Για τον ερχομό Ζελένσκι στην Αθήνα

Τα βίντεο των ομιλιών των ναζιφασιστών του αζοφικού τάγματος στη βουλή αποτέλεσαν πρόκληση στα αντιφασιστικά-αντιπολεμικά αισθήματα του λαού μας. Και δικαίως. Ο ερχομός του προέδρου της Ουκρανίας Ζέλενσκι, σε αυτή την κρίσιμη-επικίνδυνη συγκυρία, στη δίνη της αντιπαράθεσης των δυτικών ιμπεριαλιστών με τη Ρωσία, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να γνωρίζει μόνο κλιμάκωση, είναι ακόμα πιο αντιδραστικός. 

Όσο αθόρυβος και μουλωχτός ήταν ο ερχομός του, τόσο πιο εκκωφαντική ήταν η παρουσία που και σηματοδοτεί το πόσο μπλεγμένη είναι η χώρα και ο λαός στην σύγκρουση που τείνει να εξελιχθεί σε εφιάλτη για τους λαούς, αλλά και αυτά που ανακοινώθηκαν κατόπιν. Η αστική τάξη λοιπόν διατίθεται να εκπαιδεύσει τους ουκρανούς πιλότους στο χειρισμό των F16, να αναβαθμίσει την παροχή στρατιωτικού υλικού για "όσο χρειαστεί", νέες(?) αποστολές τεθωρακισμένων, εως και άλλες αδιευκρίνιστες εγγυήσεις ασφαλείας που περιλαμβάνουν μέχρι και εγγυήσεις άμυνας στη παρευξείνια περιοχή.

Όλα αυτά τη στιγμή που η Ρωσία απειλεί για περαιτέρω κλιμάκωση αν παραδοθούν τα μαχητικά, ζήτημα που έτσι και αλλιώς αποτελούσε και αποτελεί καμπή στην έκβαση του πολέμου. Ακόμα, ανακοινώθηκε η δέσμευση για παροχή πολιτικής και οικονομικής στήριξης για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων περιοχών, βάζοντας στο κάδρο είτε συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για επενδύσεις είτε "πιο καθαρές και άμεσες", από τους γίγαντες των ελληνικών κατασκευαστικών ομίλων αλλά και συγκεκριμένη αναφορά στους δρόμους ελεύθερης ναυσιπλοΐας, όπως και για το ρόλο της Αλεξανδρούπολης ως γεωστρατηγικού κόμβου ευρύτερης σημασίας.

Όλα αυτά, στα πλαίσια της συνόδου των 11 ηγετών κρατών των δυτικών Βαλκανίων, Ουκρανίας και Μολδαβίας, με την παρουσία της προέδρου της ευρωπαϊκής επιτροπής Φον ντερ Λάϊεν και τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, με στόχο φυσικά την ενίσχυση της αμερικανονατοϊκής και ευρωπαϊκής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή. 

Η συνόψιση όλων αυτών δείχνει την πραγμάτωση της κατεύθυνσης του βαθέματος της εξάρτησης και της εμπλοκής της χώρας στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ που δεν έχει όντως όρια. Την εγκληματική και τυχοδιωκτική πολιτική της άρχουσας τάξης για αναζήτηση αναβαθμισμένων περιφερειακών ρόλων από το μέτωπο της Ουκρανίας, τα βαλκάνια αλλά και ρόλων που είναι όμοροι με αυτούς της τούρκικης αστικής τάξης, σε μια αντιδραστική από κάθε άποψη κόντρα. Την επιβεβαίωση της μετατροπής όλης της χώρας και των νησιών πλέον, με βάση τη πρόσφατη τροπολογία του αμερικάνικου κογκρέσου, σε χώρα βάσεων. Προέκταση και συμπλήρωμα μιας πολιτικής που τσακίζει τα εργατολαϊκά δικαιώματα, που φέρνει συμβάσεις μηδενικών ωρών, που εισάγει το 13ωρο και νόμιμα, που εγκληματεί απέναντι στο λαό σε περίθαλψη, ασφάλιση. 

Κλιμακώνονται οι κίνδυνοι, υποθηκεύεται η ζωή και το μέλλον του λαού, απλώνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση. Εδώ είναι και το ζητούμενο, να μπορέσει να μπει φραγμός η εργατολαϊκή πάλη, σε μια επίθεση που δε θα σταματήσει όσο δε βρίσκει αντιστάσεις.

Γ.Π.