφορετική μέρα των με και των δε, αντί της κοινής συσπειρωτικής δράσης τους. Επιπρόσθετα έσπερναν αυταπάτες σχετικά με τον συμμαχικό ρόλο που διαδραματίζουν οι τοπικοί άρχοντες και η ΚΕΔΕ, ενώ ουσιαστικά αποτελούν παραρτηματικές εκφράσεις της κεντρικής εξουσίας και διαπρύσιους υλοποιητές των εκάστοτε επιλογών της. Απλά σε αυτή τη φάση έκριναν ότι δεν τους παίρνει να συμβιβαστούν και αυτοί "έντιμα".

Βυσσοδόμησαν ταυτόχρονα από τους δημοσιογραφικούς άμβωνες οι κήρυκες του συστήματος με πανουργία ενάντια στους υπαίτιους του φαινόμενου των βουνών σκουπιδιών. Και φυσικά όχι κατά των πραγματικών κυβερνητικών ενόχων. Έφριτταν με υπερευαισθησία για την αντιαισθητική εικόνα, τη δυσωδία και την πηγή μολύνσεων. Απόκρυβαν όμως πως πάντοτε οι ευρύτερες επιπτώσεις κάθε προχωρημένης μορφής πάλης και πίεσης στην πολιτεία είναι μοιραίο επακόλουθο και συνιστούν παράλληλα εργαλείο μόχλευσης μιας ποθούμενης ενεργητικής ταξικής αλληλεγγύης. Όπως το ίδιο συμβαίνει με κάθε διαδήλωση που δυσχεραίνει το κυκλοφοριακό, τους αποκλεισμούς των αγροτών, μέχρι τις συνέπειες από αντίστοιχες εκδηλώσεις των υπαλλήλων ΔΕΗ, τραπεζών, οδηγών, ναυτεργατών, γιατρών, εκπαιδευτικών, κατοίκων Χαλκιδικής και όσων ανεξαίρετα ορθώνουν το ανάστημα τους με διεκδικητικό χαρακτήρα.

Τουναντίον οι χρυσοκάνθαροι του κιτρινισμού με υποκριτική συμπόνια παρουσιάζουν ενίοτε τους εξαθλιωμένους των μνημονίων να κάνουν ανασκαφές στους κάδους για ένα παραπεταμένο βρώμικο ξεροκόμματο, υπερθεματίζοντας όμως παράλληλα την αναγκαιότητα των μέτρων φτωχοποίησης του λαού. Επίσης εξυμνούν και καθαγιάζουν τα αιμοσταγή σκουπίδια της ανθρωπότητας, τους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι σφαγιάζουν και στη γειτονιά μας αμέτρητες αθώες ψυχές. Απειλώντας συνάμα να συμπαρασύρουν σε πολεμικές περιπέτειες και τη χώρα μας με την ολοπρόθυμη και εξαρτημένη ολιγαρχική της κάστα.

Άρα κατάφορα άδικα τα σκουπίδια της κοινωνίας επιτέθηκαν και λοιδόρησαν δίχως σεβασμό και με ιταμότητα σε εκείνους που μοχθούν σκληρά καθαρίζοντάς την από τα κυριολεκτικά απορρίμματα της. Επιπλέον αυτή η τωρινή στόχευση και μεθόδευσή τους αποτελεί το προανάκρουσμα μιας ανάλογης μεταχείρισης των συμβασιούχων του δημόσιου τομέα. Αλλά σε κατοπινή φάση και των μόνιμων υπαλλήλων - σημειωτέον η κακή και η «καλή» αξιολόγηση καραδοκεί - συμβάλλοντας τοιουτοτρόπως στην περαιτέρω εδραίωση ενός καθολικού καθεστώτος ελαστικών σχέσεων εργασίας και οργιώδους ασυδοσίας του μεγάλου κεφάλαιου.

Εντελώς κατάπτυστος υπήρξε και ο εκβιασμός απόλυσης από τον δήμαρχο Κίσσαμου προς τα συνεργεία, αν δεν επανέρχονταν στις θέσεις τους. Ίσως αυτή η στάση εξηγείται από την υπέρμετρη αλλεργία του προς τα σκουπίδια, καθότι προ μηνών είχε αρνηθεί να φιλοξενήσει στην επικράτεια του κάποια άλλα. Εκείνα τα προσφυγικά που αθρόα ξεριζώνονται με πυραύλους απαστράπτοντες (προς τούτο κιόλας δεν αντιδρούν για την αποθήκευσή τους στις πεντακάθαρες αμερικάνικες βάσεις) από την πατρίδα τους, πετιούνται στη Μεσόγειο και πνίγονται ή φυλακίζονται σε σύγχρονα Νταχάου.

Θα έρθει όμως το πλήρωμα του χρόνου όπου οι επαναστατημένες μάζες νυχθημερόν και με ευαρέσκεια θα πετούν στις χωματερές της ιστορίας τα πιο δύσοσμα, τοξικά και ολέθρια σκουπίδια της. Αυτά που χθες σπάρασσαν τάχατες από θλίψη επειδή οι σωροί των σκουπιδιών ενοχλούσαν τη μύτη ενός λαού και εγκυμονούσαν κινδύνους για την υγεία του τη στιγμή που τα ίδια τον έχουν ρημάξει αλύπητα, τον βουλιάζουν στη δυστυχία και απόγνωση και τον εγκαταλείπουν άσπλαχνα αγιάτρευτο.

Ίσαμε τότε όμως είναι και τρανή ανάγκη επιβίωσης μα και απαράβατη προϋπόθεση της λυτρωτικής προοπτικής να ραγίσει η πολιτική που καταντά τους εργαζόμενους σκουπίδια.

ΚΜ