Εκδήλωση-συζήτηση 6 Μάρτη με αφορμή τη μέρα της γυναίκας

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

«ΕΓΩ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΙΚ» του Κεν Λόουτς

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΡΤΗ 7.30μ.μ.

Εργατικό Κέντρο Χανίων

Ενάμιση και πάνω αιώνα πριν, 8 Μάρτη 1857, ράφτρες και υφάντρες στη Νέα Υόρκη βγήκαν δυναμικά στο δρόμο, προσπερνώντας δισταγμούς και φόβους και διεκδίκησαν αποφασιστικά ανθρώπινους όρους εργασίας, βροντοφωνάζοντας το πρώτο οργανωμένο ΟΧΙ στην εκμετάλλευση και τον αυταρχισμό.

Από τότε ως σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά.

Το εργατικό κίνημα, και το αναπόσπαστο κομμάτι του το γυναικείο πέτυχε νίκες, ανάγκασε τις δυνάμεις του κεφαλαίου σε υποχωρήσεις και απέσπασε κατακτήσεις.

Κατοχύρωσε δικαιώματα για την εργατική τάξη και τον κόσμο της δουλειάς, για άντρες και γυναίκες.

Για πολλά χρόνια ιδιαίτερα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, που ήρθε ανάποδα ο ντουνιάς, η γυναίκα μέσα από τον αγώνα κατέκτησε σημαντικά απ’ αυτά που της ανήκουν.

Φανερώθηκε πως το γυναικείο ζήτημα είναι ταξικό ζήτημα και πως η χειραφέτηση και η απελευθέρωση της γυναίκας, όπως και η κατάκτηση της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς συνολικά από τους κολασμένους μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την ταξική πάλη.

Σήμερα οι δυνάμεις του κεφαλαίου, παγκόσμια και στη χώρα μας αναγνωρίζουν πως μπορούν να πάρουν πίσω όλα όσα αναγκάστηκαν να δώσουν λόγω της πίεσης και της απειλής του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος.

Επιτίθενται με λύσσα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του κόσμου της δουλειάς σπέρνοντας ανασφάλεια και φόβο. Από τα πρώτα θύματα αυτής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι πάλι η γυναίκα.

Πρώτη στην ανεργία και την ελαστική απασχόληση. Πρώτο θύμα των αντεργατικών πολιτικών, που την οδηγούν πίσω στο σπίτι έξω από την διαδικασία της παραγωγής.

Στις μέρες μας, η βία κατά των γυναικών, οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί αυξάνονται και η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα ή σαν πελάτης εμπορευμάτων.

Σαν εργαζόμενη, η γυναίκα αντιμετωπίζει πρώτη την εργοδοτική αυθαιρεσία, ενώ ακόμη και η μητρότητα έπαψε να προστατεύεται και πλέον οι απολύσεις εγκύων γίνονται κανονικά και νόμιμα!

Σήμερα, από τη μια έχουμε συνολικά το ζόφο, την ανασφάλεια και το φόβο ακόμη και από πανδημίες (λες και ζούμε σε προηγούμενους αιώνες), τη φρίκη των πολέμων, την καταστροφή χωρών από τους ιμπεριαλιστές και την προσφυγιά που καταδιώκεται χωρίς να ξέρει που να πάει.

Από την άλλη οι εικόνες της χορεύτριας στη Χιλή αψηφώντας την τρομοκρατία των τάνκς μαζί με τον ηρωικό λαό της, των χιλιάδων γυναικών δίπλα και μαζί με τους άντρες στους δρόμους του Σαντιάγκο, στις σπουδαίες απεργίες στη Γαλλία, την Ινδία, και σε μια σειρά χώρες, μας θυμίζουν και επιβεβαιώνουν τη ρήση του Μαρξ « πως όποιος σκαμπάζει λίγο από ιστορία ξέρει καλά πως οι μεγάλες κοινωνικές μεταβολές είναι αδύνατες χωρίς το γυναικείο προζύμι».

Ας ενισχύσουμε τη γυναικεία παρουσία για να δυναμώσουν οι αντιστάσεις των ανθρώπων της δουλειάς, για να φτιάξουμε ξανά το προζύμι της εποχής μας για την αναμέτρησή με το σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας.

Για έναν κόσμο ανθρωπιάς.