Σάπια μηλιά, γερά μήλα;

 «Όταν µε παρενοχλήσεις, θα βγω να το φωνάξω. Θα γυρίσω τον κόσμο ανάποδα……. Είναι άθλια η σεξουαλική παρενόχληση, άρα οφείλεις να την καταγγείλεις την ίδια στιγμή, για να µη συµβεί σε άλλους….. ∆εν ξέρουμε πως πολλοί προσπαθούν µέσω της όποιας εξουσίας τους να “εκβιάσουν” σεξουαλικά υφιστάμενούς τους;»

Ποιος αλήθεια συνετός νους θα διαφωνούσε με αυτά τα θαρρετά και σωστά ξεστομίσματα; Εκτός και αν ήξερε πως αυτές οι συμβουλές και διαπιστώσεις ειπώθηκαν από ένα φαρισαίο, του οποίου το ανάστημα της υποκρισίας επισκιάζει το εξαιρετικό του ταλέντο στη τέχνη της υποκριτικής.

Ο Λιγνάδης τα διατύπωσε σε συνέντευξη του το 2017, ενώ όταν επέστρεψε την ίδια μέρα στο «φτωχικό» του κάποια ανήλικα αγόρια θα βόγκηξαν με πόνο, τρόμο και αηδία κάτω από τα σκέλια του. Πιθανόν προμηθευμένα με χρυσές αμοιβές από τις «αξιοσέβαστες» καθεστωτικές ΜΚΟ της εκπόρνευσης.  Με καθήκοντα πέρα από πράκτορα του κεφαλαίου και προαγωγού  δροσερής σάρκας σε παιδόφιλους. Σημειωτέον τα εξαφανισμένα 10.000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα εννοείται ότι δεν εξαερώθηκαν στο υπερπέραν. Κάτω από τη μύτη μάλιστα κατασκοπευτικών υπερεξελιγμένων μηχανισμών, ικανών να ελέγχουν και το πέταγμα ψύλλου.

Κάποιοι άλλοι στα προπύργια της πρώτης, δεύτερης, τρίτης, τέταρτης εξουσίας (η ουσιαστική, η οικονομική, άφαντη γαρ), οι δεσμοφύλακες της κοινωνίας δηλαδή αντάμα με τους τελάληδες του δημοσιογραφικού κιτρινισμού ένοιωσαν οδυνηρά την «έκπληξη» για τον βαθμό εξαπάτησης τους από το πράγματι αχρείο αυτό υποκείμενο. Ελάχιστο καιρό νωρίτερα συναγελάζονταν μαζί του αποδίδοντας του ηγετικό κιόλας ρόλο στο καλλιτεχνικό νεφέλωμα του αίσχους και παινεύοντας τη «χαρισματικότητα» του.

Εδώ μένει κανείς εμβρόντητος απορώντας με τον δήθεν συγκλονισμό τους για την έκταση του φαινόμενου. Μιας και μάλλον είναι πλέον ευκολότερο, συντομότερο να ανακοινωθεί πόσοι ελάχιστοι ηθοποιοί ή αθλητές δεν υπέστησαν σωματική και ψυχική κακοποίηση (για τον καθημερινό και κτηνώδη βιασμό της εργατικής τάξης, τσιμουδιά)  από ανώτερους τους. «Αφυπνίστηκαν»  μάλιστα με ύποπτη καθυστέρηση και αποστασιοποιήθηκαν μετά τις χίλιες τρις λαλιές του αλέκτορα.  

Μα πως είναι δυνατόν τέτοια τέρατα και σημεία να συμβαίνουν «εν αγνοία» των ιθυνόντων  ενός «καθόλου» τερατώδους συστήματος; Αυτών που φακελώνουν μέχρι και το χρώμα του σώβρακου, που φορούσε ο τελευταίος διαδηλωτής.

Ενδεχομένως οι κυρίαρχοι φωστήρες πάνω στην «αθωότητα» και ζέση τους να κουμαντάρουν με μαεστρία το κράτος και να «υπηρετούν τους πολίτες (της ολιγαρχίας). παραπλανήθηκαν. Να, όπως κάποτε ο μακαριστός ιεράρχης που απορροφημένος από τη μελέτη των θεολογικών γλίστρησαν της προσοχής του οι φρικαλεότητες της χούντας. Δεν αποκλείεται ίσως να αγνοούν ακόμη την εφεύρεση της πυρίτιδας (άλλωστε τα νέα υπερσύχρονα εξοπλιστικά σύνεργα δεν την περιέχουν), τη θεωρία του Δαρβίνου ή την πριν πεντακόσια χρόνια  ρήση του Γαλιλαίου περί του στρόγγυλου της γης. Σίγουρα όμως γνωρίζουν την ανακάλυψη της Αμερικής, αφού εκεί εδράζουν κάποια μεγάλα αφεντικά τους.

Ωιμέ το λοιπόν, υπάρχει εκτεταμένη σεξουαλική βία, διαστροφή και εκμετάλλευση. Ουρανοκατέβατη μήπως στο θηριοτροφείο του καπιταλισμού- ιμπεριαλισμού; Και πως τόσα ζαμάνια παράμενε μυστηριωδώς αθέατη, καταχωνιασμένη;  Αδυναμία της ανθρώπινης φύσης; Οπωσδήποτε ναι, με βάση την ερμηνεία τους. Άραγε υφίσταται και κάποιο διαφορετικό αίτιο; Προς θεού, όχι. Προφανώς το λίκνο της δεν γίνεται (σύμφωνα ξανά με την αντίληψη τους) να είναι η παρά φύσιν κοινωνία της ανισότητας, αδικίας και υποχρεωτικά κατάπνιξης.

Οπότε η θεραπεία της εν λόγω τοξικότητας είναι αυτονόητη και δραστική. Η ίδια η κεφαλή με το σε αποσύνθεση και σε τυμπανιαία κατάσταση σώμα θα διαπομπεύσει, αναθεματίσει την ουρά της. Άντε να αυστηροποιηθεί επιπρόσθετα κάπως το νομικό πλαίσιο και να επιβληθεί μια «παραδειγματική»  ποινή λιγόχρονου εγκλεισμού του συγκεκριμένου κολασμένου σε ένα ανήλιαγο μπουντρούμι. Όχι όπως εκείνο του σε κρίσιμη κατάσταση απεργού πείνας-δίψας  Κουφοντίνα (καταδικασμένου για 11 δολοφονίες παραγόντων τους από τους πολιτειακούς ενόχους σχεδόν 6.500 θυμάτων του covid-19), αλλά παρόμοιο με τα πεντάστερα κελιά των πρωταιτίων της δικτατορίας.

Έτσι πια η ηγεσία της φυλής μας απερίσπαστη και «εξαγνισμένη» θα αφοσιωθεί στο «θεάρεστο» κυβερνητικό της έργο. Καταδιώκοντας πρωταρχικά βέβαια τον κορωνοϊό με πρόστιμα και περιορισμούς μετακίνησης!!  Ειδικά όταν αυτή σχετίζεται με οργανωμένη πορεία ομάδων του πληθυσμού, που διεκδικούν μέτρα αποτελεσματικής  προστασίας από την πανδημία, αδελφοσύνη με τους γύρω λαούς, απόκρουση της αντεργατικής υστερίας, ελευθερίες υπεράσπισης δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Τότε, σαν «ταραχοποιά» φοιτητικά στοιχεία παρακωλύουν με «αυταρχικές» μεθόδους (κατάληψη πρυτανείας του ΑΠΘ) την ομαλότητα της πανεπιστημιακής λειτουργίας και παλεύουν ενάντια σε νομοθετημένες (και ανατρεπτέες) επιλογές ταξικής έξωσης των φτωχόπαιδων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα ακολουθεί η πανδαισία (όπως θα έκλεγε και ο Άδωνις) των ΜΑΤ. Ορμώντας σαν αγέλη λυσσασμένων σκυλιών και ανοίγοντας  απάνθρωπα με  ρόπαλα κεφάλια για να χωρέσει η βάναυση γνώση της υποταγής. Προχωρώντας επίσης σε συλλήψεις ώστε να ξεσκαρτάρουν οι σχολές των ευγενών μια ώρα αρχύτερα από την ενοχλητική πλέμπα, της οποίας η κανονική θέση (στην πιο «τυχερή» εκδοχή) είναι η κωπηλασία σε κάποια εργοδοτική γαλέρα.

Βέβαια η βία πηγάζει από τον ταξικό διαχωρισμό (θεμέλιο της) και διαχέεται σε ποικίλες κατευθύνσεις του εποικοδομήματος. Από τα αρρωστημένα ερωτικά ένστικτα  ίσαμε την αστυνομική  μανία.

Το σάπιο για να σταθεί πρέπει να στηρίζεται σε βάρβαρα υποστυλώματα. Αν χαλαρώσουν, δείχνουν αδυναμία. Αν πάλι αγριέψουν περισσότερο, συσσωρεύουν μεγαλύτερη οργή πυροδοτώντας την αναγκαιότητα μη μενετών αντιστάσεων. Τέτοιες κινήσεις τους μολαταύτα δεν φανερώνουν  αίσθηση ακλόνητης υπεροχής, μα αναδεικνύουν  μια δυνητικά αδιέξοδη πολιτική. Η θύελλα των  λαϊκών αντιδράσεων στους ισπανικούς δρόμους με αφορμή τη φυλάκιση του αλύγιστου κομουνιστή ράπερ Πάμπλο είναι ενδεικτικές, στο που συχνά οδηγούν (ευτυχώς) τα πράγματα. 

Ήδη ο αντιδημοκρατικός και φασίζοντας κλοιός που ορθώνεται στη χώρα μας και παρά τη σχετική δυσκαμψία των ιδιαίτερων συνθηκών, υπέστηκε τα πρώτα μη ακυρωτικά, αλλά πλην όμως ενθαρρυντικά και προαπαιτούμενα ρήγματα.

 Όσο επιχειρούν να τα κλείσουν, αυτά θα διευρύνονται.   Ότι και να κάνουν, δεν θα ανατρέψουν  ποτέ ένα δεδομένο και εγγενές μειονέκτημα του σκοτεινού βασιλείου τους. Προωθούν την εξαθλίωση και συντριβή ασκώντας κλιμακούμενη και συντεταγμένη βία, όντας όμως μια ισχνή μειονότητα του πλουτισμού απέναντι σε μια καχύποπτη, βαθειά πικραμένη και θυμωμένη πια πλειοψηφία.  

Η απογείωση της καταστολής, η παιδεραστική ανηθικότητα, το δυνάμωμα της πείνας, η οσμή των πολεμικών κρεματόριων  ενίοτε μετατρέπονται σε ξυπνητήρι του κινηματικού λήθαργου. Άλλοτε αργά ή και απότομα ακόμη η πλάστιγγα του συσχετισμού δίκιου και καταπίεσης  ανεβοκατεβαίνει. Πότε απλώνοντας την απελπισία στις μάζες και πότε αντίθετα σπέρνοντας τον πανικό στον εχθρό τους. Κυρίως σε τέτοιες εποχές σκληρότητας και απογύμνωσης του άθλιου χαρακτήρα του συστήματος. Οι νύκτες μοιάζουν με γκαστρωμένες.

 Η χαλύβδινη θωράκιση τους είναι σαθρή. Αναμφίβολα κατέχουν πλειάδα μη ευκαταφρόνητων μέσων για να πνίγουν την αγανάκτηση  διαμορφώνοντας προϋποθέσεις παράτασης (μέχρι και αιματηρής)  της επικράτησης τους.

Μονάχα έναν όρο επουδενί είναι σε θέση να απαλείψουν. Εφόσον η θέληση για ζωή είναι  πρωτεϊκή και ακόπαστη. Το δε σκίρτημα και η μπόρεση σαν κοκκινίζΟΥΝ, καταντούν αδάμαστα.       

ΚΜ