Μετά την ίωση, η εργοδοσία και το κεφάλαιο υπόσχονται πείνα

Σερβιτόροι, ντελιβεράδες, ξενοδοχοϋπάλληλοι, καθαρίστριες, οικοδόμοι, εργαζόμενοι στα αεροδρόμια, υπάλληλοι σε τουριστικά μαγαζιά. Πόσους γνωστούς, φίλους, συγγενείς είτε τους εαυτούς μας μπορούμε να δούμε ειδικά στην Κρήτη, που περιμένουμε με αγωνία τον εργασιοεφιάλτη που ακολουθεί μετά τον κορωνεφιάλτη. Πόσοι και πόσοι άραγε από μας έμειναν ξεκρέμαστοι από δουλειά, απολύθηκαν, χειροτέρευσαν οι εργασιακοί τους όροι ή πήραν ''υποχρεωτική'' άδεια, γιατί πλέον η επιχείρηση είναι σε αναστολή ή δεν βγαίνει. Λες και όταν ''έβγαιναν'' και αυγάτιζαν τα κέρδη τους σαν πέρσι,μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλοκαταστηματάρχες και μεγαλοεργολάβοι κάθιζαν στο στρογγυλό τραπέζι της μοιρασιάς.

Έχουν ειπωθεί πολλά για τον κορωναϊό. Φυλάει τα ρούχα του ο λαός, μια χαρά ξέρει την ''ατομική'' του ευθύνη, ξέρει ότι καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχει απέναντι σε αυτούς που τον νουθετούν πρωί-βράδυ και αποκρύπτουν τις τεράστιες ευθύνες τους για το σύστημα υγείας και τα μηδαμινά μέτρα προστασίας στον κόσμο της δουλειάς. Οργίζεται όταν βλέπει στα κανάλια καθημερινές πόζες και τα ''μένουμε σπίτι και περνάμε τέλεια'' από τις βίλες και τις σπιταρόνες των διάσημων, όταν την ίδια ώρα μια μέση οικογένεια συγχρωτίζεται (ωραία λέξη τελευταία) σε ελάχιστα μόλις τετραγωνικά. Αντιλαμβάνεται μια χαρά, ότι η κυβέρνηση αντί για φτιάξιμο κι άλλων κρεβατιών ΜΕΘ,

προσλήψεων γιατρών, παροχής ιατροφαρμακευτικού υλικού, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, ως άξια εκπρόσωπος του κεφάλαιου που υπηρετεί: κι άλλη τρομοκρατία, κι άλλη μπατσαρία, κι άλλη φίμωση σε φωνές αντίστασης.

Το χειρότερο όμως είναι, ότι όσο ο ''βασιλιάς'' είναι γυμνός, άλλο τόσο αδίστακτος είναι και κάνοντας ΚΑΙ αυτή την κρίση ευκαιρία, θέλει στο έδαφος των αρνητικών για την εργατιά συσχετισμών να σπείρει κι άλλη φτώχεια και να ξεριζώσει κι άλλα δικαιώματα. Πριν ακόμα δωθούν τα ψίχουλα που υπόσχονται, έγιναν 41000 -επίσημες- απολύσεις, μετατράπηκαν το 1/3 των συμβάσεων σε μερικής από πλήρης,βρίσκονται σε ουσιαστική διαθεσιμότητα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, ενώ στις ακόμα ανοιχτές  επιχειρήσεις η ασυδοσία στο μεροκάματο και στα ωράρια είναι αχαλίνωτη. Όσο για τα μέτρα προστασίας στην και προς την δουλειά, τα παραδείγματα των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, τα σούπερ μάρκετ, οι μετακινήσεις των εργατών που στοιβάζονται στα μετρό και τα λεωφορεία και η μη παροχή μασκών και γαντιών μιλάνε από μόνα τους. Είναι αδίστακτοι. Καρφί δεν τους καίγεται για το λαό, παρά μόνο να μην πληγεί η οικονομία ΤΟΥΣ και μην τσαλακωθεί το προφίλ τους. Ετοιμάζονται να φορτώσουν ξανά όλη αυτή την κρίση στις πλάτες του κόσμου της δουλειάς, τσακίζοντας ότι απέμεινε από εργασιακά δικαιώματα, με περισσότερο μαστίγιο και λιγότερο καρότο αυτή τη φορά.

Αυτό δείχνουν και εδώ, με τα σχέδια απαγόρευσης διαδηλώσεων (στο παρά 5' της  ψήφισης, 'αναστάλθηκε' λόγω κορωναϊού, ετοιμάζεται πάραυτα), με την ένταση της καταστολής, με το κρατικό έλεγχο στα σωματεία, με τις απαγορεύσεις 'υγειονομικού' και μη χαρακτήρα. Αυτό ομολογούν και διεθνώς ανώτατα συστημικά στελέχη, σαν τον καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Στίβεν Μ. Γουόλτ, αφού μετά την πανδημία του κορωναϊού <<θα ενισχυθεί ο ρόλος του κράτους και οι κυβερνήσεις φαίνονται απρόθυμες να αποποιηθούν αυτές τις νέες εξουσίες όταν τελειώσει η πανδημία>> Ξέρουν ότι η αγανάκτηση των μαζών για την πραγματικότητα που ζουν, η σαπίλα που αναδύει ΚΑΙ στην περίπτωση εμφάνισης-εξάπλωσης του κορωναϊού το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, η όξυνση της αντίθεσης των παραγωγών του πλούτου και της χούφτας που τον ιδιοποείται, θα φέρει ακόμα μεγαλύτερες αναταραχές. Μετά τις προ-ιού απεργίες σε Γαλλία, Ινδία, Αμερική κλπ έχουμε τις εν μέσω ιού απεργίες 5000 εργατών σε εργοστάσιο της Mercedes στην Ισπανία αλλά και την γενική απεργία στις 25/3 στην βόρεια Ιταλία.

Οι εβδομάδες που ακολουθούν θα είναι ακόμα πιο δύσκολες. Αναγκαίο να προσέχουμε εμάς και τα κοντινά μας πρόσωπα, αφού γνωρίζουμε ότι το σύστημα μας έχει αφήσει πλήρως εκτεθειμένους μπροστά στην πανδημία αυτή. Αναγκαίο όμως είναι και να είμαστε δυνατοί για την επόμενη μέρα, αφού είμαστε μπροστά σε αυτά που ήδη μεθοδεύουν το κεφάλαιο και η κυβέρνηση. Το καλοκαίρι για μας τους εργαζόμενους θα είναι βαρύς χειμώνας. Να δώσουμε και να πάρουμε κουράγιο. Να μετατρέψουμε την οργή και το δίκιο μας σε συλλογική πράξη και αντίσταση. Να οπλιστούμε με επιχειρήματα, διάθεση να μιλήσουμε με το συνάδελφο, το φίλο, να ανιχνεύσουμε τρόπους και δρόμους πάλης στους χώρους που δουλεύουμε, που ζούμε. Ας οργανωθούμε για να αντισταθούμε λοιπόν.

Γ.Π.