Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

1346μ.Χ. -2020μ.Χ. Η πολύμορφη μεσαιωνική πανούκλα είναι ακόμη εδώ

Ένα άτομο προικισμένο με αετίσια θωριά και αρκουδίσια ακοή μες στη σιγαλιά και το σκοτάδι της νύχτας ίσως  ακόμη να νοιώσει τον απόηχο και την αναλαμπή από τα αστραπόβροντα των γιορταστικών πυροτεχνημάτων για το χάραμα της τρίτης χιλιετίας. Τότε, που το δήθεν μεγαλειώδες εκείνο βράδυ είχε μετατραπεί σε μια πολύχρωμη φανταχτερή μέρα. Μιας και το καπιταλιστικό  σύστημα μαζί με τις υποτακτικές απολήξεις και τις ιμπεριαλιστικές κορυφώσεις του γλεντούσαν διπλά. Εφόσον είχαν επιπρόσθετα  έναν τεράστιο λόγο για να πανηγυρίζουν τροπαιοφόρα. Αναστάσιμα. Μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα κομπορρημονούσαν, μιας και είχε πέσει και τυπικά η αυλαία στην πολύπρακτη σοσιαλιστική απόπειρα της εργατικής τάξης για το ολοκληρωτικό γκρέμισμα των σάπιων και βουτηγμένων στην κτηνωδία θεμελίων τους.
 Οργίασαν λοιπόν οι ύμνοι  δοξολογώντας  το εκτρωματικό σκιάχτρο  της δημοκρατίας τους. Λασπολόγησαν αφιονισμένα το όραμα της κοινωνικής χειραφέτησης ευελπιστώντας στο ξεγέλασμα των μαζών. Αυξάνοντας την ιδεολογική σύγχυση στο απέναντι ασυμφιλίωτο ταξικό στρατόπεδο. Με σύμμαχο το επιχείρημα πως  φίλος του κακού είναι το χειρότερο, προσπάθησαν να εξωραΐσουν την αποκρουστική μορφή τους συγκρινόμενοι με τον χρεωκοπημένο ανατολικό ολοκληρωτισμό. Στην πραγματικότητα όμως λοιδορούσαν τον δικό τους εαυτό. Γιατί ο σοσιαλισμός που είχε εξοκείλει από την κοίτη του, κατάληξε νοθευμένο ομοίωμα της δική τους σάρκας και των κόκαλων.
   Περίσσεψαν και ανέβασαν τη στάθμη των ωκεανών οι σαν σαπουνόφουσκα υπεραισιόδοξες υποσχέσεις τους  για παραδείσιες προοπτικές ανέλιξης της ανθρωπότητας και εφόδου σε ονειρεμένα μέλλοντα.  Ιππεύοντας τάχατε πάνω στα διαστημικών, ασύλληπτων πια μεγεθών επιστημονικά άλματα και τεχνολογικά επιτεύγματα. Τα αναμφίβολα εκθαμβωτικά.

Από τα επινίκια στον όλεθρο
Δύο δεκαετίες αργότερα και ω τι τραγωδία και συνάμα ειρωνεία, ολάκερος ο πλανήτης τρέμει πανικόβλητος  εξαιτίας της επίθεσης ενός «διαταξικού»  και οικουμενικού εχθρού κολοσσιαίων διαστάσεων. Συγκεκριμένα μάλιστα με ανάστημα γύρω στο ένα δέκατο του εκατομμυριοστού του χιλιοστού!!  Τόσο δυσθεώρητος δηλαδή. 
Χωρίς κάστρα, ιππικό, γαλέρες, καριοφίλια και κανόνια, δίχως καν επιτελεία και στρατηγική, μα ούτε έστω ένα λειψό  εγκέφαλο. Με μόνη πανοπλία ένα απλό πρωτεϊνικό περίβλημα  αιφνιδιαστικά  κάνει ένα ύπουλο γιουρούσι απανταχού της γης κατά μυριάδων νοημόνων δίποδων ξενιστών.
Αντίκρυ του παρατάσσονται  «λατρευτοί» ηγέτες. Τραμπ, Πούτιν, Τζινπίνγκ, Μακρόν, Τζόνσον και η λοιπή αλητεία ολκής. Όλοι με μια φωνή, λες και κατά τα άλλα τους χαρακτηρίζει η σύμπνοια, κηρύσσουν τον πόλεμο. Ξεκινούν μια σταυροφορία εξόντωσης του φονιά CoVid-19 του βάρβαρου.  Ξοπίσω τους ακολουθούν απαξάπαντες οι φύλαρχοι.  Μαζί τους και  ο γραικός καντηλανάφτης  Μητσοτάκης.
Δυστυχώς όμως οι πρώτες μάχες  είναι άνισες. Ο μικρόσωμος  φονιάς παρά την σαφή ποικιλότροπη υπεροχή των αντιπάλων, τους κατατροπώνει. Χιλιάδες λοιπόν οι νεκροί από το στρατόπεδο των αμυνόμενων. Τι και αν προνοητικά οι άρχοντες  είχαν οχυρωθεί σαν αστακοί πασχίζοντας να προστατέψουν εαυτούς και υπηκόους.
Μπροστά στη σαρωτική επέλαση του μοχθηρού και προπετή ιού όλες οι γραμμές αντίστασης καταρρέουν χειρότερα από τα φτιαγμένα με άμμο τείχη στην κυματισμένη ακρογιαλιά. Κρίμα οι προετοιμασίες τόσων χρόνων. Πανάθεμα σας τόσες ερευνητικές, στρατιωτικές, νοσοκομειακές δαπάνες. Ποταμοί ξοδεμένων τρισεκατομμυρίων ατιμασμένα γίνονται  σκόνη. Πάνω που «χαμογελούσε» η πλάση με το ξεψύχισμα του κόκκινου «εφιάλτη», προέκυψε ο τωρινός. Μυστηριώδης, αδιόρατος, ακατάβλητος.
Ο χρόνος κυλάει αναχρονιστικά
Μήπως όμως αυτό το πρωτύτερα διακωμωδημένο παγκόσμιο αφήγημα των ιθυνόντων και κυρίαρχων φαντάζει αλλόκοτο και σαθρό με μια λίγο πιο ψύχραιμη και ελαφρά διεισδυτικότερη θωριά;
Όντως, αυτή τη φορά  ο λύκος είναι μέσα στο μαντρί. Αν και δύσκολα ξεχνιούνται  οι ολωσδιόλου τυχαία και μη υπολογισμένα προγενέστερες κούφιες τρομοϋστερίες με τις γρίπες των πουλερικών και χοίρων. Βέβαια στο σήμερα και παρά την πλέρια δικαιολογημένη καχυποψία προς τους κρατούντες και δυνάστες, το δράμα του ιταλικού ή αμερικανικού λαού και τόσων άλλων δεν είναι υπερβολή και σκηνοθετημένο μύθευμα. Οι αριθμοί είναι σπαρακτικοί. Οι τηλεοπτικές εικόνες παρά την ύποπτη επιτήδευση, τραγικές.
Η απορία  όμως είναι σφοδρή και σουβλίζει χειρότερα από τα πασχαλινά έθιμα. Όσο μάλιστα  διευρύνεται το αχανές γνωσιακό πεδίο, άλλο τόσο η αντιφατικότητα του φαινόμενου διαστέλλεται. Δικαιολογείται άραγε ολάκερος πλανήτης και ανθρωπότητα με απελπισία να λυγίζουν ανήμποροι;  Έρμαιοι στο έλεος και τη χλεύη του μικροσκοπικότερου οργανισμού της πλάσης;
Οπισθοδρομεί και σηκώνει τα χέρια λοιπόν ανυπεράσπιστα το ανθρώπινο είδος σε βιβλικές ή μεσαιωνικές καταστάσεις και αρρώστιες;  Όπως όταν η θεοκρατική και ιεροεξεταστική δεισιδαιμονία κήρυσσε  γενοκτονία εκτός από του Ρομά και Εβραίους και ενάντια  στις χρησιμότατες γάτες σαν όργανα το σατανά; Τους εξολοθρευτές  ακριβώς των μικροβιοφορέων της πανώλης, δηλαδή τους αρουραίους. Ενώ οι γιατροί της εποχής «θεράπευαν» με  τον κλαυσίγελο της αφαίμαξης, της προτροπής για προσευχή και μεταλάβωση (που το ξανακούσαμε προχθές αλήθεια αυτό;) και ενισχυτικά με κάλυψη από σκόρδο!!
Επιπλέον ο βιολογικός πόλεμος τότε εκτελούνταν με πρωτόγονα υλικά. Οι καταπέλτες εκσφενδόνιζαν στους πολιορκούμενους μολυσμένα πτώματα και οι «ευγενικοί» Άγγλοι αποικιοκράτες «χάριζαν» στους Ινδιάνους κουβέρτες ποτισμένες με ευλογιά!!  Τουναντίον στις μέρες μας είναι εφοδιασμένος με εργαστηριακά προϊόντα τερατομικροοργανισμών υψηλής εξειδίκευσης και ολιγοπωλιακής παρασκευής. 
Η επιστήμη ΤΟΥΣ αλλού θριαμβεύει…
 Ισχυρίζονται ότι θα κινδύνευε  ο απολογισμός των θυμάτων  του κορωνοϊού τελικά να πλευρίσει τις απώλειες των 50 μέχρι 100 εκατομμυρίων νεκρών, όπως στην ισπανική γρίπη του `18. Εάν δεν εφάρμοζαν φασίζουσας απόπνοιας απαγορευτικά μέτρα αυτοπεριχαράκωσης των πολιτών σαν την πρωταρχικότερη ασπίδα προφύλαξης.
Παλιότερα όμως τα πρωτόλεια πτητικά μέσα σκαρφάλωναν στον ουρανό μόλις λίγες εκατοντάδες πόδια. Ούτε στην πιο καρπερή φαντασία υπήρχε σκέψη προσεδάφισης τους στην επιφάνεια του Άρη. Εκείνη την εποχή οι απλοί γυάλινοι φακοί των μικροσκοπίων μεγέθυναν κάποιες δεκάδες φορές. Ενώ οι υφιστάμενες  δυνατότητες ανάλυσης αυξήθηκαν στη νιοστή. Καθότι υπερακοντίστηκε το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο με περιθώριο διείσδυσης άνω του μισού εκατομμυρίου φορές  από το υπερσύχρονο της «ατομικής δύναμης». Το οποίο καταδύεται στα μυστικά της ύλης βυθοσκοπώντας την σε βαθμό αδιανόητης λεπτομέρειας. Συγκεκριμένα με «διακριτική ικανότητα» ανίχνευσης ενός Angstrom (ενός δεκάτου του δισεκατομμυριοστού του μέτρου)!!!     
Επομένως πως εξηγείται το γεγονός η τόσο απερίγραπτα προικισμένη με πανίσχυρα, συντριπτικά  μέσα ανθρωπότητα να γονατίζει ενώπιον του απρόβλεπτου (εδώ ίσως μπορούν να μπουν τα εισαγωγικά) κορωνοϊού;
Φονιάδες ανέκαθεν. Υπερασπιστές ποτέ
Μα καλά, αξιώνεται από τον καπιταλισμό να καταστήσει άτρωτο τον άνθρωπο από λοιμώξεις; Από καρκίνο, καρδιοπάθειες και πάσα άλλη νόσο; Μήπως εγείρεται η εξωφρενική απαίτηση να τον καταστήσει απέθαντο κιόλας; Άλλωστε, αν δεν είχε «ναυαγήσει» το κομουνιστικό εγχείρημα, θα είχε επιτευχθεί η εξάλειψη από προσώπου γης τέτοιων απειλών;
Προφανώς και δεν υπάρχει ίχνος τέτοιας ψευδαίσθησης.  Πως εξάλλου δύνανται και κυρίως να επιθυμεί το δίχως σταλιά ευαισθησίας σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης να προσπαθήσει κάτι σχετικό; Χαρακτηριστικά στις υποανάπτυκτες (εξαιτίας του) γειτονιές του γαλάζιου πλανήτη ούτε καν προσφέρει μερικά γαλόνια καθαρού πόσιμου νερού.  Έτσι ώστε να αποφευχθεί ο θάνατος κάθε χρονιά δύο εκατομμυρίων τριτοκοσμικών υπάρξεων (τόσο δα «λίγοι») από την έλλειψη του! Αφού επίσης επιτρέπει άσπλαχνα σε έναν άλλο καθόλου αιφνιδιαστικά και με γυμνό μάτι πολύ ορατό εχθρό να εξοντώνει σε ετήσια βάση σχεδόν μισό εκατομμύριο (ε καλά, ακόμη «λιγότερες») ψυχές. Το κουνούπι!  Παρόλο που είναι πασίγνωστα και πάμφθηνα τα φάρμακα σωτηρίας τους (χλωροκίνη, δοξυκυκλίνη). Για να μη σχολιαστούν οι πλήρως  συνειδητές εγκληματικές επιλογές του. Από τα συχνά εργατικά «ατυχήματα» έως τα βουνά των δεκάδων εκατομμυρίων σορών στα θέατρα των άδικων  παγκόσμιων και επίκαιρων τοπικών πολέμων ΤΟΥΣ.
Κάπου, κάποτε, αλλιώτικα στη κοκκινισμένη ανατολή
Οπότε το διεθνές νοιάξιμο των αποβρασμάτων του κεφαλαιοκρατικού συρφετού και των στυλοβατών του για την καταπολέμηση της πανδημίας και την ελαχιστοποίηση των θανατηφόρων συνεπειών της είναι πέρα για πέρα ψεύτικο και προσποιητό. Ενδεχομένως  και στις οραματικές (και ΕΦΙΚΤΕΣ) κοινωνίες της ισότητας οι λοιμοί πάλι να δήλωναν την παρουσία τους. Στείρα μικροβίων υδρόγειος οπωσδήποτε δεν νοείται. Μάλιστα η ίδια η ζωή προϋποθέτει τη ζωτική ύπαρξη τους. Μοιραία των επωφελών μαζί με τα βλαπτικά.
 Εκεί όμως η σύγκρουση του πολιτισμού με τον λοιμογόνο μικρόκοσμο θα εξελίσσονταν με απόλυτα διαφορετικούς όρους.  Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αντί του κέρδους της παρείσακτης πλουτοκρατίας θα τοποθετούνταν οι ουσιαστικές ανθρώπινες ανάγκες. Ώστε να χαίρονται οι λαοί δουλεύοντας και παράγοντας σε συνθήκες αξιοπρέπειας, ασφάλειας και μονιμότητας. Και όχι να βασανίζονται από την  ανεργία ή στην ευνοϊκότερη εκδοχή να εξευτελίζονται με ένα περιστασιακό μεροκάματο εξαθλίωσης. Απολαμβάνοντας ικανοποιητική σύνταξη, αντί ελεημοσύνη σε ζητιάνο. Με δικαίωμα να σπουδάζουν τα παιδιά τους, δίχως το προαπαιτούμενο να διαθέτουν βαρύ πουγκί. Έχοντας  τη σιγουριά της άρτιας και δωρεάν γιατρειάς των.
Οι σπουδαίες  κατακτήσεις (παρά τον κλοιό της αντίδρασης και τις λοιπές δυσκολίες) στις παροχές υγείας προς τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών υπερέβησαν τα σύνορα τους. Υποχρεώνοντας σε κάποια λειψή αντιγραφή και προσωρινή υιοθέτηση αντιλήψεων κοινωνικής πρόνοιας. Με καταληκτική βέβαια ημερομηνία της άκουσας ευεργεσίας την εξάλειψη του αντίπαλου δέους το `90-`91.
 Λαμπρό παράδειγμα επάρκειας στην περίθαλψη του πληθυσμού, η γεωγραφική κουκίδα της Κούβας πριν το τελειωτικό ρεβιζιονιστικό της ξεστράτισμα. 
Τι ιεραρχούν οι  κυρίαρχοι
Άρα κάτι περίεργο διαδραματίζεται στο επιστημονικό βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και από το πιο αφελώς εύπεπτο  στομάχι δεν χωνεύεται μια από τις πολλές  κραυγαλέες «σχιζοφρένειες» (κορυφαία είναι οι λαϊκές στερήσεις αγαθών παρά την αφθονία της υπερπαραγωγής τους) του 21ου αιώνα. Από τη μια δηλαδή η επιστήμη των καπιταλιστών με τη σχάση του ενός κιλού ουρανίου αποκομίζει ενέργεια 20 εκατομμυρίων kWh, ενώ η αντίστοιχη ποσότητα καύσης άνθρακα εξασφαλίζει μόνο 10 kWh! Με επόμενο «θαυμαστό» άθλο τους τη δημιουργία της πιο γιγάντιας βόμβας υδρογόνου. Τη ρώσικη Τσαρ με ισχύ 50 μεγατόνων. Ήτοι με εκρηκτική απόδοση 50 εκατομμυρίων τόνων ΤΝΤ ή επί του πρακτέου 3.300 φορές δραστικότερη της Χιροσίμας!!
Οι πρωταγωνιστές επίσης των επιστημονικών απογειώσεων του πλανήτη (ΗΠΑ) τον Φλεβάρη του 1991 κατευθύνουν από δορυφόρο με τη βοήθεια λέιζερ πύραυλο. Διασχίζει με υπερηχητική ταχύτητα τον αεραγωγό του καταφυγίου Αμιρίγια κατακαίοντας σαν ποντίκια 408 γυναικόπαιδα!! Όσο απίστευτη είναι η φρίκη τους, άλλο τόσο τεράστιο το επιστημονικό βεληνεκές τους. Άλλου είδους φωστήρες της ευγονικής στην Ευρώπη φυτεύουν γονίδια ψαριού στο DNA της ντομάτας!!
Ενδεικτικά παρατέθηκαν αυτά τα ελάχιστα. Και εξόχως εξοργιστικά. Άπειρες οι επιστημονικές  δεξιότητες και τα κατορθώματα. Εντούτοις σκοντάψαμε παραδόξως στον κορωνοϊό. Κανείς λογικά δεν μπορούσε να προσυπογράψει και εγγυηθεί ότι σε ένα υποθετικό αναφανδόν προσανατολισμό της παγκόσμιας έρευνας στην κατεύθυνση όχι της (πάντοτε σε διαρκή επαγρύπνηση) αποθήκευσης όπλων μαζικής καταστροφής, αλλά της προστασίας από μικροοργανισμούς, η ανθρωπότητα θα κοιμόταν εφεξής παντελώς ήσυχη. Στέλνοντας τους επιτυχώς και εσαεί στο πυρ το εξώτερον.
Αλλά οι πιθανότητες εμφάνισης πανδημιών ένεκα εφαρμογής μιας προληπτικής πολιτικής θα ήταν σαφώς πιο περιορισμένες. Εξίσου εν συνεχεία τα εργαλεία αντιμετώπισης (φαρμακολογικά και νοσηλευτικά) ασύγκριτα πολλαπλάσια και αποτελεσματικά.
Βγαίνουν λάδι και ζεματιστό το σκορπούν
Ειδικά ετούτη την περίοδο ο μαρασμός του επαναστατικού εργατικού κομουνιστικού κινήματος καθίσταται περεταίρω καταθλιπτικός. Επειδή ο κακουργηματικός καπιταλισμός αξιοποιεί το κενό της από τα αριστερά αποφασιστικής αντιπαράθεσης. Σκυλεύει ασύστολα πάνω στον αδρανοποιημένο αντίπαλο. Δεν βάζει ένοχα την ουρά στα σκέλια και τουναντίον δαγκώνει άγρια. Αντιστεκόμενα στον συνομωσιολογικό πειρασμό (αν και έχει βαριά σημασία μια εσκεμμένη διασπορά ενός τεχνητού ιού για την αποσόβηση φερειπείν κυοφορούμενου κραχ) ούτως ή άλλως ευθύνεται για την «αθώα» και τεκμηριωμένη  εκδοχή να προέκυψε ο κορωνοϊός ένεκα της ανθυγιεινής επέμβασης του στο περιβάλλον. Στη συνέχεια σχεδόν δεν ξόδεψε δεκάρα για τη θωράκιση με φάρμακα (εμβόλια  «πασπαρτού» και αντιικά σκευάσματα ευρέος φάσματος). Θα αρκούσε ένα κλάσμα από τις αστρονομικές δαπάνες  των στρατιωτικών εξοπλισμών και προϋπολογισμών για να είναι το τοπίο αντιξοότερο για τον ιό. Η πρωταθλήτρια ΗΠΑ ξόδεψαν 53,4 δις δολάρια παραπάνω από πέρυσι  για να κλειδώσει εφέτος στα 685 δις δολάρια. Η Κίνα πιο ταπεινά «μόλις» 181 δις.
Εκεί όμως που επουδενί μπορούν να ελιχτούν και συγκαλύψουν τις αποτρόπαιες προτεραιότητες τους είναι η σταδιακή αποψίλωση των δημόσιων δομών υγείας. Ακριβώς για να αντλήσουν πόρους εξυπηρετώντας τις προηγούμενες στοχεύσεις τους. Η δεινοπαθημένη Ιταλία (που καταϊδρωμένη καταφεύγει σε πρόχειρα μπαλώματα με ράντζα, δωρίζει κατευθείαν στον χάρο τους υπερήλικες και ανταμείβει με σαχλά χειροκροτήματα γιατρούς και νοσοκόμες) τη τελευταία επταετία τσεκούρωσε 37 δις € από τα προγράμματα υγείας αφανίζοντας 70.000 νοσοκομειακές κλίνες.  Μέχρι και ο διευθυντής του δικού τους ΠΟΥ  Γκεμπρεέσους «αγανάκτησε» ζητώντας διαρθρωτική αύξηση των επενδύσεων στον τομέα υγείας απανταχού της γης.
Συντονισμένα τώρα (εδώ το καταφέρνουν) οι κυβερνήσεις διεθνώς επιβάλλουν τα γνωστά δικτατορικά μέτρα εγκλεισμού των πολιτών στα σπίτια τους. Αρνούνται να κατεβάσουν τον διακόπτη της παραγωγής στα συνωστισμένα με εργάτες εργοστάσια. Κλείνοντας κατ` επέκταση τη στρόφιγγα της κερδοφορίας τους. Πέρα από την αναγκαιότητα αυτοαπομόνωσης που απορρέει εξαιτίας της  αδυναμίας ανταπόκρισης των βαριά λαβωμένων από τον γηραιότερο ιό (των δημοσιονομικών περικοπών), γραπώνουν οι ξευτίλες από τα μαλλιά τη θεόσταλτη ευκαιρία.
 Για να ενισχύσουν την προ πολλού περιρρέουσα φασιστικοποίηση τους. Προξενώντας ρίγη ηδονής μέσα στο τάφο του Όργουελ. Καλλιεργώντας την ανοσία της εργατικής αγέλης στην πάταξη των δικαιωμάτων της. Ποθώντας την επάνοδο σε μια κανονικότητα τρισχειρότερη για τους λαούς από την πρωτύτερη. Υποδυόμενοι τους θεμιτά αυστηρούς, μα φύλακες αγγέλους δε.
Ποιοι; Αυτοί που, αλλοίμονο, δεν σωφρονίζονται ούτε την ύστατη και κρίσιμη στιγμή. Κάτι τέτοιο ποτέ δεν θα συμβεί. Σαν χίλιοι διάνοι καυχούνταν στο δρασκέλισμα της χιλιετίας για το ακμαίο σύστημα τους. Έχουν σπαρμένες βιομηχανίες αιχμής τόσες πολλές, όσους κόκκους έχει μια αμμουδιά. Και δεν είναι άξιοι και πρόθυμοι (αντίθετα και εδώ ξιφουλκούν αναμεταξύ τους) να πλημυρίσουν την ανθρωπότητα με ένα απαραίτητο διηθητό χαρτάκι και ένα λαστιχάκι. Το λένε μάσκα.      
Αδιέξοδο είναι ότι δεν  σπάμε
Μπρος τελικά ο κορωνοϊός και πίσω το ρέμα του καπιταλισμού; Στο μετακορωναϊκό αύριο θα ζουν αυτοί καλλίτερα και εμείς απελπιστικότερα; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι άδραξαν την περίσταση και με το πρόσχημα της επικείμενης συντέλειας ξεδιπλώνουν ύπουλα την κλιμάκωση της επίθεσης; Γιατί νωρίτερα δεν το έπραξαν απερίφραστα και «αντρίκεια»; Απλά, οι θρασύδειλοι στα μύχια τους εξακολουθούν να μας φοβούνται και τρέμουν. Πινιέρα και Μακρόν το βίωσαν εχθές.
Διαβάζουν καλά και κατέχουν άριστα την ιστορία. Αντιλαμβάνονται πως αυτή δεν είναι βόδι να το σέρνουν με τον χαλκά από τη μύτη στα μονοπάτια των σχεδιασμών τους.
Ο «μαύρος θάνατος» το 1346μ.Χ. ξεκλήρισε το ένα τρίτο των κατοίκων της τότε όχι γηραιάς ηπείρου. Πέρασαν τρεις αιώνες για να ανακάμψει δημογραφικά. Άθελα του ο βάκιλος του Γερσίν με τη κατακόρυφη μείωση των εργατικών χεριών συνέβαλε σημαντικά στην υποχρεωτική εκμηχάνιση της παραγωγής. Ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στο γκρέμισμα της μεσαιωνικής φεουδαρχίας και στην κατοπινή έλευση του αστισμού.   
Η ιστορία δεν προγραμματίζεται λοιπόν από κανένα σοφό ή παντοκράτορα. Εκπλήσσει αντίθετα με οδυνηρό τρόπο όσους το επιδιώκουν. Κρίνεται, ανατρέπεται, χαράζεται όμως από την έκβαση της ταξικής πάλης.
Σε προοδευτικό ορίζοντα από εκείνους που δεν έχουν μάσκα να φορέσουν και ψωμί να φάνε ελεύθερα και ειρηνικά.
ΚΜ (μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου