Η efood ...έφυγε αλλά θα ξανάρθει. Μόνος φραγμός ο μαζικός αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης!

 

Θέλουμε ΔΟΥΛΕΙΑ.

Παλεύουμε για ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Αγωνιζόμαστε για ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ

Ήδη το εργασιακό καθεστώς των ντελιβεράδων, ειδικά στην efood είναι σύγχρονη γαλέρα. Με συμβάσεις λίγων μηνών, την απόλυση ( ή μη ανανέωση) να συντροφεύει συνεχώς τις αγωνίες των ντελιβεράδων, χωρίς βασικά εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα, ενώ χωρίς κατάλληλους χώρους αναμονής, αναγκάζονται να ψάχνουν μια χαραμάδα ή μια γωνιά να ξαποστάσουν ως τη νέα παραγγελία, μέσα στην πόλη.

Όμως όπως αποδεικνύει η πραγματικότητα, ποτέ δεν μπαίνει όριο και φραγμός στην επίθεση όσο δεν υψώνεται αντίσταση από τους εργαζόμενους. Η Delivery Hero και η efood, επιχείρησαν να τσακίσουν ακόμα παραπάνω τους εργαζόμενους και να εφαρμόσουν το freelancer, ή αλλιώς εργαζόμενος χωρίς καθόλου δικαιώματα, με ελαστικά ωράρια, συμβάσεις, χωρίς Δώρα Πάσχα Χριστουγέννων ενώ πληρώνονται με το κομμάτι. Φυσικά, χωρίς να μετριούνται τα χιλιόμετρα εκτός της διαδρομής μαγαζιού, ενώ μόνιμα και σταθερά η αξιολόγηση ''συμπεριφοράς'', χρόνων παράδοσης της παραγγελίας και υποταγής στα θέλω της εταιρείας, θα εντατικοποιεί και θα τρομοκρατεί τους ντελιβεράδες.

Η προεργασία έχει ήδη γίνει, για να μπορεί να ''απελευθερωθεί'' η εταιρεία από τα βαρίδια της εργασίας και των υποχρεώσεων απέναντι στους εργαζόμενους. Πατώντας πάνω σε τόσους αντεργατικούς ψηφισμένους νόμους (10ωρο, αντιασφαλιστικό), σε πολιτικές της Ε.Ε που θέλουν τον εργαζόμενο λάστιχο και πλήρως υποταγμένο στο αφεντικό.

Ενώ τα κέρδη τους είδαν μια εκρηκτική άνοδο ειδικά στα χρόνια της πανδημίας, που η online παραγγελία εκτοξεύτηκε, ενώ εισχώρησαν σε κάθε γωνιά του εμπορίου σαν μεσάζοντας δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, την ίδια στιγμή δεδομένο για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι ότι η επίθεση δεν θα σταματήσει. Ούτε από την εταιρεία, ούτε από την όποια κυβέρνηση, ούτε από το κεφάλαιο ντόπιο και ξένο.

Το ότι τα μάζεψαν και ανασκεύασαν προσωρινά, λόγω της δίκαιης οργής του κόσμου που συμμερίστηκε και συμπαραστάθηκε στην οργή των ντελιβεράδων, δεν πρέπει να μας καθησυχάζει.

Θα βρουν τρόπους να διαχειριστούν τις αρνητικές αξιολογήσεις και τις απεγκαταστάσεις των εφαρμογών. Έτσι και αλλιώς, με τα ψέμματα, τα επικοινωνιακά κόλπα και με τις όποιες δικαστικές μάχες καλά θα τα πάνε.

Για να υπάρξουν ανθρώπινοι όροι δουλειάς, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για αποζημίωση όλων των χιλιομέτρων κα γα προστατευόμενους κατάλληλους σταθμούς αναμονής, για να απαιτηθούν αξιοπρεπείς μισθοί στο κόστος ζωής ,πρέπει να χαραχτεί ο δρόμος του αγώνα.

Με συνελεύσεις κατά τόπους, οργανωμένα, με αγωνιστική ενεργοποίηση των όποιων σωματείων ή φτιάξιμο νέων, να μπει μπροστά η κατεύθυνση της αντίστασης, να παρθούν αποφάσεις για απεργία, να βγούμε μαζικά σε διαδηλώσεις, με φυσικούς συμμάχους τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό, τη νεολαία, τον κόσμο που μοχθεί και τραβάει τα ίδια ζόρια.

*Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένας συνάδελφος 20χρονος ντελιβεράς δίνει τη μάχη στη ΜΕΘ, για να κρατηθεί στη ζωή, μετά από ένα ακόμα δυστύχημα. Ακόμα ένα περιστατικό, από τα πάρα πολλά που έρχονται να μας υπενθυμίσουν τον καθημερινό αγώνα, τις θυσίες, έως και της ίδιας της ζωής, τα ρίσκα, τις κακουχίες, το άγχος για να βγει ένα μεροκάματο της πείνας, σε βροχή, σε κρύο, μέρα νύχτα. Ένας ακόμα λόγος να βγούμε στο δρόμο του αγώνα αποφασιστικά, συλλογικά και οργανωμένα!

                          ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ