Τμήμα της έκθεσης,ομιλίες και βίντεο από την εκδήλωση του ΚΚΕ(μ-λ) στο Ιτζεδίν

ΧΑΝΙΑ: ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΛΑΪΚΟ  ΚΙΝΗΜΑ 

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ  ΑΙΩΝΑ 

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

https://drive.google.com/file/d/1OUY29iva0FxKhq6BgrzsiteJfza39Uuj/view?usp=sharing

Μαρτυρίες : 

Από την ξενάγηση: 

Από τις εισηγήσεις:

Στοιχεία από το εργατικό – λαϊκό κίνημα στα Χανιά το πρώτο μισό του 20^ου αιώνα.

Ομιλία της Γ. Θάνου στην εκδήλωση της Κ.Ο Χανίων του ΚΚΕ(μ-λ) στο ΙΤΖΕΔΙΝ

 Για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να τον γνωρίσουμε. Να γνωρίσουμε την κινητήρια δύναμη της ιστορίας και της κοινωνικής εξέλιξης , που δεν είναι άλλη απ’ την ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ    . Την ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ , ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΟΥΣ , ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ.

 Το ΚΚΕ(μ-λ) υπερασπίζεται την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, γιατί είναι η ιστορία της ταξικής πάλης του εικοστού αιώνα. Κύρια όμως, παρά την ήττα και την υποχώρηση του εργατολαϊκού  κινήματος, είναι αυτό το κίνημα που ανέδειξε τη δυνατότητα και έκανε πράξη,  η εργατική τάξη και οι εργαζόμενες μάζες να πάρουν την εξουσία και να δώσουν όλο εκείνο το σώμα των δικαιωμάτων και κατακτήσεων του εικοστού αιώνα, ακόμα και στις καπιταλιστικές κοινωνίες, που σήμερα λόγω των αρνητικών ταξικών συσχετισμών το καπιταλιστικό σύστημα θέλει να  τα πάρει όλα πίσω. Η υπεράσπιση αυτή δεν είναι μόνο φόρος τιμής στις χιλιάδες των πρωτοπόρων κομμουνιστών και αγωνιστών που απλόχερα  και στον τόπο μας πρόσφεραν τη ζωή τους, είναι προϋπόθεση για ουσιαστική   μελέτη αυτής της ιστορίας, για να ανιχνεύσουμε  τους δρόμους  των σημερινών αγώνων και να συμβάλλουμε στο επόμενο άλμα.

Αυτή η ταξική πάλη εκφράστηκε με τον πιο οξυμμένο και οδυνηρό τρόπο για τους εργαζόμενους και το λαό μας. Μια πάλη που βρήκε απέναντι της, σε κάθε μικρό  ή μεγάλο αγώνα που αμφισβητούσε   την κυριαρχία της αστικής τάξης, τη λυσσαλέα και φασιστική πρακτική, τον ξυλοδαρμό και τις δολοφονίες των διαδηλωτών και των απεργών, τις εξορίες, τις φυλακίσεις και τις εκτελέσεις. Μόνο σ’ αυτό τον τόπο του μαρτυρίου που βρισκόμαστε,  στο Ιτζεδιν, έγιναν 5 εκτελέσεις κομμουνιστών τη δεκαετία του 1950, και φυλακίστηκαν πάνω από 400. Η Γαύδος  από τη δεκαετία του 1930 είναι τόπος εξορίας,  το 1933 αναφέρονται ως εξόριστοι,  ο Βελουχιώτης, ο Φίτσος, ο Σαμαρινιώτης και άλλοι. Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι το 1917 βρίσκεται φυλακισμένος στις φυλακές του Φιρκά ο πρωτεργάτης της απεργίας των μεταλλωρύχων της Σερίφου, που πνίγηκε στο αίμα .

            Στα Χανιά μετά το 1922  και τον ερχομό των προσφύγων  ξεδιπλώνονται εργατικοί αγώνες, παρόλο που κυριαρχεί ο αγροτικός πληθυσμός. Ήδη απ’ το 1929  αναφέρονται Χανιώτες σπουδαστές που εντάσσονται στην ΟΚΝΕ  και διώκονται από τα Πανεπιστήμια. Π. Κορνάρος, Γ, Τσιτήλος, Μαριακάκης, Επίσης μέλη της ΟΚΝΕ είναι ο Λεδάκης Δημήτρης, Λιτσαρδάκης  Ευτύχης  και Μακρυδάκης Δημήτρης.

Παρά την τρομοκρατία του Ιδώνυμου , που έχει ψηφίσει ο Βενιζέλος, σε καθεστώς  παρανομίας το 1931 εκδίδεται η  εφημερίδα  «Σάλπιγξ» από την κομμουνιστική οργάνωση Χανίων. Συλλαμβάνονται 5 μέλη φυλακίζονται και εξορίζονται. Στα Χανιά τη δεκαετία του 1930 το ΚΚΕ όπως πανελλαδικά αναπτύσσεται, συνδέεται με τους εργάτες στα τσαγκαράδικα, τα ραφτάδικα, τη σαπωνοποιεία, φτιάχνει οργανώσεις στους αγρότες,  ιδιαίτερα με τη συμβολή του Β. Κτιστάκη. Γίνονται απεργίες από τους καπνεργάτες, τους τσαγκαράδες  και άλλους για την αύξηση  του μεροκάματου, τη μείωση των ωρών  εργασίας απ’ το 12ωρο που εργάζονται. Οι καπνεργάτες είναι οι πρώτοι που αποφάσισαν απεργία το 1914. Το 1936 οι αγρότες  αποκλείουν την πόλη των Χανίων και   κερδίζουν  με τη συμπαράσταση των εργατών και των εμπόρων  τη μείωση φόρων  και του ηλεκτρικού ρεύματος.

Είναι η εποχή που οι εργάτες , οι εργαζόμενοι συνολικά , οι λαοί όλου του κόσμου εμπνέονται απ’ το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος , καθοδηγούνται απ’ τις κομμουνιστικές οργανώσεις , εμπιστεύονται τη μαζική πάλη ,οραματίζονται μια νέα κοινωνία. Στην υπόλοιπη Ελλάδα   και στην Κρήτη  οι καπνεργάτες, οι εργαζόμενοι στην τηλεφωνία ΤΤΤ, οι δημόσιοι υπάλληλοι , οι μαθητές, οι φοιτητές είναι στους δρόμους του αγώνα, παλεύουν  και έρχονται αντιμέτωποι με τη δολοφονική κρατική βία. Το κράτος αμείλικτο στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ήδη απ’ το 1929 ψηφίζεται το «ιδιώνυμο»  "Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών".. Δολοφονούνται εργάτες στην Καλαμάτα το 1934, στη Καβάλα το 1930, στη Θεσσαλονίκη το 1936, στο Ηράκλειο το 1936. Είναι η εποχή που  ο ναζισμός του Χίτλερ και ο φασισμός είναι τα εργαλεία που οι καπιταλιστές  θα χρησιμοποιήσουν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, το εργατολαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα ,που είναι οργανωμένο, συγκροτημένο και διεκδικεί την καλυτέρευση της ζωής των εργαζομένων και του λαού, αλλά ταυτόχρονα προβάλλει τους σκοπούς για μια άλλη κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. 

Στα Χανιά το 1934 ιδρύεται η Αντιφασιστική Κίνηση με πρωτεργάτη τον Β.Κτιστάκη που εκδίδει την εφημερίδα «Λεφτεριά» Μια κίνηση που θα αγκαλιάσει πλατιές λαϊκές μάζες και τη νεολαία και  θα ριζώσει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι  το έδαφος έχει «ετοιμαστεί» για το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Όπως αναφέρθηκε,  την  ίδια περίοδο  στο Ιτζεδίν φυλακίζονται κομμουνιστές. Οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, ελάχιστο φαγητό, χαλασμένα φαγητά, ξυλοδαρμοί, απαγορεύονται οι επισκέψεις στους κομμουνιστές, τα βιβλία, ακόμα και  η επίσκεψη γιατρού. Αποκαλυπτική  η έκθεση του γιατρού Γιατράκη που δημοσιεύτηκε στη «Λεφτεριά» τον Οκτώβρη του 1935, για τις  απάνθρωπες συνθήκες στις φυλακές ΙΤΖΕΔΙΝ.

 Την ίδια ώρα αναπτύσσεται η Εργατική Βοήθεια που προσπαθεί να στηρίξει τους κρατούμενους  και τις οικογένειες τους, με τρόφιμα, ρουχισμό  και καμπάνιες αλληλεγγύης για ανθρώπινες συνθήκες  στις φυλακές.

             Αυτή όμως η κατάσταση τρομοκρατίας δεν πτοεί τους κομμουνιστές και το λαό. Οργανώνονται μαζικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις,  εργατών και αγροτών, όπως προαναφέρθηκε ιδιαίτερα το 1936. Πολλές φορές η κινητοποίηση του λαού σώζει τους κομμουνιστές απ’ την εξορία, όπως τον Β. Κτιστάκη  απ’ την εξορία στον Αγ. Νικόλαο.

Την περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας   αποκαλύπτεται η δυναμική που έχει αποκτήσει το αντιφασιστικό κίνημα με την καθοριστική συμβολή των κομμουνιστών, πρώτα με την «υποδοχή» που επεφύλαξαν στον Μεταξά.(προκηρύξεις ρίχτηκαν τη νύχτα , η πόλη βυθίστηκε στο σκοτάδι, ενώ στο Φουρνέ  και στις Καλύβες κάηκαν οι αψίδες υποδοχής που είχαν φτιαχτεί). Αλλά και οι δυνατότητες για το λαϊκό κίνημα, που ανέδειξε η  μοναδική στην εποχή της ένοπλη εξέγερση στα Χανιά το 1938 ενάντια στη φασιστική δικτατορία. Φανέρωσε όμως ταυτόχρονα  και τα όρια  και τον εγκλωβισμό του λαϊκού κινήματος, όταν στηρίζεται σε μερίδες της αστικής τάξης  και των πολιτευτών της για την ανατροπή της δικτατορίας. Η πολιτική  αυτή έγινε κυρίαρχη δεκαετία του 50 με την ΕΔΑ, στη διάρκεια της επτάχρονης χούντας  και εκφράστηκε με τη  γραμμή των δημοκρατικών δυνάμεων με το ΠΑΣΟΚ.

Σπουδαία εκδήλωση αντιφασιστικής αλληλεγγύης στον αγώνα του ισπανικού λαού ενάντια στις δυνάμεις του ντόπιου και ξένου φασισμού, ήταν η επάνδρωση μέσα σε 24 ώρες από αντιφασίστες Χανιώτες του ατμόπλοιου «ΚΙΜΩΝ» που μετέφερε πολεμοφόδια στην κυβέρνηση της Ισπανίας και εγκαταλείφθηκε στο λιμάνι της Σούδας.

            Τα χρόνια 36-40 και στα Χανιά, όπως και  σ’ όλη την Ελλάδα η ηγεσία  των οργανώσεων του ΚΚΕ, τα στελέχη , νέοι κομμουνιστές είναι στις φυλακές της Κέρκυρας, της Ακροναυπλίας, υφίστανται  φρικτά βασανιστήρια, δολοφονούνται, στέλνονται στην εξορία.

Αξίζει να μνημονευτεί εδώ  η απόδραση των εξόριστων από την Φολέγανδρο και τη Γαύδο το Μάη του 1941τις μέρες της Μάχης της Κρήτης  και η καθοριστική συμβολή τους στη συγκρότηση του Παγκρήτιου Απελευθερωτικού Μετώπου στις 28-29 Μαΐου, το οποίο το Σεπτέμβρη του 1941 προσχώρησε στο ΕΑΜ. Επίσης ιδρύθηκε η Π.Ο.Ε.Ν, η οποία το 1943 ενσωματώθηκε στην Ε.Π.Ο.Ν. Ανάμεσα στους δραπέτες εξόριστους απ’ τη Γαύδο, ο Στρίγκoς, ο Βλαντάς, ο Μάρκος Βαφειάδης  ο  Πολύδωρος Δανιηλίδης  και   άλλοι, όπως αναφέρει ο Πολύδωρας Δανηιλίδης στο βιβλίο του «ο Πολύδωρας θυμάται». Ο Πολύδωρας Δανιηλίδης ήταν   μέλος της Κ.Ε στο 4^ο συνέδριο,  μετέπειτα  πολιτικός επίτροπος του α΄ σώματος στρατού του ΕΛΑΣ, στο Γενικό αρχηγείο του ΔΣ, πολιτικός πρόσφυγας στη Ρουμανία που διαφώνησε με τη γραμμή του 20^ου Συνέδριου του ΚΚΣΕ και το 1974 γίνεται ο πρώτος γραμματέας του  ΚΚΕ(μ-λ).

Δεν είναι στις προθέσεις αυτού του σημειώματος να εξιστορήσω τους σπουδαίους αγώνες και μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ στα Χανιά, το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ, την τεράστια συμβολή ης Επιμελητείας του Αντάρτη και της εργατικής αλληλεγγύης. Αυτό που θα πω είναι ότι σε αντίθεση  με  πλειοψηφία του αστικού πολιτικού προσωπικού που την κοπάνησε στην Αίγυπτο, και αυτούς  τους τοπικούς παράγοντες που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές και  όσους στελέχωσαν τα τάγματα ασφαλείας του Παπαγιαννάκη, ο αριθμός των αγωνιστών του ΕΛΑΣ, του εφεδρικού ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των δικτύων αλληλεγγύης  είναι δεκάδες χιλιάδες. Την περίοδο της κατοχής οι Γερμανοί μαζί, με τους ντόπιους δοσίλογους , συλλαμβάνουν, φυλακίζουν, βασανίζουν και δολοφονούν αγωνιστές.  Το Ιτζεδιν δεν χρησιμοποιείται για φυλακή, αλλά γεμίζει το κολαστήριο της Αγυιάς. Πάνω από 20.000 πολιτικοί κρατούμενοι, ενώ ο επίσημος αριθμός των εκτελεσμένων  είναι 210. Στην πραγματικότητα είναι πολλοί περισσότεροι. Τον Ιούνη του 1944 ο Άγγλος λοχαγός μαζί με τον ενωμοτάρχη Τζεϊράνη παράδωσαν στους Γερμανούς τον Β.Κτιστάκη γραμματέα της Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, οι οποίοι τον δολοφόνησαν με βάρβαρο τρόπο στην Αγυιά.

Ο αντιφασιστικός απελευθερωτικός αγώνας του ΚΚΕ μέσα απ’ το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ και η ηρωική αυταπάρνηση των μελών και στελεχών του, το ανέδειξε στα μάτια του λαού, που το εμπιστεύτηκε συμμετέχοντας μαζικά στις οργανώσεις του. Ενδεικτικά αναφέρω ότι μόνο στην επαρχία του Αποκόρωνα το 1944 συμμετείχαν στο ΕΑΜ 1382 αγωνιστές , στον ΕΛΑΣ 568μαχητές και στην ΕΠΟΝ 669 ( από το βιβλίο των Βλησίδη –Ηλιάκη). Η ΕΠΟΝ το 1945 έχει 6000 μέλη στην Κρήτη.

Αυτόν το λαό που είναι και οπλισμένος φοβούνται οι Άγγλοι και η αστική τάξη και οργανώνουν από την κατοχή ακόμη τις παρακρατικές και κρατικές ομάδες. Η ηγεσία του ΚΚΕ  αυτή την εμπιστοσύνη του λαού  δεν την άδραξε για να συνεχίσει τον. αγώνα για μια  Ελλάδα ανεξάρτητη χωρίς προστάτες Οι συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας την εγκλώβισαν στην αγκαλιά της αστικής τάξης και των άγγλων ιμπεριαλιστών που άδραξαν την ευκαιρία για να εξαπολύσουν την κρατική βία και τρομοκρατία . Δολοφονίες Αγωνιστών , καταστροφές γραφείων του Εαμ και της ΕΠΟΝ , συλλήψεις φυλακίσεις, εξορίες.

Την ίδια μέρα   της παρέλασης της απελευθέρωσης στα Χανιά 22 Μάη 1945 ο ΕΛΑΣ παρελαύνει αφοπλισμένος, ενώ οι Γυπαραίοι με τα όπλα τους σκοτώνουν την αγωνίστρια Θάλεια Μανουσάκη. Εγκλωβισμένοι στη γραμμή της συμφιλίωσης, ρίχνονται τα συνθήματα ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ-ΒΑΡΚΙΖΑ-ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ.  Και αυτό όταν απ’ τον καιρό της αντίστασης στους Γερμανούς είχαν φανεί οι προθέσεις των Άγγλων.   Γράφει ο Στ. Πρώιμος , « Ο άγγλος ταγματάρχης ¨Αλέκος ¨είπε στον Κοντεκάκη  διοικητή της V μεραρχίaς το 1943 «κι ένα γάιδαρο να σας βάλουμε επικεφαλή ς πρέπει να τον δεχτείτε αν το θέλει ο βασιλιάς μας και η κυβέρνηση μας αλλιώς μην περιμένετε βοήθεια»! Βέβαια ο λαός μας τη βοήθεια των Άγγλων τη γεύτηκε 1944΄το Δεκέμβρη στην  Αθήνα με δολοφονία 3000 αγωνιστών. Αποτέλεσμα της συμφωνίας της Βάρκιζας ήταν η διάλυση του ΕΛΑΣ της Κρήτης στις 25-2-1945 πριν αποχωρήσει ο γερμανικός στρατός απ’ την Κρήτη (Μάης –Ιούνης 1945).

 Ταυτόχρονα επειδή τα πραγματικά προβλήματα επιβίωσης του λαού πιέζουν επιτακτικά οι κομμουνιστές μπαίνουν μπροστά στους απεργιακούς αγώνες των εργατών, των αγροτών, των ανέργων Οι εργάτες της ΕΤΕΛ ( σαπωνοποιεία ) απεργούν για 26 μέρες ζητώντας  30% αύξηση μισθού. Απεργούν  οι καπνεργάτες, οι ράφτες και οι άνεργοι κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις . Μάρτη του 1947 οι αγρότες αποκλείουν την πόλη  των Χανίων για 5 μέρες ,έρχονται αντιμέτωποι με τους παρακρατικούς στην Κίσσαμο  και τους αντιμετωπίζουν με τα όπλα τους. Ενδεικτική της ταλάντευσης  και των αντιφάσεων της γραμμής του ΚΚΕ είναι το άρθρο που δημοσιεύεται στο κομματικό όργανο  «Μαχόμενη Κρήτη» για την απεργία των αγροτών.

«η ζωή διδάσκει σήμερα όλο τον κόσμο πως για τη διεκδίκηση των ζητημάτων του δεν αποδίδει τίποτε η άγονη υπομνηματολογία και οι ενέργειες των βουλευτών, αλλά πρέπει να παλέψει και να παλέψει σκληρά.»

Ένα συμπέρασμα που είναι διαχρονικό και ιδιαίτερα στις μέρες μας ,που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ _ ΑΝΕΛ από τη μια διακήρυττε ότι θα βάλει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να χορεύουν  στο ρυθμό που θα τους βαρεί ή ακόμη το σημερινό ΚΚΕ που σε κάθε αντεργατικό μέτρο καταθέτει και ένα δικό του νόμο στη βουλή ή χρησιμοποιεί  αγωνιστικά ξεσπάσματα για να αυξήσουν την εκλογική τους δύναμη.  

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι μπροστά στον κίνδυνο να χάσει την εξουσία της  μετά  την απελευθέρωση  η αστική τάξη μαζί με τους Άγγλους ιμπεριαλιστές εξαπολύουν ένα όργιο τρομοκρατίας και διώξεων ενάντια στους αγωνιστές. Στηρίζονται στους δοσίλογους  και  τους συνεργάτες των Γερμανών που δολοφονούν , εκβιάζουν και σκυλεύουν τους νεκρούς. Γεμίζουν ξανά εξόριστους τα νησιά του Αιγίου και η Γαύδος.

Τον Απρίλη του1947 ξεκίνησε ο απελευθερωτικός ένοπλος αγώνας και   στα Χανιά , αρκετά αργότερα απ’ την υπόλοιπη Ελλάδα  και έληξε στις 29 Αυγούστου, ενώ το 1948 άνοιξαν ξανά οι φυλακές του Ιτζεδίν που έφτασαν μέχρι 400 άτομα Μεταφέρθηκαν εκεί από τη Γυάρο,από τους οποίους 105 ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Ξανά πείνα  στερήσεις επισκεπτηρίου και αλληλογραφίας , εκβιασμοί κλπ Την περίοδο αυτή αναπτύσσεται ένα μεγάλο κλίμα αλληλεγγύης  που αναγκάζει να σταματήσουν οι εκτελέσεις  πολιτικών κρατούμενων και οι μεταγωγές των Χανιωτών, όπως αναφέρθηκε και στη ξενάγηση.

Συντρόφισσες,σύντροφοι φίλες και φίλοι η Ιστορία διδάσκει και εμπνέει τιτλοδοτεί το βιβλίο του ένα στέλεχος της οργάνωσης μας. Και πραγματικά για να εμπνευστούμε είναι αυτοί οι σκληροί –αιματηροί αγώνες  του λαού μας,  που έφτασαν στο ανώτερο επίπεδο της ταξικής πάλης, της ένοπλης αντιπαράθεσης με την αστική  τάξη όχι γιατί «οι κομμουνιστές είναι αιμοβόροι» όπως συκοφαντούν οι κάθε λογής κονδυλοφόροι του συστήματος, αλλά  επειδή όταν ο λαός σηκώνει κεφάλι και διεκδικεί έχει απέναντι του ένα  σιδερόφρακτο κράτος. Η ιστορία της ταξική πάλης φανερώνει παντού στον κόσμο ότι  το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές προκειμένου να υπερασπίσουν τα  κέρδη τους  και τα συμφέροντα τους χρησιμοποιούν τη βία και την τρομοκρατία, εξαπολύουν πολέμους , καταστρέφουν χώρες αιματοκυλούν λαούς.. κανένα δικαίωμα δεν χαρίστηκε. Επομένως όποια οργάνωση σήμερα αναφέρεται στον κομμουνισμό και στην αριστερά δεν μπορεί να κοροϊδεύει τον κόσμο,  ότι είναι θέμα προτάσεων νόμου που θα ψηφιστούν στη Βουλή,ή πειστικής  πρότασης για να πεισθούν οι εργοδότες ότι τους συμφέρει να ικανοποιηθούν αιτήματα των εργαζομένων. Είναι αποκαλυπτική η ιστορία του τόπου μας για τον επαίσχυντο ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ιδιαίτερα των  ΗΠΑ που τόσα δεινά έχουν φέρει στο λαό  και τώρα έχουν μετατρέψει τη χώρα σε πολεμικό τους ορμητήριο. Αυτοί που κατηγορούν τους κομμουνιστές και τους εργαζόμενους για βία «ξεχνούν» ότι η αστική τάξη νίκησε το 1949 με τις βόμβες νάπαλμ που έριξαν οι ΗΠΑ ενάντια στον Δ.Σ.Ε. «Ξεχνούν» ότι ο Β παγκόσμιος πόλεμος έκλεισε  με τη ρίψη 2 ατομικών βομβών στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα.

 Σήμερα λοιπόν εδώ στα Χανιά και στη χώρα ολόκληρη η πραγματικότητα που ζούμε γεννά την αναγκαιότητα της αναζήτησης , της συζήτησης, της οργάνωσης και της πάλης για τα δικαιώματα μας στη ζωή και στη δουλειά. Αναδεικνύει την ανάγκη για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και πόλεμο, για έναν κόσμο ανθρωπιάς.