Δυστυχώς περιστατικά εκφοβισμών, απειλών και ξυλοδαρμών απέναντι σε εργαζόμενους από τους εργοδότες ή μπράβους τους δεν είναι πρωτόγνωρα, ούτε και μεμονωμένα. Η εργοδοσία – μικρή και μεγάλη – αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σαν αναλώσιμα εξαρτήματα από τους οποίους προσπαθεί να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος. Οι ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζόμενων – ντόπιων και μεταναστών – απλά δεν «χωράνε» στον καπιταλισμό.
Η ασυδοσία της εργοδοσίας αντλεί τα βέλη της από την γεμάτη φαρέτρα όλων αντεργατικών νόμων που δεκαετίες τώρα ξηλώνουν ένα προς ένα τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς επίσης και από την απροθυμία των συνδικαλιστικών οργανώσεων να οργανώσουν την πάλη τους. Ο αγώνας λοιπόν των εργαζόμενων για την υπεράσπιση και του πιο μικρού εργασιακού δικαιώματος αποτελεί το πρώτο και αναγκαίο βήμα για το σταμάτημα της αντεργατικής πολιτικής και των συνεπειών της.
Ας αντλήσουμε δύναμη και αισιοδοξία από τους πρόσφατους θαρραλέους και νικηφόρους αγώνες των εργαζόμενων σε μια σειρά κλάδους (λιμενεργάτες COSCO, διανομείς EFOOD, βιομηχανικοί εργάτες ΛΑΡΚΟ/ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΚΑΒΑΛΑΣ και άλλα σε τοπικά επίπεδα) οι οποίοι δείχνουν ότι η οργανωμένη συλλογική πάλη των εργαζόμενων με στόχο την αναμέτρηση με την εργοδοσία αποτελεί το μόνο δρόμο με προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, για δουλειά με πραγματικά δικαιώματα που να καλύπτει με αξιοπρέπεια της ανάγκες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου