Η αποθράσυνση φασιστών σαν τον Πλεύρη, η γενικευμένη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, ο ανυπόφορος ζόφος και η πύκνωση της διαστροφής, έχουν σαφή αιτία. Η βαθιά και αθεράπευτη κρίση του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πολέμου βρίσκει διέξοδο ακριβώς στην ένταση της εκμετάλλευσης και στον πόλεμο.
Πάντα υπήρχουν πεινασμένοι στην Αφρική (ένεκα της λεηλασίας του πλούτου της από την «πολιτισμένη» Δύση), μα τώρα ο Σόιμπλε συστήνει λιτότητα και διπλά πουλόβερ ακόμη και στους εργαζόμενους της Γερμανίας. Στο όνομα της ενεργειακής μετάβασης από το ρωσικό αέριο στα «οικολογικά» τώρα πυρηνικά εργοστάσια, κλιμακώνεται επικίνδυνα ο πόλεμος. Στην Ευρώπη αυτοί που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας καλούνται να πεινάσουν και να παγώσουν.
Το σύστημα σ’ Ανατολή και Δύση έχει ιστορία. Ξέρει τη φύση του και έστω και αν έχει πετύχει προσωρινά εδώ και κάποιες δεκαετίες τη διάλυση του Εργατικού Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος καθόλου δεν εφησυχάζει και παντού θωρακίζεται απέναντι στην εργατική τάξη και τον εχθρό λαό. Σε κάθε χώρα χρόνια τώρα και στη βάση των αρνητικών συσχετισμών πέρα από την ιδεολογική τρομοκρατία που απαξιώνει το δίκιο του εργάτη υπέρ του κεφαλαίου, κάθε τόσο νέοι νόμοι περιορίζουν το δικαίωμα στη διαδήλωση, την απεργία και κάθε έκφραση αντίστασης.
Στο ίδιο πλαίσιο και ο αντικομμουνισμός, μια και παρότι «πέθανε» ο κομμουνισμός, παραμένει ωστόσο εφιάλτης για τους εκμεταλλευτές όπου γης. Σ’ αυτό το επίπεδο ο Μπάιντεν, ο Πούτιν, ο Μακρόν και ο Σι Τζι Πινγκ, ουσιαστικά ταυτίζονται, όσο κι αν καπηλεύονται ελέω συσχετισμού, τις έννοιες της δημοκρατίας, της ανθρωπιάς ακόμη και του σοσιαλισμού. Σ’ αυτή τη βάση ο Μακρόν χτυπάει και επιστρατεύει τους απεργούς εργάτες της Total, ενώ στη «δημοκρατία» των ΗΠΑ τα όπλα της αστυνομίας καθημερινά δολοφονούν έγχρωμους και άλλους κολασμένους της γης, που πυκνώνουν δραματικά και σ’ αυτή την όχι φτωχή χώρα. Στη χώρα μας η κυβέρνηση καμαρώνει για τη μεγάλη επένδυση στο ελληνικό, στα πεντάστερα ξενοδοχεία, τις ενεργειακές, τις ψηφιακές, τις τραπεζικές και κάθε λογής μπίζνες που γεννά το ξεζούμισμα των εργαζομένων και η πολιτική όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο. Πολιτική που είναι αδιαμφησβήτητη από όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό και φυσικά σ’ αυτό ανήκει πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πολιτική στηρίζει την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης (βλέπε πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη) και κοροϊδεύει με επιδόματα, καλάθια και pass για να γίνει αποδεκτή η άγρια λεηλασία μισθών και συντάξεων από την ακρίβεια. Στο ίδιο πλαίσιο οι δαπάνες για νοσοκομεία θεωρούνται σπατάλες που πρέπει να περικοπούν μαζί με το δικαίωμα του λαού συνολικότερα στην δωρεάν περίθαλψη αλλά και στις σπουδές των παιδιών του κ.ο.κ. Τα δις για όπλα και η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο με τους γνωστούς εμπρηστές του πολέμου (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ) βάζει σε κίνδυνο τη ζωή και το μέλλον του λαού πάλι για τα συμφέροντα και τη διεκδίκηση ρόλου από το κεφάλαιο. Οι αντιστάσεις λαού και νεολαίας για όλα αυτά που υπονομεύουν το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή έπρεπε και πρέπει να μπουν στο γύψο.
Να γιατί αξιοποιήθηκε εν τέλει και η ίδια η πανδημία για να εμπεδωθεί πως ο λαός δε δικαιούται ούτε καν ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο όταν αρρωστήσει. Να γιατί ωμά δηλώθηκε από την κυβέρνηση τότε πως η αστυνομία είναι το Ε.Σ.Υ. (Εθνικό Σύστημα Υγείας) . Σ’ αυτή τη βάση απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις, παρότι αυτές γίνονταν σε ανοικτές πλατείες, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι συνωστίζονταν σε μια σειρά εργασιακούς χώρους και ιδιαίτερα σε μετρό και λεωφορεία στις μεγάλες πόλεις. Την απαγόρευση τότε έσπασε στην πράξη λίγους μήνες μετά η αγωνιστική έκφραση της οργής της νεολαίας με αποκορύφωμα τη Νέα Σμύρνη.
Σωστά νομίζω δεν υπακούσαμε το Νοέμβρη – Δεκέμβρη του 2020 στη γραμμή του γύψου που ήθελε από τότε το σύστημα να συνηθίσει το λαό. Έπρεπε να μας συλλάβουν όλους και όχι να κάνουν συλλήψεις απρόκλητα απ’ το σωρό και να σέρνουν σε δίκες νεολαίους που διαδήλωναν, με μάσκες σε ανοικτή πλατεία, για το δικαίωμα του λαού στην δωρεάν περίθαλψη, το Ψωμί, την Ειρήνη και την ίδια τη ζωή.
Σωστό και ανάγκη ζωής είναι και σήμερα να βγουν νεολαίοι και εργαζόμενοι μαζικά στο δρόμο και σ’ αυτή την κατεύθυνση μπορεί ν’ αξιοποιηθεί και η απεργία και η διαδήλωση στις 9 Νοέμβρη.
Σωστό και αναγκαίο είναι συνεπώς κάθε δημοκράτης, κάθε λαϊκός και προοδευτικός άνθρωπος να δει σοβαρά την υπεράσπιση του δικαιώματος στη διαδήλωση και την απεργία. Να συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο στους 8 διωκόμενους στα Χανιά με απαίτηση την αθώωση όλων και σε κάθε αγωνιστή που διώκεται για τους αγώνες για την ειρήνη και το δίκιο των ανθρώπων της δουλειάς
Τέτοιοι αγώνες δε δικάζονται. Είναι δίκαιοι και αναγκαίοι. Η τρομοκρατία δε θα περάσει του λαού η πάλη θα τη σπάσει.
Νεκτάριος Κοκολαντωνάκης, μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και του ΚΚΕ(μ-λ) ΧΑΝΙΑ 25-10-2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου