Παρά το φαιδρό σκέλος της υπόθεσης, η απάντηση στο δικτατορικής έμπνευσης (αποφασίζομεν, διατάσσομεν και απογορεύομεν) δημοσιευμένο στα "Χανιώτικα Νέα" κείμενο του Στεργιάδη και όπου λίγο πολύ απαιτεί την ακύρωση προγραμματισμένης εκδήλωσης της οργάνωσης του ΚΚΕ(μ-λ) στις φυλακές Ιτζεδίν καθίσταται επιβεβλημένη.
Καθότι ο ενθουσιώδης υπεργολάβος της συστημικής νοοτροπίας και πρακτικής (ειδικά στην περίοδο της παροξυσμικής επίθεσης δανειστών και ντόπιου κεφαλαίου κατά του βιοτικού επίπεδου των εργαζόμενων) περί πάταξης του αιματηρά κατακτημένου εργατολαϊκού δικαιώματος για ανεμπόδιστη πολιτική έκφραση, δράση και διακίνηση ιδεών στέργει την άνωθεν φωνή του Κυρίου.
Διαβεβαιώνουμε λοιπόν το μεγάλο αποκρουστικό σινάφι, που δηλώνει λάτρης και υπέρμαχος της καθαριότητας, του εύσχημου, της ευταξίας και του σεβασμού των δημόσιων χώρων, πως με παρρησία και ακλόνητη αποφασιστικότητα θα συνεχίζουμε άοκνα να αγωνιζόμαστε κατά της ρύπανσης. Με μια όμως απόλυτα διαφορετική και ουσιαστική πλέον έννοια.
Εκείνης με την οποία η πόλη μας -αλλά και τώρα πια ολάκερη η χώρα- μολύνεται από τη ραδιενέργεια των βάσεων, την προσβλητική και βάναυση συμπεριφορά των αμερικανών ράμπο και το αίμα που αφήνουν οι πατημασιές τους στα χώματα μας ερχόμενοι από τα σφαγεία εκατοντάδων χιλιάδων αθώων. Αυτή η ασχήμια τον συγκεκριμένο οδοκαθαριστή και τα αρμοδιότερα κέντρα εξουσίας όχι μάλλον δεν τους δυσαρεστούν, μα τους εκστασιάζουν κιόλας.
Επίσης θα παλεύουμε ανεπηρέαστοι από διάφορες απειλές ενάντια στη τοξικότητα της μνημονιακής φτώχειας, ανεργίας, εργατικών "ατυχημάτων", κατάντιας της περίθαλψης, ταξικών φραγμών στη μόρφωση, μακελειού των συντάξεων, ξεκληρίσματος αγροτών, φοροεπιδρομής, φασιστικού οχετού, εθνικιστικού δηλητήριου, δίωξης της Ηριάννας, λυντσαρίσματος του Ζακ, καμένων κορμιών στο Μάτι, πνιγμένων στη Μάντρα,σύγχρονων Νταχάου με πρόσφυγες, υδροκυανίου της Eldorado και διοξινών στις χωματερές.
Εμάς αυτοί οι προηγούμενου ρύποι μας ενοχλούν, μας εξαγριώνουν και μας αναγκάζουν να βγαίνουμε στους δρόμους καταγγέλλοντάς τους και με αφίσες και γραμμένα συνθήματα και ακόμη οποιοδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας με τον κόσμο της δουλειάς θεωρούμε πρόσφορο.
Επιπρόσθετα οι δήθεν θεματοφύλακες της προστασίας της δημόσιας περιουσίας και του καλλωπισμού των μνημείων δεν καυτηριάζουν τη μετατροπή του τόπου μας σε ξέφραγο αμπέλι της πιο δολοφονικής συμμορίας του πλανήτη (τις ΗΠΑ). Και ούτε δυσφορούν και αντιδρούν για το πιθανότατο ξεπούλημα μέχρι και του φρούριου του Ιτζεδίν στους ξένους λήσταρχους επενδυτές. Μονάχα τους εξοργίζουν οι αφίσες, που καταδεικνύουν την αναγκαιότητα κινητοποιήσεων για την υπεράσπισή τους!!
Η υποκριτική νοικοκυροσύνη τους θέλει να συγκαλύψει τη δυσωδία του συστήματος και της βάρβαρης πολιτικής τους φιμώνοντας επιπλέον κάθε φωνή αντίστασης.
Τους διαβεβαιώνουμε λοιπόν ότι θα κοκκινίζουμε με οποιοδήποτε υλικό κάθε στενό και γειτονιά αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία.
Την Κυριακή 7/10 και στις 11:00 π.μ. στο Ιτζεδίν με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ τιμούμε και δοξάζουμε, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε, δεσμευόμαστε και ακολουθούμε τα βήματα των κομουνιστών που πάλεψαν και θυσίασαν δίχως δισταγμό τη ζωή τους για μια Ελλάδα καθαρή και απαλλαγμένη από την πείνα, τη στυγνή εκμετάλλευση, την μπότα του όποιου κατακτητή. Επικρίνοντας συνάμα το σώμα του ρεφορμισμού που καπηλεύεται την επαναστατική προϊστορία του κομουνιστικού κινήματος, τη εκφυλίζει και διαστρέφει στο σήμερα σε συνδιαλλαγή - υπόκυψη στον ταξικό αντίπαλο.
Αυτές είναι οι καθάριες ιδέες μας, οι τίμιοι αγώνες μας, οι αφίσες μας ενάντια στη σαπίλα και απανθρωπιά του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού. Και δεν ζητάμε την έγκριση και άδεια κανενός τους. Ούτε εκείνων που φρίττουν για το αντιαισθητικό των αφισών και όχι για την πανούκλα των στερήσεων, της δυστυχίας του λαού και την κατάρα της εξάρτησης της χώρας μας, ούτε και των αφεντικών τους.
Τον πεινασμένο δεν αγανακτεί η ακαλαισθησία των αφισών στον τοίχο (που άλλωστε τον καλούν να ξεσηκωθεί), μα η ίδια του η πείνα. Οι υμνητές της κανονικότητας της πείνας δυσαρεστούνται με τη θέα τους.
Οι αφίσες (που νοιάζονται την πραγματική καθαριότητα), εκδηλώσεις, αγώνες μας (που μάχονται τη βρώμα της αδικίας) θα πάψουν να υπάρχουν, σαν επιτευχθεί ο στόχος της κάθαρσης- απελευθέρωσης της κοινωνίας. Μόνο τότε.
Καπετανάκης Μανώλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου