Τη φορά αυτή, ευτυχώς, ο κατάλογος των θυμάτων από εργατικά ατυχήματα- εργοδοτικά εγκλήματα δεν μεγάλωσε. Δεν θρήνησε μάνα, γυναίκα, οικογένεια ακόμα έναν ντελιβερά που έδινε τη μάχη για το μεροκάματο στην αντεργατική ζούγκλα. Ήταν όμως άλλο ένα από τα πάμπολλα καθημερινά ατυχήματα, αυτή τη φορά στο κέντρο των Χανίων, που ήρθε να μας θυμίσει τη βαρβαρότητα που βιώνουν οι ''αφανείς ήρωες του μόχθου''.
Αυτών που πρέπει να πατήσουν περισσότερο το γκάζι ''γιατί η δουλειά δεν βγαίνει'' καθώς ορίζουν τα αφεντικά. Που για να μην βρεθούν στην άβυσσο της ανεργίας πρέπει να βγάλουν περισσότερες παραγγελίες, πιο γρήγορα, αφημένοι χωρίς μέτρα προστασίας. Αυτοί είναι, που δουλεύουν υπερωρίες πολλές φορές απλήρωτες, με μισθούς πείνας, αντιμετωπίζοντας συχνά και τις άγριες καιρικές συνθήκες καύσωνα ή καταρρακτώδων βροχών και παγετού.
Είναι αυτοί, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, που αντιμετωπίζουν τις αντεργατικές-αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνώντων για λογαριασμό του κεφάλαιου και της εργοδοσίας. Την καθιέρωση της 10ωρης δουλειάς, των απλήρωτων υπερωριών, της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων, της καταπάτησης κάθε έννοιας δικαιώματος και κατάκτησης. Που δένεται και με το προχώρημα της αναίρεσης , τις επόμενες ημέρες, σε ότι αφορά τα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα με την επικείμενη κατάθεση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Μόνος του, ατομικά, ο εργαζόμενος λίγα μπορεί να αντιπαραβάλλει μπροστά στην εργοδοσία και στο κεφάλαιο συνολικά, μέσα σε κλίμα τρομοκράτησης και πειθάρχησης. Ο μόνος δρόμος να αντιπαλευτεί η ζωή της φτώχειας και της εξαθλίωσης είναι η οργανωμένη, συλλογική, μαζική πάλη. Ο φόρος αίματος των εργοδοτικών εγκλημάτων, η εργασιακή γαλέρα, η ανεργία και η φτωχοποίηση θα γιγαντώνονται, όσο δεν μπαίνει φρένο από την αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
22/8/21
ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου