Καρόσι-ή αλλιώς η πιο ωμή εντατικοποίηση της εργασίας!

Συνολικά 159 ώρες υπερωριών σε έναν μήνα συμπλήρωσε η δημοσιογράφος Μίγουα Σάντο προτού πεθάνει από ανακοπή καρδιάς (το 2010). Το 2015 ο θάνατος της Ματσούρι Τακαχάσι θεωρήθηκε ως αυτοκτονία, με την κυβέρνηση να τον χαρακτηρίζει, τελικά, θάνατο λόγω υπερβολικής εργασίας.

Η λέξη στα ιαπωνικά είναι «Καρόσι» και σημαίνει ακριβώς αυτό: Θάνατος λόγω υπερβολικής εργασίας. Το πρόβλημα εντείνεται στην Ιαπωνία, όπου έχει ξεκινήσει μεγάλη συζήτηση για τις υπερβολικές ώρες, πέραν του ωραρίου, που καλούνται να εργαστούν οι πολίτες.

Η Ματσούρι Τακαχάσι, 24 ετών, πέθανε το 2015 με τον θάνατό της να θεωρείται αρχικά αυτοκτονία. Η κυβέρνηση, τελικά, αποφάσισε ότι ο θάνατος προήλθε από υπερβολική εργασία. Μάλιστα, επέβαλε στον ιαπωνικό κολοσσό Dentsu, όπου δούλευε η 24χρονη, σε πρόστιμο 500.000 γεν (4.400 δολάρια)

Οι εισαγγελείς είχαν απαγγείλει κατηγορίες σε βάρος της Dentsu ότι ανάγκασε την Τακαχάσι και τρεις άλλους υπαλλήλους να εργαστούν υπερωριακά πέραν των ορίων που συμφωνήθηκαν με το συνδικάτο των εργαζομένων μεταξύ του Οκτωβρίου και του Δεκεμβρίου του 2015, σύμφωνα με τα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης. Η Τακαχάσι είχε κάνει 105 ώρες υπερωριών τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς πριν πέσει σε κατάθλιψη. Αυτοκτόνησε την ημέρα των Χριστουγέννων πηδώντας στο κενό από έναν κοιτώνα της εταιρίας.

Η υπόθεση οδήγησε τη χώρα στο να επανεξετάζει το θέμα των εργασιακών πρακτικών και φέτος η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε επικύρωσε ένα σχέδιο δράσης για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων την επιβολή ορίων στην υπερωριακή απασχόληση και καλύτερη αμοιβή για τους εργαζομένους μερικής απασχόλησης και τους συμβασιούχους.

Το πρόβλημα του «Καρόσι» βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο αυτή την εβδομάδα όταν η ιαπωνική δημόσια τηλεόραση NHK αποκάλυψε ότι μια δημοσιογράφος 31 ετών πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια λόγω υπερβολικής εργασίας. Είχε κάνει 159 ώρες υπερωριών σε ένα μήνα πριν πεθάνει από ανακοπή καρδιάς.

πηγή:efsyn.gr

Αυτός είναι ο εργασιακός μεσαίωνας που το κεφάλαιο μπορεί σήμερα και επιβάλλει στους εργαζόμενους ακόμη και σε χώρες με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, όπως η Ιαπωνία!!!

Μόνο που γίνεται φανερό, και τον πιο τραγικό τρόπο, πως πετυχαίνονται αυτοί οι θετικοί ρυθμοί και ποιους τελικά αφορούν!!!

Οι εργαζόμενοι χρειάζεται, μέρες του Οκτώβρη που είναι, να δούμε ξανά αυτό που κατάφερε η πάλη των λαών, να διδαχτούμε και να εμπνευστούμε από την πείρα αυτής της πάλης. Γιατί δεν υπάρχει όριο και τέλος στην επίθεση του κεφαλαίου. Το όριο οφείλουν να το βάλουν, και θα το βάλουν οι εργαζόμενοι με την πάλη τους !!!

Ζ.Δ.