Για το θάνατο μετανάστη εργάτη στα Χανιά

Οπως λέει και σε μια ρήση του ο Μπρεχτ, υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Λίγοι από αυτούς απαγορεύονται από τα κράτη.

Μπορείς να τον ανατινάξεις στην Ουκρανία, να τον βομβαρδίσεις στην Γιουγκοσλαβία, να τον εξαϋλώσεις σε Χιροσίμα-Ναγκασάκι, να τον πυροβολήσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία κλπ.

Μπορείς αν διαφύγει να τον πνίξεις στη Μεσόγειο. Κι αν ακόμα πατήσει στεριά, να τον πεθάνεις σε hotspot ή να τον λιώσεις στα εργοστάσια και στα χωράφια. Ίσως και να πεθάνει σε κανένα εργατικό ''ατύχημα.''

Μπορείς να στείλεις τα σκυλιά σου, τις φασιστοσυμμορίες, να τον ξεδοντιάσουν, να του σπάσουν τα κόκκαλα. Ή όπως πάλι στην Ουκρανία, με το ευρωαμερικανοστήριχτο καθεστώς και τα τάγματα θανάτου των ναζί, να τον ξεκοιλιάζεις αυτόν μαζί με έγκυες γυναίκες.

Μπορείς όμως και να νίβεις τα χέρια σου σαν τον Πιλάτο, όταν διαφύγει από όλα αυτά και παγώσει η καρδιά του σε ένα υπόγειο στα Χανιά, που η υγρασία κυριαρχεί σε όλο το σπίτι και πνίγει τα πνευμόνια του αποκαμωμένου Σωμαλού εργάτη.

Η σκέψη που έρχεται στο νου σε όλους. Σιγά μην είχε να πληρώσει ρεύμα, θέρμανση, ακόμα και σούπερ μάρκετ για να φάει. Όντας ανασφάλιστο,ς ούτε γιατρό να τον κουράρει.

30 χρονών. Ένα νέο παιδί, ίσως με δικιά του οικογένεια, σίγουρα με μια μάνα που δεν θα τον ξαναδεί. Δεν θα παίξει στα κανάλια. Πιθανώς και να μην τον αναζητήσει κανείς. Πάλι ο ένοχος θα δηλώσει αθώος. Ετοιμάζει τα επόμενα εγκλήματά του. Ηθικά, ανήθικα,νόμιμα και παράνομα.

Γ.Π.