Μην ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τους υπευθύνους!

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω την άποψη μου  με βάση αυτά που βιώνω  μαζί με το παιδί μου, μαθήτρια Β Γυμνασίου  διαμέσου της τηλε-εκπαίδευσης.

 Αρχίζοντας, θυμάμαι μια ενημέρωση γονέων που είχα παραβρεθεί  όταν το παιδί μου  πήγαινε Πέμπτη Δημοτικού  με κύριο θέμα τις συνέπειες των σύγχρονων μέσων τεχνολογίας και του internet  στη ζωή  των παιδιών και με επίσημη ομιλήτρια  μια καταξιωμένη παιδοψυχολόγο.

 Περιληπτικά: «με εποικοδομητικούς τρόπους  να εμποδίζετε το παιδί να βρίσκεται  μπροστά  στην οθόνη  πάνω από μία ώρα ημερησίως». «Εθισμός, βλάβες στον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα , αποβλάκωση, ψυχικές διαταραχές, κίνδυνος παρενόχλησης από επικίνδυνα άτομα, ελλειμματική προσοχή κλπ».

 Δυστυχώς όλα αυτά παραμερίστηκαν, πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων με αποτέλεσμα σαν μητέρα να παρατηρώ τα ακόλουθα χαρακτηριστικά  στο παιδί μου, κατά την διάρκεια και μετά το τέλος της ημερήσιας τηλε-εκπαίδευσης.

Συνεχής εκνευρισμός: πιάνει σήμα δεν πιάνει σήμα, μια ακούει, μια δεν ακούει, μια δεν προλαβαίνει  να ρωτήσει αυτό που θέλει, έχει ασκήσεις που δεν έχουν περάσει στον υπολογιστή, ρωτά καθηγητές , μαθητές να τις στείλουν. Μα και το σπίτι έχει μετατραπεί σε σχολικό χώρο. Κάθε θόρυβος, κάθε φωνή είναι εκνευριστική. Δυστυχώ, υπάρχει ένας βομβαρδισμός από ασκήσεις, ειδικά στο λεγόμενο e-class που δεν σταματάει, δημιουργώντας περισσότερη πίεση και εκνευρισμό, αφού πρέπει να δοθούν  σε αυστηρά συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

Τελειώνοντας το παιδί είναι πραγματικά «φυτό», παραζαλισμένο και αποδυναμωμένο, με συχνούς δυνατούς πονοκεφάλους, ψυχολογικά πιεσμένο, χωρίς καμιά διάθεση για κάτι άλλο. Κυριολεκτικά αποβλακωμένο.

Κλείνοντας αν και δεν είμαι ψυχολόγος πιστεύω ότι αυτή η ψυχολογική πίεση που ασκείται στα παιδιά  και η αφύσικη  κατάσταση απομόνωσης χωρίς επαφή  με φυσικά πρόσωπα είναι πρώτα στάδια κατάθλιψης. Για τον λόγο αυτό δεν θα ήθελα να παραλείψω να δώσω …… συγχαρητήρια στους υπεύθυνους για τα σωστά!!!!!! μέτρα που ευαισθητοποιήθηκαν και πήραν  για τα παιδιά μας!

                                                      Χανιά,  Μ.Π μητέρα μαθήτριας Γυμνασίου