Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 21 Μάρτη στο εργατικό κέντρο Χανίων, η εκδήλωση –συζήτηση που κάλεσε η Κ.Ο Χανίων του ΚΚΕ(μ-λ) με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη και τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις που εκδηλώθηκαν.
Να συζητήσουμε για το δυνάμωμα του αγώνα – Η οργή να θρέψει τη μαζική λαϊκή αντίσταση για τη ζωή, το δίκιο και την προοπτική ενός κόσμου ανθρωπιάς όπως έλεγε και το κάλεσμα της εκδήλωσης.
Έγιναν δυο εισηγήσεις και ακολούθησε συζήτηση.
Ο Γ. Χαρτζουλάκης στην εισήγηση του, ανέδειξε ότι το έγκλημα δεν ήταν μιας στιγμής, αλλά προδιαγεγραμμένο, αποτέλεσμα της ίδιας της φύσης του συστήματος της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης και της πολιτικής που το υπηρετεί. Πολιτικής που αδιαφορεί για τη ζωή του λαού και αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους και τη νεολαία σαν αναλώσιμο γρανάζι στις μηχανές του κέρδους.
Η αιτία που έβγαλε το λαό στο δρόμο είναι «η συσσωρευμένη οργή των από κάτω και ιδιαίτερα στη νεολαία που βλέπει τα όνειρα της να ψαλιδίζονται ,που ασφυκτιά, που αντιλαμβάνεται ότι το μέλλον που τους επιφυλάσσει το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης τους μαυρίζει τη ζωή .Τους προετοιμάζει ότι πρέπει να ζουν σε μια κοινωνία χωρίς δικαιώματα, με σκληρή εκμετάλλευση με σκυμμένο κεφάλι και έτοιμη να γίνει κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών». Γι αυτό επιστράτευσαν το μόνο τρόπο που έχουν σήμερα για να αντιμετωπίζουν το λαό όταν διεκδικεί τα δίκια του. Την κρατική βία και τρομοκρατία των ΜΑΤ. Τονίστηκε ότι, για να δυναμώσουν οι αντιστάσεις και να γίνει οργανωμένος αγώνας η οργή, χρειάζεται να ξεπεραστούν απόψεις και θέσεις που εξωραΐζουν το ρόλο του κράτους, εγκλωβίζουν τις διαθέσεις των εργαζομένων σε εικονικές διαμαρτυρίες ή επενδύουν τους αγώνες σε εκλογικές αυταπάτες. Όπως λέχθηκε: «Είμαστε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις γιατί: 1) προσφέρεται έδαφος για την περισσότερη κερδοφορία του κεφαλαίου με την παραχώρηση εκμετάλλευσης υπηρεσιών, προσφέροντας εγκαταστάσεις-περιουσία του ελληνικού λαού 2) Αλλαγή εργασιακών σχέσεων. Απολύσεις, άρση μονιμότητας, μειώσεις μισθών κλπ..3) Παροχή ακριβότερων υπηρεσιών στο λαό και απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση να παρέχει με κοινωνικούς όρους κάποιες υπηρεσίες στο λαό…..Διαφωνούμε όμως με την υπόλοιπη αριστερά ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ, που θεωρούν ότι η κρατικοποίηση, των σιδηροδρόμων με….εργατικό έλεγχο είναι η απάντηση στο πρόβλημα γιατί κάθε κρατικό δεν σημαίνει και φιλολαϊκό. Ζούμε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα σε μια εξαρτημένη χώρα που το κράτος το ελέγχει το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός. ….Με το αίτημα να «κρατικοποιηθούν ή να εθνικοποιηθούν» καλλιεργούνται αυταπάτες για το χαρακτήρα του κράτους, ότι μπορεί να είναι και κάπως ουδέτερο και να αναλάβει το ρόλο του προστάτη της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού.
«…Τα ξέσπασμα της λαϊκής οργής ταρακούνησε την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, που από την ατομική ευθύνη ,πέρασε στη «συγγνώμη»,για να ξαναγυρίσει στο «γκρέμισμα καταλοίπων του παρελθόντος»,δηλαδή ότι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα.»
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στα ψίχουλα «αύξηση» του κατώτατου μισθού που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκη, την ώρα που η ακρίβεια σπάει κόκαλα, η φτώχεια κι η εξαθλίωση κτυπάει πλέον μαζικά τις πόρτες εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων. «Σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ το 2022 ένας στους 5 μισθωτούς με σχέση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα είχε μισθό κάτω ή ίσο με τον κατώτατο μισθό… ενώ το καθεστώς υποαπασχόλησης έχει γίνει καθεστώς……Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση μιλάει «ότι δεν αντέχει η οικονομία», ενώ τα λεγόμενα ταξικά σωματεία αντιπρότειναν ο μισθός να ξεπερνά τα 850 ευρώ, όταν πριν 5 χρόνια μιλούσαν για 1200 ευρώ. Από κοντά και το ΝΑΡ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) θέτει στόχο τα 1000 ευρώ όταν πριν 5 χρόνια έθετε στόχο τα 1500 ευρώ. Τελικά το ύψος της διεκδίκησης έχει σχέση με την κατάσταση του κινήματος ή της οικονομίας; Το χειρότερο βέβαια είναι, ότι ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε το ΠΑΜΕ παίρνουν κάποια πρωτοβουλία για την οργάνωση αγώνων και διεκδίκηση αυτών των στόχων……
Για αυτό δόθηκε ιδιαίτερο βάρος και εξηγήθηκε η άποψη του ΚΚΕ(μ-λ) ότι «Οι αγώνες των εργαζομένων και του λαού θα πρέπει να έχουν σαν στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολικής. Μιας πολιτικής, που όπως σωστά φωνάζουμε στις διαδηλώσεις δεν παίρνει διορθώσεις, αλλά ανατροπή.»
«Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πρέπει να διεκδικήσουν ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ - ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ της ζωής γιατί αυτοί παράγουν όλο τον πλούτο και δικαιούνται να ζήσουν……. Δεν μπαίνουν στη διαδικασία ,πόσο αντέχει η «εθνική οικονομία» για να διαμορφώσουν αίτημα πάλης»…Η νεολαία να παλέψει για δωρεάν σπουδές, ενάντια στους νόμους Κεραμέως, για επαγγελματικά δικαιώματα, ……..Οι δημόσιοι υπάλληλοι να αγωνιστούν ενάντια στην αξιολόγηση, για μόνιμη δουλειά …..Ο λαός να παλέψει για πλήρη και δωρεάν περίθαλψη, ενάντια στο κλείσιμο των νοσοκομείων, για μαζικές προσλήψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού.
Αυτά τα αιτήματα πάλης καμιά εναλλαγή κυβέρνησης κυβέρνηση και καμιά αλλαγή κοινοβουλευτικού συσχετισμού δεν μπορεί να ικανοποιήσει. …οι δυνάμεις της αριστεράς που προβάλλουν τέτοιες θέσεις ή έχουν σαν κυρίαρχο αίτημα το Κάτω η Κυβέρνηση, αποπροσανατολίζουν την πάλη σπέρνοντας νέες αυταπάτες.
Όπως ειπώθηκε και αναλύθηκε, αυτή η κατάσταση που ζει ο λαός μας γίνεται πιο επικίνδυνη με την εμπλοκή της χώρας στον αιματηρό και άδικο πόλεμο στην Ουκρανία, τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ –ΝΑΤΟ. ……Στα Χανιά οι συχνές -πυκνές στρατιωτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά, με πυραύλους , εξουδετέρωση ναρκών, αμέτρητες πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών., ο σχεδόν μόνιμος ελλιμενισμός των πυρηνοκίνητων αεροπλανοφόρων μας υπενθυμίζουν καθημερινά τους κινδύνους από την εμπλοκή της χώρας στα φιλοπόλεμα σχέδια των ιμπεριαλιστών…… Το δυνάμωμα του αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος είναι ανάγκη ζωής για το λαό και τη νεολαία και αλληλοτροφοδοτείται από την πάλη για τα δικαιώματα στη ζωή , στις σπουδές και στη δουλειά.
ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ. Ο λαός και η νεολαία να πάρουν την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους και να μετατρέψουν την οργή σε οργανωμένο αγώνα που θα φέρει νίκες. Τα μηνύματα από τον ξεσηκωμό του Γαλλικού λαού , αλλά και τους αγώνες των εργαζομένων σε άλλες χώρες ενισχύουν την άποψη, ότι μόνο με την πάλη και μέσα στην πάλη μπορούν να δοθούν απαντήσεις στα προβλήματα του λαού.
Ο Αντώνης Σταματάκης αναφέρθηκε ιδιαίτερα στις συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι εργαζόμενοι:… «…. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως οι 11 από τους 57 νεκρούς στα Τέμπη ήταν εργαζόμενοι στα τρένα…... Είναι πράγματι εξοργιστικό πώς κι αυτό το έγκλημα επιχειρείται να χρεωθεί σ’ εκείνους που καθημερινά παλεύουν με τις πιο δύσκολες συνθήκες, τις ελλείψεις μέτρων ασφάλειας, υποδομών και προσωπικού. Από τη μια να κατηγορούνται οι εργαζόμενοι για «αδιαφορία σε θέματα ασφάλειας» και απ’ την άλλη, όταν κινητοποιούνται διεκδικώντας ασφαλείς συνθήκες δουλειάς, ν’ αντιμετωπίζουν τη σιωπή ή, στην καλύτερη περίπτωση, τη λάσπη των καναλιών, τα χημικά και τις διώξεις. Ωστόσο, η μακάβρια λίστα των εργοδοτικών δολοφονιών επιβεβαιώνει πως, για το σύστημα, τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία, λαός και εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, ανέξοδες θυσίες στο βωμό της κερδοφορίας. ……………………………………………….
…….. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και πριν σπάσει σε κομμάτια, ο ΟΣΕ απασχολούσε 12.500 εργαζόμενους. Σήμερα, οι εργαζόμενοι σ’ όλες τις εταιρίες στις οποίες είναι χωρισμένος ο παλιός ΟΣΕ είναι ζήτημα αν ξεπερνούν αθροιστικά τους 2.500.Πέρα απ’ την υποστελέχωση, ανοίγονται και ζητήματα ελαστικών σχέσεων εργασίας και εντατικοποίησης, καθώς το 2022 έγιναν προσλήψεις κλειδούχων και σταθμαρχών -οι οποίες είναι ειδικότητες με απαιτήσεις, η δεύτερη μάλιστα υψηλής ευθύνης- με μπλοκάκια και ετήσιες συμβάσεις! ………………Απ’ το 2021 μέχρι και σήμερα, η κυβέρνηση που τώρα ζητάει συγγνώμη, έσυρε τους εργαζόμενους του ΟΣΕ στα δικαστήρια, τα οποία έκριναν ότι είναι «παράνομος» ο απεργιακός αγώνας τους με αιτήματα για:- Άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και εκπαίδευσή του για τον ασφαλή τρόπο εκτέλεσης των εργασιών.- Ολοκλήρωση των έργων υποδομής και ασφαλούς λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου.
- Σωστή συντήρηση και επισκευή του τροχαίου υλικού και της γραμμής.- Συντήρηση, επισκευή και εκσυγχρονισμό όλου του τεχνικού εξοπλισμού και όλων των εγκαταστάσεων για ασφαλή εργασία.- Μέτρα ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων ιδιαίτερα κατά τη διέλευσή τους από κατοικημένες περιοχές.- Να χορηγηθούν όλα τα Μέσα Ατομικής Προστασίας.
Την ίδια αντιμετώπιση βρίσκουν οι εργαζόμενοι σε μετρό και λεωφορεία όλα αυτά τα χρόνια που, πέρα απ’ τα εργασιακά τους δικαιώματα, διεκδικούν προσλήψεις προκειμένου να υπάρχει επαρκές προσωπικό, συντήρηση των μέσων μεταφοράς και μέτρα ασφαλείας για τη μετακίνηση του λαού. Ξεδιάντροπα, ακόμα και μια μέρα μετά το έγκλημα στα Τέμπη, οι απεργοί του μετρό που διεκδικούν να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα αλλά και ασφαλή μετακίνηση του λαού σύρθηκαν και πάλι στα δικαστήρια!
Παράνομη κηρύχθηκε πριν ένα χρόνο η απεργία των εργαζόμενων στο Παίδων Πεντέλης που διεκδικούσαν να μην κλείσει το ένα απ’ τα τρία παιδιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας. Κι εκεί η κυβέρνηση, προκειμένου να τσακίσει το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν περίθαλψη, απάντησε με την ποινικοποίηση του αγώνα.Παράνομη η απεργία της Cosco που διεκδικούσε μέτρα προστασίας καταγγέλλοντας παράλληλα το εργοδοτικό έγκλημα που κόστισε τη ζωή του Δημήτρη Δαγκλή.Με όπλο το νόμο Χατζηδάκη, κηρύσσεται παράνομος όποιος απεργιακός αγώνας δίνεται, στη Μαλαματίνα, στους εκπαιδευτικούς, στους ΟΤΑ, στους ναυτεργάτες κι η λίστα δεν έχει τέλος.Όποτε οι εργαζόμενοι παλεύουν για την υγεία, την ασφάλεια τη δική τους και του λαού, αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ποινικοποίση του αγώνα τους. Η λασπολογία που προωθείται απ’ την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της γνωστή: «Οι λίγοι ταλαιπωρούν τους πολλούς».
Η κυβέρνηση, όπως έκανε και στην πανδημία, προσπαθεί να συγκαλύψει τις ευθύνες της και, όσο μπορεί, να εκμεταλλευτεί το σκηνικό σε βάρος των εργαζομένων. ……………..Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα πλέον είναι πως η κερδοφορία της κάθε εργοδοσίας περνάει υποχρεωτικά μέσα από το γκρέμισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να πλουτίζει σε βάρος τόσο των εργαζομένων όσο και του λαού συνολικότερα. Ή για να το πούμε και αλλιώς, με την κατοχύρωση εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων μπορεί πραγματικά να κατοχυρώσει και συνολικότερα τον λαό ώστε να αισθάνεται ασφαλής σε κάθε τομέα, αφού θα «κοντράρει» την ασυδοσία του κέρδους………..».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου