Τι 1940, τι 2020;

Συνέρθετε. Ξυπνήστε. Όσοι βαυκαλισμένοι το αγνοούν ή το υποτιμούν, ας το συνειδητοποιήσουν. Και ας στρατευθούν στον εθνικό συναγερμό. Ζούμε ένα νέο έπος του 40. Πάνδημος ο λαός με πρωτοπόρους τους ακρίτες μας καθώς και  τα ημέτερα στρατευμένα νιάτα του αυθόρμητα αντιτάσσουν ένα νέο θρυλικό ΟΧΙ στους επίβουλους παραβιαστές της πατρώας γης. Συνεπικουρούνται δε σε αυτό τον ιερό του γένους σκοπό από ευγενείς (αυτές με τα ρόπαλα και τα ασφυξιογόνα) αστυνομικές μονάδες.

  Συντεταγμένες δυνάμεις καθοδηγημένες από την πύλη (του σουλτάνου, όχι του Λευκού Οίκου) επιχειρούν να διαπεράσουν από τις πρώτες πρωινές ώρες την παραμεθόριο σφυροκοπώντας ανελέητα τις οχυρωμένες θέσεις των γενναίων υπερασπιστών. Στον  Έβρο αυτή τη φορά. Όχι στα αλβανικά σύνορα. Μήτε από τα ιταλοφασιστικά φουσάτα.

Οι γυναίκες από τα μετόπισθεν αστραπιαία ανταποκρίνονται. Δεν πλέκουν μάλλινες φανέλες και κάλτσες όπως τότε. Εφόσον τώρα έχουμε τα κινέζικα. Αλλά συσκευάζουν δέματα γιομάτα καλούδια. Έτσι, για να προσδώσουν γλυκύτητα και σαρωτική ορμή στους σπαρτιάτες μας. Σε κατακλυσμιαίο βαθμό ατρόμητοι εθελοντές από τις εσχατιές της χώρας  δηλώνουν την όλο αυταπάρνηση επιθυμία τους να θυσιαστούν για την άμυνα της πατρίδας.

Στο προσκλητήριο του έθνους φυσικά δεν μπορούν παρά να δηλώσουν το παρόν και οι αγρότες μας. Με τα τρακτέρ τους κινητοποιούνται οργώνοντας νυχθημερόν τα χωράφια τους.  Τα χέρσα εξαιτίας των εοκικών ντιρεκτίβων. Μακριά επίσης από προδοτικά για την περίσταση μπλόκα κατά του ξεκληρίσματος τους. Δεν  καλλιεργούν λοιπόν βαμβάκι. Άλλωστε είναι πλέον ασύμφορο. Μα μάχονται, ώστε ούτε κουνούπι εχθρικό να μη εισχωρήσει εντός της επικράτειας. Αλαλάζοντας δηλώνουν πως δεν θα επιτραπεί δεύτερη άλωση. Της νέας βασιλεύουσας (και αμερικανοευρωπαϊκής αποικίας) από επίγονα ταταρικά στίφη.   

Κατεπειγόντως αναζητείται επίσης μια σύγχρονη Βέμπο. Ώστε με την ανάλογη μουσική υπόκρουση να εμφυσήσει πρόσθετο θάρρος στους αγωνιστές μας, εξυμνώντας συνάμα την ανδρεία τους.   

Παρά τη σαρκαστική περιγραφή, πάνω κάτω ένα τέτοιο κλίμα επιχειρούν με πανουργία να διαμορφώσουν τις τελευταίες μέρες «εν χορώ» οι ολιγάρχες μας με τα γνωστά εργαλεία τους. Κυβέρνηση, πολιτικό προσωπικό και τύπο. Ότι τάχατες κυρίευσε τον λαό μια φρενίτιδα εθνικής περηφάνιας και αντιπροσφυγικής πώρωσης.  Ωιμέ, αποποιούμενος κάθε ταξική του έγνοια και στόχευση.

Πως αναγορεύει δήθεν η εργατολαϊκή κολιγιά τις κατατρεγμένες υπάρξεις σαν τον κορυφαίο κίνδυνο υπονόμευσης των  δίκιων και ενταφιασμού των συμφερόντων της. Τρομαγμένη και αγανακτισμένη ένεκα της πολιορκίας, που υφίσταται  από πληγιασμένα κορμιά.  Από  βασανισμένες ψυχές εξαιτίας βόμβων και  πυραύλων εκτοξευμένων και από την αμερικανονατοϊκή εξέδρα με το όνομα «προβλέψιμης υποταγής Ελλάδα».   

Ξελαρυγγιάζονται λοιπόν ακούραστα τα μέσα εΞημέρωσης αδειάζοντας λύματα παραπληροφόρησης και τοξικά απόβλητα αλλοτρίωσης. Εκείνοι οι οποίοι αναμασούν ακόμη και την παράκρουση, πως η κυριολεκτικά γριππούλα του κορωνοϊού (με περιορισμένη  θνητότητα σχεδόν 0,1%) σε φάση πανδημίας θα αντιμετωπιστεί υγειονομικά με ποδαψίες. Μέχρι και με στρατιωτικό νόμο!!!! Άρα με χουντικό εμβόλιο.  Διεκδικώντας άραγε  νόμπελ ιατρικής ή κατασταλτικής επιστήμης;

 Τώρα οι «δημοκρατικές» φωνές ανησυχούν και τα φασισταριά ωρύονται για την ασύμμετρη απειλή  εισβολής φυγάδων. Ποιων όμως;  Όσων επιχειρούν να ξεγλιστρήσουν  από την αντάρα και τις φλόγες του πολέμου. Να γλιτώσουν από τη συμφορά, που στο παραμικρό δεν έφταιξαν για τον ερχομό της.

 Ενώ αποσιωπούν οι διάφοροι τελάληδες και σωματοφύλακες του συστήματος ότι ήδη το εσωτερικό της χώρας, το υγρό στοιχείο, ο αέρας και η τελευταία σπιθαμή γης,  αποτελούν υπάκουο αμερικανοευρωπαϊκό φέουδο. Καταντώντας τόπος μνημονιακού μαρτυρίου για τους γηγενείς.

Ενοχοποιούν οι αχρείοι τους πρόσφυγες επισείοντας τον φόβο εξανδραποδισμού μας και  κατρακύλας του βιοτικού επίπεδου. Όταν οι ίδιοι έχουν σφραγίσει και θωπεύουν εντός των τειχών τον πιο σκυλιασμένο εγκληματία της οικουμένης. Τον πιο βάρβαρο μνημονιακό ληστή. Τον βάναυσο ράμπο της χανιώτικης Τρούμπας. Τον προκαθήμενο όλων των ιμπεριαλιστικών κρατών.  Μάλιστα  προσκυνούν αυτόν  τον αιμοδιψή λυκάνθρωπο ευλαβικά ωσάν τον πολιούχο άγιο και προστάτη της φυλής. Ενώ παράλληλα πυροβολούν, πνίγουν στα χημικά, βουρδουλιάζουν, φυλακίζουν την αθώα Συριακή και λοιπή λεία του.

Τώρα προσπαθούν πιο αποφασιστικά και άτιμα από ποτέ άλλοτε οι οχιές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και του νεοραγιαδισμού να χύσουν δηλητήριο μίσους, ξενοφοβίας, ρατσισμού στα μυαλά μας. Στρέφοντας το ένα θύμα «εγχώριας βοσκής» ενάντια στο άλλο της ξενικής. Τουτέστιν να συμφιλιωθεί και συμμαχήσει η ζέβρα με το λυσσασμένο λιοντάρι και από κοινού να επιτεθούν στην πιο αδύναμη γαζέλα. Με αυτή τη τακτική επομένως παραλύουν, εξουδετερώνουν ταυτόχρονα και τους δύο μαζί.  Έλληνες και πρόσφυγες.

Οπότε επιδιώκουν να λαξεύσουν μια ψεύτικη (εθνική τη βαφτίζουν, ταξική υποδούλωση είναι) ομοψυχία με τους δικούς μας σφαγείς και εκδορείς. Πείθοντας ότι η κακοσκηνοθετημένη τηλεοπτικά συμπόρευση  κατοίκων του Έβρου με τον κατασταλτικό κρατικό μηχανισμό στο κυνηγητό των δυστυχισμένων αποτελεί μία μαζική και ακατάσκευη επιλογή του πληθυσμού.   

Η εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης, το ένα πιάτο ζεστό φαγητό και ένα σπιτικό που θα προσφέρουμε στους ξεριζωμένους, καθόλου δεν θα μας φτωχύνει περισσότερο. Αντίθετα θα μας πλουτίσει με σύνεση και δύναμη. Για να αναγνωρίσουμε καθαρότερα  και αντιπαλέψουμε πιο σθεναρά όσους  μας έκλεψαν τη μπουκιά από το στόμα. Που εμείς όμως δουλέψαμε.

 Να αντισταθούμε στις δυνάμεις, που μας εξαθλίωσαν. Ρήμαξαν το παραγωγικό έρμα της χώρας. Κούρσεψαν το βιος. Ρουφώντας εκατοντάδες δις και χρεώνοντας μας επιπλέον άλλα τόσα. Έσπειραν την απόγνωση και μας ξενίτεψαν. Κατηγορώντας μας και από πάνω (τέτοιες  «αλήθειες» υποστηρίζουν) ότι φταίγαμε κιόλας και καλά τα πάθαμε. Εφόσον με την απληστία και παρά τη τεμπελιά μας (αυτά ακριβώς ξεστόμιζε η παρασιτοκρατία) είχε αδικαιολόγητα εξασφαλίσει ο καθένας μας από μια έπαυλη, κότερο και ιδιωτικό νησί.   

Ασυγκράτητα, ιταμά και ξεδιάντροπα ανακοινώθηκε μόλις χθες  η επιδίωξη λίαν προσεχώς  για χορήγηση σύνταξης μετά τα 72 χρόνια. Μάλλον για να τη μοιράζει κατευθείαν ο άγιος Πέτρος. Δεν το αποφάσισαν οι κατατρεγμένοι. Αλλά  οι ίδιοι διώκτες τους.

 Να ποιος είναι λοιπόν ο αμοιβαίος ορκισμένος ΕΧΘΡΟΣ μας. Και να γιατί πασχίζει μέσω της αξιοποίησης φασιστοειδών παρακρατικών κανίβαλων ή σε ρόλο κομπάρσου αυτοκτονικά παραπλανημένων πολιτών να στήσει πλασματικά το σημερινό σκηνικό. Δηλαδή της τάχατε σύμπνοιας και ευθυγράμμισης του λαού με τις μεθοδεύσεις  των κρατούντων στα νησιά και στη Θράκη.

 Μα και ευρύτερα και επί παντός επιστητού. Όχι μόνο για το προσφυγικό ζήτημα. Συγκατάβαση λοιπόν και συσπείρωση και για  τα εθνικά προτάγματα ή τη λαϊκή αφαίμαξη σε όφελος της οικονομικής ανάπτυξης. Αποδοχή της πάαξης οποιασδήποτε «αναρχοελευθερίας» και εν τέλει εξαγνισμό και καθολικοποίηση της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής.

Το όλο θεατρικό έργο παρουσιάζει γελοιωδέστατες πτυχές. Μέχρι και τους Τούρκους της Θράκης έβγαλαν στο παλκοσένικο. Έστερξαν λέει με ενθουσιασμό την εθνική σταυροφορία οι «Έλληνες» μουσουλμάνοι (ενώ οι ομοεθνείς μας στην Ιστανμπούλ δεν χαρακτηρίζονται Τούρκοι ορθόδοξοι) συγκεντρώνοντας τρόφιμα για τους συνοριοφύλακες.

 Η σαχλότητα όμως αυτή επισκιάζεται από μια σκοπούμενη βαριά αντιδραστικότητα. Η «διαρροή» και υπέρ προβολή  της μαϊμού επιστράτευσης μόνο τυχαία δεν ήταν. Ούτε θύμωσε (τουναντίον δε) την επίσημη πολιτεία και στρατοκρατία η διαδικτυακή πρωτοβουλία κάποιου «άγνωστου» υδροκέφαλου για σύσταση εθελοντικού εκστρατευτικού σώματος (βρακοφόρων;)  στα κατά τα άλλα αμερικανοκρατούμενα Χανιά από έφεδρους λοκατζήδες και μη. Με χίλιους (λένε) πρώτους πρόθυμους!  Θυμίζοντας μαύρες απόψεις τουρκοφαγίας και βουλγατροκτονίας.

 Όσο το κεφάλαιο και οι πάτρωνες του  περιφρονούν τους πρόσφυγες, αλλά τόσο μισούν και τους ντόπιους. Οπότε η εξαρτημένη ελληνική αστική τάξη προς χάριν εξυπηρέτησης των μεγαλοϊδεατικών  σχεδιασμών της,  δεν διακρίνεται από σταλιά ηθικού ενδοιασμού για βαριά κόστη στερήσεων και ανελευθεριών, που αυξητικά θα πληρώνει ο λαός. Συμπεριλαμβανομένης βέβαια της αναγκαίας ανθρωποθυσίας.

Τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει το ολοένα πιο ζωηρό ενδεχόμενο  ο λαός να  βιώσει μια μικρή ή μεγαλύτερη πολεμική τραγωδία.

Τίποτα, εκτός από το φούντωμα κινήματος αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, συμπαράστασης στους πρόσφυγες- μετανάστες, συναδέλφωσης με τους γειτονικούς λαούς και προάσπισης των ποδοπατημένων δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας.   

Μονάχα η ποσοτική και πολιτική ποιότητα της λαϊκής πάλης καθορίζει πόσο απόμακρη ή μηδενική θα είναι η δραματική διαπίστωση: τι (μικρασιατικό) 1922, τι 2020 ή 2021 ή ….

ΚΜ  (μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης)