Δηλαδή «πατέρες του έθνους» πόσο υπολογίζετε να μας ματώσετε; ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ;

Αναμφίβολα  ζούμε σε μια εποχή τεράτων. Όχι φυσικά ότι, πέρα από τις δυο κυρίως πιο  διδακτικές και ελπιδοφόρες  αναλαμπές της οκτωβριανής και κινεζικής επανάστασης (όπου πάλι και εκεί δεν αποκεφαλίστηκαν οριστικά και ξαναθέριεψαν),  έπαψε η ιστορία της ανθρωπότητας να κυριαρχείται από αυτά. Με τη διαφορά όμως πως των μεν οι ξύλινοι καταπέλτες αντικαταστάθηκαν πλέον από υδρογονοβόμβες ασύλληπτης καταστροφικότητας, ενώ των καταπιεσμένων  υπόδουλων μαζών η δυνατότητα αντίστασης και ανατροπής έκανε εφόδους στον ουρανό. 

Στη γειτονιά μας δε τώρα τελευταία έχουν αφηνιάσει. Πρωτοστατώντας  τα θηριώδη τέρατα, ενώ ακολουθούν λαχανιασμένα  τα μικρότερα υποτακτικά. Όπως ακριβώς στη ζούγκλα τριγύρω από το άψυχο κουφάρι του θύματος μαζεύονται τα όρνεα. Ευελπιστώντας στην απόσπαση  λιγοστού μερτικού λείας, που πιθανόν περισσέψει. Αν δεν μισοφαγωθούν εν τέλει και τα ίδια.

Γνωστό λοιπόν το κλίμα. Πνέουν θυελλώδεις αγέρηδες , δίχως να αποκλείεται «απρόβλεπτα» η εκδήλωση ακόμη και σαρωτικών τυφώνων. Μέχρι και του υπ‘ αριθμόν ένα θερμοπυρηνικού. Πλημμυρίζονται μάλιστα στη χώρα μας από τους ακόπαστους  μνημονιακούς αναστεναγμούς. Ενώ στην αντίπερα ακτή αποπνικτικά η πτωμαΐνη αποτελεί τη σταθερή πια μυρωδιά, που αναδύεται εξαιτίας των λυσσαλέων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της υποδαύλισης των πανταχού παρόντων εθνικισμών.

Σαφώς είναι διάχυτη στον λαό η ανησυχία για το οικονομικό του αύριο και παρά τις  αναπτυξιακές  κυβερνητικές ασυναρτησίες. Όπου ακόμη και οι πραγματικοί ταξικοί αποδέκτες των (πχ ενεργειακό)  είναι  πλην εξαιρέσεων λίαν απαισιόδοξοι. Αλλά βασανίζονται επίσης οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου από τον φόβο  για το τι διαδραματίζεται και κυοφορείται στην περιοχή μας. Παρότι η διττή αγωνία  δεν συνοδεύεται από ένα πολιτικό αποκρυστάλλωμα και  μια κινηματική ανάταση.

Πράγματι  λένε ορθά  πως η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης. Και της  εμπέδωσης θα προσθέταμε, ειδικά όταν αποτελεί κυνικό σφυροκόπημα. Βέβαια υπάρχουν και κάποια όρια. Όταν όμως ετούτα παραβιάζονται διόλου τυχαία και απερίσκεπτα, κάτι διαφορετικό σηματοδοτείται.

Φερειπείν οι διαβόητες  ρήσεις το 1945  του Κανελλόπουλου «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας» και «η Μακρόνησος είναι ο νέος Παρθενώνας»  προδιέγραψαν την επισφράγιση της αμερικανοκρατίας και τη δίχως οίκτο εξολόθρευση των κομμουνιστών.

Πολύ αργότερα και πρόσφατα η ξεδιάντροπη δήλωση του Τσίπρα ενώπιον του προϊσταμένου του Τραμπ  πως «Ελλάδα και ΗΠΑ μοιράζονται κοινές αξίες»  τροχοδρόμησε τον εκτροχιασμό της  σε χάρτινες ράγες πορευόμενης εθνικής ανεξαρτησίας κατρακυλώντας την  σε πρωτόγνωρα επίπεδα  αηδιαστικής υποτέλειας.

Οπότε σε τι ωφελεί άραγε μια παραπάνω ομολογία πίστης στα υπερατλαντικά αφεντικά από τον νυν υπουργό Άμυνας και  μέλος του πλέον παραδοσιακού κομματικού εκφραστή εγνωσμένης δουλοπρέπειας; Διατυπωμένη κιόλας  με ένα ανατριχιαστικό και για τους ψυχραιμότερους ύφος.  Τη ίδια ακριβώς δε στιγμή όπου έμπρακτα επιβεβαιώνονταν για απειροστή φορά η τυφλή υπακοή στα αμερικανικά κελεύσματα μέσω μεταξύ άλλων και της στοίχισης των ενόπλων δυνάμεων στην πολεμική μηχανή του αρχισφαγέα της γης.

Συγκεκριμένα ταυτόχρονα με τη διακήρυξη του Παναγιωτόπουλου πως «θα ξαναματώσουμε και στο μέλλον δίπλα στις ΗΠΑ» συνόδευσαν  το απογειωμένο από την αμερικανονατοϊκή βάση του  Ακρωτηρίου μεγαθήριο βομβαρδιστικό Β52  δύο ελληνικά F16. Προβαίνοντας στη συνέχεια σε κατασκοπευτικές υπερπτήσεις πάνω από το συριακό έδαφος.

Αυτοί που ξελαρυγγιάζονται καθημερινά καταγγέλλοντας  και αναχαιτίζοντας τις τουρκικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου στο Αιγαίο!  Καυτηριάζοντας συνάμα τη τακτική του Ερντογάν να στηρίζεται στη λογική των κανονιοφόρων, όταν υπηρετούν εγκάρδια τον τρανότερο δυνάστη και δήμιο της οικουμένης, ο οποίος χρησιμοποιεί ανενδοίαστα την «πειθώ» αεροπλανοφόρων και των Β52!  

Χρήσιμη οπωσδήποτε είναι η αδιάλειπτη , μονότονη ρητορική υπόκλισης της άρχουσας τάξης στους πρωτοκάθεδρους της δύσης προστάτες της. Ειδικά σε μία φάση, όπου με την εντεινόμενη  γονυπέτηση της (ώ ποία τραγωδία, αν αυτή  συνιστά το κύριο προσόν της προς εξαργύρωση) ευελπιστεί σε κάποια (αχνή έστω) αντάμειψη της (μη προσμετρώντας η ανιστόρητη την όλο απόγνωση κουρδική εμπειρία) σε σχέση με τη σημαντικότερη απείθαρχη αντίζηλο της. Η οποία αξιοποιεί διαπραγματευτικά, σε ένα βαθμό εκβιαστικά (και προφανώς άκρως επικίνδυνα) προς τους «συμμάχους» της τα όντως πιο βαρύτιμα γεωπολιτικά της τάλαντα. Άσχετα με τις εκφερόμενες ανοησίες περί ανατολίτικης ιδιοσυγκρασίας παζαριού.  

Φανταζόμαστε, εφόσον δημόσια ειπώθηκαν αυτά, στα διπλωματικά παρασκήνια πόσο πιο ατιμότερες και ατιμωτικές  εκχωρήσεις έχουν κάνει. Καυχούνται για τη μετατροπή της επικράτειας απ‘ άκρη σε άκρη  σε βάση και πολεμική εξέδρα των φονιάδων και χρονικό ορίζοντα τους την ύπαρξη του πλανήτη με το μωρό επιχείρημα της συμβολής στην ασφάλεια! Η διαπόμπευση όμως θα ήταν ίσως αστάθμητη, αν παραδέχονταν ευθέως τη ενδεχόμενη συγκατάθεση τους στη φιλοξενία πυρηνικών.   

Μήπως ο φραστικός πλεονασμός του υπουργού στόχευε πρώτιστα προς έναν εσωτερικό παραλήπτη; Αυτονόητα όχι αυτόν προς χάριν του οποίου και για την αναβάθμιση  των δικών του κυρίαρχων συμφερόντων ορισμένοι (ξεκάθαρα προσδιορισμένοι)  κυριολεκτικότατα θα ματώσουν.  Εκείνοι  που ολοχρονίς και σε εποχές  ακόμη «πραότητας»  δεινοπαθούν για την εξασφάλιση του επιούσιου προς όφελος της περιούσιας  ολιγαρχικής τάξης των κηφήνων.  Θα θυσιαστούν επομένως οι από κάτω για ένα σκοπό απόλυτα εχθρικό προς τους ίδιους;  

Ε λοιπόν, εκεί εντάσσεται η επίμαχη φράση. Πρέπει τα υποψήφια ερίφια να εξοικειωθούν αγόγγυστα με εφιαλτικές προοπτικές. Αλλά όχι για την υπεράσπιση της πατρίδας της εκμετάλλευσης, ανεργίας, ανέχειας και δυστυχίας. Ούτε καν για αυτήν. Μα για την ικανοποίηση των μακιαβελικών επιδιώξεων της δεσποτικής δύναμης, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που καταδικάζει σε παραγωγική ερήμωση τη χώρα μας και μνημονιακό μαστίγωμα τον λαό της.  Τους δε τριγύρω πληθυσμούς σε ρήμαγμα και απαγχονισμό.

Στο παρελθόν έχουμε ξαναματώσει πολλάκις για χάριν τους. Εγκαινίασαν στα κορμιά μας τις βόμβες ναπάλμ. Διαταχτήκαμε να τους συνοδεύσουμε σε κατακτητικές επιδρομές σε Κορέα και Ιράκ. Με τις made in USA ερπύστριες τους επέβαλλαν τη φασιστική δικτατορία  πολτοποιώντας ακολούθως με τις ίδιες τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Υποκινούν πιθανή αλληλοσφαγή με τον αδελφικό τουρκικό λαό.  

Τέτοιου είδους κέρδη έχει εισπράξει ο λαός μας από δαύτους. Τρισχειρότερα μας εγγυούνται προσεχώς.

Είναι τόσο οξυμένες οι συνθήκες οπότε επιτρέπεται να παραφραστεί ο Γκάτσος. Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος ΤΟΥΣ προχωρεί. Με φωτιά και με μαχαίρι έτσι ο κόσμος ΤΟΥΣ θ` ανατραπεί.

Μεθαύριο γιορτάζεται ξανά το μάτωμα της 17 Νοέμβρη.  Να ζωηρέψουμε όσο γίνεται περισσότερο το αδικαίωτο μήνυμα του.

 Ώστε να μην σκοτώνονται οι λαοί και για του κάθε ιμπεριαλιστή το φαί.   

Εκδήλωση σχετική της Πρωτοβουλίας Αντίστασης την  Παρασκευή 15-11 , 7,30μμ Εργατικό Κέντρο Χανίων

ΚΜ